Morgunblaðið - 18.12.2005, Blaðsíða 32
32 SUNNUDAGUR 18. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
Rannís auglýsir eftir umsóknum í Tækjasjóð
Umsóknarfrestur til 16. janúar 2006
Hlutverk Tækjasjóðs er að veita rannsóknastofnunum styrki til kaupa á dýrum tækjum og búnaði
vegna rannsókna. Við úthlutun úr Tækjasjóði skal taka mið af úthlutunarstefnu Rannsóknasjóðs.
Við úthlutun úr sjóðnum er tekið mið af eftirfarandi atriðum:
• Tækin séu mikilvæg fyrir rannsóknir umsækjenda og framfarir í rannsóknum á Íslandi.
• Tæki séu staðsett á rannsókna- og háskólastofnunum.
• Styrkir til tækjakaupa tengist verkefnum sem Rannsóknasjóður styrkir.
• Fjárfestingin í tækjabúnaði skapi nýja möguleika.
• Samstarf verði um nýtingu tækja milli stofnana og atvinnulífs með fyrirsjáanlegum hætti.
• Áætlanir um kostnað og fjármögnun á kaupunum séu raunhæfar.
• Möguleiki sé að jafnaði á samfjármögnun þannig að framlag Tækjasjóðs greiði aðeins hluta
kostnaðar við fjárfestinguna.
Tækjasjóður starfar samkvæmt lögum um opinberan stuðning við vísindarannsóknir nr. 3/2003.
Vísindanefnd Vísinda- og tækniráðs markar úthlutunarstefnu sjóðsins. Fimm manna stjórn Rann-
sóknasjóðs sem skipuð er af menntamálaráðherra fer jafnframt með stjórn Tækjasjóðs. Fagráð
skipað formönnum fagráða Rannsóknasjóðs metur umsóknir í Tækjasjóð áður en stjórn sjóðsins
tekur þær til afgreiðslu. Ákvörðun stjórnar um úthlutun er endanleg. Rannsóknamiðstöð Íslands
annast umsýslu um Tækjasjóð sem heyrir undir menntamálaráðherra.
Nánari upplýsingar um Tækjasjóð og eyðublöð sjóðsins eru á heimasíðu Rannís www.rannis.is.
Nánari upplýsingar: Hans Kr. Guðmundsson.
Rannís
Rannsóknamiðstöð Íslands,
Laugavegi 13, 101 Reykjavík,
sími 515 5800, www.rannis.is
Tækjasjóður
Séra Agnes M. Sigurðardóttir
Það var rétt fyrir jólin. Við vorum
að keyra heim frá Borgarnesi til
Hvanneyrar, ég og dóttir mín sem þá
var fjögurra til fimm ára gömul. Hún
var mikið að velta fyrir sér Grýlu og
spurði mig í þaula um kerlinguna,
meðal annars hvað hún gerði og
hvernig hún væri. Eftir að Grýlu-
spurningar höfðu dunið á mér dágóða
stund varð ég svolítið þreytt á þeim
og sagði: „Æ, Margrét mín. Nú er
hún gamla Grýla dauð, gafst hún upp
á rólunum.“ Þá leit barnið á mig sín-
um stóru augum og spurði með enn
meiri áhersluþunga en nokkru sinni
fyrr: „Jarðaðir þú hana?“
Séra Vigfús Þór bjargar málum
Einhvern tíma átti að halda skíða-
landsmót í Siglufirði. Það vantaði
bara eitt til að svo gæti orðið, snjóinn.
Og nú voru góð ráð dýr. En þá kom
sr. Vigfús Þór Árnason til hjálpar og
bauðst til að redda málunum.
Og viti menn, það fór að snjóa. Og
það snjóaði og snjóaði. Þessu lauk
með því, að ákveðið var að aflýsa
mótinu, því enginn komst til Siglu-
fjarðar vegna hinnar gríðarlegu úr-
komu, og ekki var ástandið betra í
sjálfum firðinum, þar sem enginn
komst lengur ferða sinna.
