Morgunblaðið - 18.12.2005, Blaðsíða 54

54 SUNNUDAGUR 18. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
við fráfall maka, föður, tengdaföður og afa,
JÓNS JÓNSSONAR
jarðfræðings,
Smáraflöt 42,
Garðabæ.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Vala Jónsdóttir,
Jón Kári Jónsson, Heiða Gestsdóttir,
Dagur Jónsson, Þórdís Bjarnadóttir,
Sigurlaug Jónsdóttir, Magnús Árni Sigfússon
og barnabörn.
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför elskulegrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ELÍNBORGAR S. HANNESDÓTTUR
(Rósu),
Vífilsstöðum,
áður Rauðagerði 20.
Einnig færum við sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða fyrir umönnun
og hlýhug.
Bárður Sigurðsson,
Sigrún Bárðardóttir, Björgvin Þorleifsson,
Katrín Bárðardóttir, Magnús Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JAN EYÞÓR BENEDIKTSSON
bifreiðarstjóri,
Naustabryggju 12,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudag-
inn 19. desember kl. 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er vinsamlegast bent á styrktarsjóði lang-
veikra barna.
Jóhanna Þ. Bjarnadóttir,
Benedikt Garðar Eyþórsson,
Þórður Jóhann Eyþórsson,
Arnar Eyþórsson, Lára G. Vilhjálmsdóttir,
Agnes Eyþórsdóttir, Ólafur Þór Zoega,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður, tengdaföður og afa,
LOFTS ÓLAFSSONAR
tannlæknis,
Bergstaðastræti 72,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 11-E Land-
spítala háskólasjúkrahúss við Hringbraut.
Hrafnhildur Höskuldsdóttir,
Ólafur Loftsson, Dagný Hermannsdóttir,
Auður Loftsdóttir, David Tomis,
Birta, Grímur,
Ásta og Emma.
Innilegar þakkir til allra þeirra mörgu sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát föður okkar,
tengdaföður, afa og bróður,
SIGURÐAR HÁKONARSONAR
danskennara,
Ástúni 8,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til allra sem komu að útförinni
með einum eða öðrum hætti. Guð geymi ykkur öll.
Ásdís Sigurðardóttir, Kristinn J. Reimarsson,
Halldór Bogi Sigurðsson,
Kristófer Rúnar, Líney Lára og Sylvía Ósk,
Stefán Stefánsson, Dalía Marija Morkunaite,
Pétur Jökull Hákonarson, Kolbrún Ólafsdóttir
og aðrir ástvinir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
systur, ömmu og langömmu,
SVÖVU SIGRÍÐAR VILBERGSDÓTTUR,
Bólstaðarhlíð 68.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á
deildum B7 Landspítala Fossvogi og K1 Landa-
koti fyrir einstaka umhyggju og alúð í veikindum Svövu.
Njáll Símonarson,
Edna S. Njálsdóttir,
Berglind M. Njálsdóttir, Ómar Guðmundsson,
Ásta V. Njálsdóttir, Jón B. Hlíðberg,
Margrét Vilbergsdóttir, Grétar Þorleifsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug í okkar garð
við andlát og útför
SIGFÚSAR STEINDÓRSSONAR
frá Steintúni,
sem andaðist föstudaginn 18. nóvember sl.
Jórunn Guðmundsdóttir,
Svanhildur Sigfúsdóttir, Haukur Sigfússon,
Steindór Sigfússon, Jóhanna Óskarsdóttir,
Guðmunda Sigfúsdóttir,
Sindri Sigfússon, Erna Reynisdóttir,
afabörn og langafabörn.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Ein fyrsta minning,
sem ég á um Bene-
dikt frænda minn er
frá sumrinu 1946. Að
kvöldlagi er ég á rölti eftir þjóð-
veginum nokkuð sunnan við túnið
heima, lítill og kjarklaus svein-
stauli trúlega í þeim erindagjörð-
um að sækja kýrnar til kvöld-
mjalta. Þá sé ég pallbíl koma að
sunnan á ógnarhraða fannst mér,
bílar voru frekar fáséðir til sveita á
þeim tíma. Ég veit að hjartað hefur
fjölgað slögum þegar hann stoppar
skyndilega við hlið mér, hliðarrúða
er skrúfuð niður og brosandi andlit
bræðranna Benedikts og Lýðs birt-
ast mér. Ég man það eitt að mér
var boðið far heim, sem ég þáði
ekki af skiljanlegum ástæðum.