Séra Sigurður Ægisson
Aðstoðarmeðhjálpari í Siglufjarð-
arkirkju hefur um árabil verið Þor-
steinn Sveinsson og hafa hann og
prestur brallað eitt og annað saman.
Til dæmis tóku þeir þátt í spurninga-
keppninni Gettu betur á Siglufirði, og
að sjálfsögðu sem fulltrúar kirkjunn-
ar.
Lögðu þeir í vana sinn að hringja í
tíma og ótíma hvor í annan og spyrja
eða segja eitthvað fræðandi. Þegar
spurðist að Hvannadalshnjúkur væri
sennilega ekki jafnhár og talið hafði
verið löngum, sendi Þorsteinn presti
SMS og spurði: „Hvað er Hvanna-
dalshnjúkur hár?“ Taldi hann víst, að
Sigurður hefði ekki heyrt fréttirnar.
En Sigurður, sem þá hafði bætt á sig
nokkrum kílóum, sendi þetta til baka:
„Hann var 2.119, en ég fór upp á hann
í gær og þá seig hann niður í 2.111
metra.“ Þorsteinn sendi svar um hæl,
stutt og laggott: „Ekki fara aftur.“
Þorsteinn og kona hans, Fanney,
reka verslun, þar sem m.a. er hægt að
fá myndbandsspólur. Leigi maður
eina nýja, fylgir önnur eldri frí með.
Í ágústmánuði síðastliðnum var
Sigurður þar staddur og ákvað að
leigja sér nýja mynd. Eiginkona Þor-
steins var að bogra þar hjá, við að
koma sælgæti í hillur og annað slíkt.
Þá spyr Þorsteinn prestinn: „Viltu
eina gamla með?“ Sigurður lítur á
Fanneyju, síðan á Þorstein og segir:
„Nei, ekki núna, takk; konan er
heima …“
Einkennilegt andlát
Þetta var hjá RÚV á árum áður,
verið að lesa dánartilkynningar, sem
óvenju mikið var af í það skiptið. Þul-
ur var greinilega orðinn dálítið
þreyttur og slæptur, ef ekki leiður á
þessu, en allt í einu lauk þessu, og í
beinu framhaldi kom auglýsing um
tapaðan penna. Þulur hins vegar átt-
aði sig ekki á þessu og hélt áfram í
sínu gamla fari: „Sjálfblekungur and-
aðist …“, sem átti að vera „tapaðist“.
Í langan tíma á eftir var ekki flóa-
friður hjá RÚV því fólk hringdi inn
unnvörpum til að spyrjast fyrir um
það hvenær útför sjálfblekungsins
væri fyrirhuguð.
Séra Baldur Vilhelmsson
Fyrir margt löngu hittust þeir og
voru kynntir í samkvæmi, séra Bald-
ur og Auðunn Karlsson athafnamað-
ur í Súðavík. Höfðu menn lítillega
dreypt á guðaveigum og um leið og
Auðunn heilsaði Baldri sagði hann við
prestinn svo allir máttu heyra: „Þú
ert ekkert nema kjafturinn!“ Auðunn
er maður lágur vexti og vægast sagt
mjög þéttholda.
Vatnsfjarðarklerkur hvessti á
hann sjónir, mældi hann út og svaraði
síðan: „Og þú ert ekkert nema melt-
ingarfærin, góði.“
Séra Baldur var eitt sinn að hugga
unga stúlku sem var í sárum vegna
brotthlaups kærasta síns. Prestur
hafði löngu áður sagt að sín skemmti-
legustu prestsverk væru að jarða
framsóknarmenn og þar sem hann
taldi að hinn brotthlaupni kærasti til-
heyrði framsóknarkyni sat klerkur
enn við sinn keip og huggaði stúlkuna
með svofelldum orðum: „Jasko, góða
mín. Það er með suma karlmenn í ást-
armálum eins og framsóknarmenn í
pólitíkinni. Þegar kemur að því að
efna loforðin þá láta þeir sig hverfa.“
Séra Guðmundur Karl
Brynjarsson
Einhverju sinni var ég að segja
börnum frá því þegar Jesús var
krossfestur og sigraði dauðann í upp-
risunni. Þegar ég hafði lokið frásög-
unni rétti ein stúlkan upp höndina og
var þannig á svipinn að hún taldi sig
augljóslega hafa eitthvað merkilegt
til málanna að leggja. Þegar ég leyfði
henni að tjá sig sagði hún: „Þessi saga
er alveg eins og í Strandvörðum í
sjónvarpinu!“ „Nú?“ spurði ég. „Af
hverju segirðu það?“ „Jú, vegna þess
að þar lendir alltaf einhver í lífshættu
en samt deyr enginn.“
Séra Bjarni Jónsson
dómkirkjuprestur
Séra Bjarni á eitt sinn að hafa sagt
það um Sigurgeir biskup Sigurðsson
að hann væri „þrefaldur“. Þegar
hann sá að viðmælandinn hváði bætti
hann óðara við: „Jú, hann er bæði ein-
faldur og tvöfaldur.“
Séra Cecil Kristinn Haraldsson
(fæddur 1943)
Undirrituðum féll sú gæfa í skaut
rétt að verða sextugum að verða faðir
lítillar stúlku. Það heyrir einnig til
sögunni að ég er rétt um 2 m á hæð.
Á Seyðisfirði er allnokkurt lón inn-
an við höfnina. Út í lónið gengur
tangi, fremst á honum stendur
prestssetrið. Handan lónsins er Hótel
Seyðisfjörður.
Gestur nokkur hafði dvalið nokkra
daga á hótelinu og einn morguninn
spyr hann þjónustuna við morgun-
verðinn: „Er húsið þarna úti á tang-
anum einhvers konar heimili?“ Þjón-
ustunni varð fátt um svör svo hann
bætti við: „Ég meina, svona einhvers
konar stofnun. Sjáðu til, það er af og
til einhver gamall kall að væflast
þarna fyrir utan með dúkkuvagn.“
Séra Hjálmar Jónsson
Séra Hjálmar kvað svo þegar hann
var nýsestur á Alþingi:
Út úr kirkju með eftirsjá inn
á þingið dottinn.
Það er ólíkt að ávarpa þá Ólaf G.
og Drottin.
Séra Gunnar Björnsson
Séra Gunnar Björnsson, fyrrum
sóknarprestur í Holti í Önundarfirði
og nú á Selfossi, ræddi einhverju
sinni við gamla konu sem um rúmlega
hálfrar aldar skeið hafði búið í erfiðu
hjónabandi.
„Datt þér aldrei í hug skilnaður?“
spurði séra Gunnar.
„Nei,“ svaraði gamla konan, „en
mér hefur oft dottið morð í hug.“
Bókarkafli | Fyrir ellefu árum hóf göngu sína ritröðin Gamansögur af íslenskum …, en þar hefur síðan sagt af prestum, íþróttamönnum, alþingismönn-
um, læknum, fjölmiðlamönnum og börnum. Í Amen (eftir efninu), nýjustu bókinni í ritröðinni, segir af fjölmörgum nafngreindum íslenskum prestum,
látnum og lifandi. Ritstjórar eru sem fyrr Guðjón Ingi Eiríksson og Jón Hjaltason. Fylgja hér á eftir nokkrar gamansögur úr bókinni.
Jarðarför Grýlu
og andlát sjálfblekungs
Útgefandi er Bókaútgáfan Hólar og
bókin er 190 bls. að lengd. Fjölmargar
teikningar Sigmunds prýða bókina.
„Það hlýtur bara að hafa verið komin svo mikil alkalískemmd í hann, séra minn.
Ég rétt aðeins danglaði í hann með keflinu.“
Það er ótrúlegt hvað kirkjusóknin eykst gífurlega við að strika yfir no. 7 og 10,
herra minn.