HIýjan og góðvildin sem þeir
sýndu mér á meðan viðdvöl þeirra
varaði er mér svo ógleymanleg að
enn í dag gæti ég bent á staðinn
þar sem við mættumst, með nokk-
urri nákvæmni.
Á þessum árum er óralöng leið
og seinfarin frá Reykjavík og norð-
ur á Strandir og fór fólk ógjarnan
BENEDIKT
BJÖRNSSON
✝ BenediktBjörnsson fædd-
ist í Miðhúsum í
Kollafirði í Stranda-
sýslu 15. ágúst 1919.
Hann lést á Landa-
kotsspítala 29. nóv-
ember síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Langholtskirkju
9. desember.
slíkan óveg á eigin
farartækjum að til-
efnislitlu. Foreldrar
þeirra bræðra Guð-
laug og Björn höfðu
hætt sveitabúskap ár-
ið á undan og flutt til
Reykjavíkur. Þar
höfðu þá synir þeirra
fimm sest að og flest-
ir hafið atvinnuþátt-
töku. Það er því
ræktarsemi við ætt-
fólk sitt, sem er
ástæða þess að lagt
er í slíka langferð. Í
fjölda ára er það nánast regla
hvert sumar að Björn og Guðlaug
sæki Strandir heim og þeir af son-
um þeirra ásamt fjölskyldum sem
það gátu. Nánir ættingjar þeirra
búa þá á tveimur bæjum, Hvalsá
og Hlíð, og síðar í Miðhúsum.
Í júnímánuði 1950 hef ég trúlega
farið í fyrsta sinn, einn míns liðs til
Reykjavíkur og dvaldi í nokkra
daga hjá þeim góðu hjónum Birni
og Guðlaugu. Á þeim dögum er að-
alumræðuefni, þar sem fólk hittist,
væntanlegur knattspyrnuleikur á
milli leikara og blaðamanna á
Melavellinum. Benedikt leggur að
mér að koma með sér og móður
hans til að horfa á leikinn. Ég lét
til leiðast þó lítinn áhuga hefði ég á
knattspyrnu á þeim tíma. Þarna
var manngrúi meiri en ég hafði
nokkru sinni áður séð og allt svo
tilkomumikið og framandi. Ekki
hef ég frá þeim degi verið við-
staddur fjölmennari samkomu.
Ætíð hef ég verið þakklátur
frænda mínum fyrir að bjóða mér
með.
Í annan tíma hef ég ekki heldur
séð og heyrt fólk skemmta sér
jafnvel. Mæðginin hlógu nánast all-
an tímann, sem leikurinn stóð enda
lík í skapi og með létta lund. Dag-
ana á eftir var þetta til upprifjunar
og enn skemmti fólk sér.
Nú Iíða árin, Benedikt hættir
landvinnu og fer að stunda sjóinn,
samfundum fækkar. Hann er lærð-
ur vélstjóri og því vafalaust mörg
vinna í boði því námi tengd. Í sam-
tölum okkar lætur hann vel af sjó-
mannslífinu og stundum geti verið
gott upp úr því að hafa. Eitt sinn
var ég kominn á fremsta hlunn
með að fá hans aðstoð við að kom-
ast á síldarskip, það erindi náði
ekki alla leið.
Eftir að hann hefur hætt sjó-
mennsku bæði á fiski- og farskip-
um og hafið vinnu í Straumsvík
verða samfundir fleiri og kynni
okkar nánari.
Það er frænda mínum mikil gæfa
þegar Sigrún kemur inn í líf hans,
slík kostamanneskja sem hún er.
Aldrei var hægt að finna annað en
að þau ættu mjög vel saman, bæði
svo jákvæð og létt í lund. Oft í
sumarleyfum brugðu þau sér norð-
ur á Strandir til að njóta veðurblíð-
unnar, sem þar er jafnan í suðlæg-
um áttum og til að blanda geði við
vini og kunningja. Það eru ánægju-
legar minningar sem við eigum frá
þeim samverustundum, einnig frá
heimsóknum til þeirra í Gnoðar-
voginn.
Það var svo líkt með þeim og svo
ríkt í þeirra gerð, að vilja sífellt
vera að miðla einhverju góðu og
gefa. Jafnan var viðkvæði þeirra á
kveðjustund: „Látið okkur endilega
vita ef ykkur vanhagar um eitthvað
sem við getum gert fyrir ykkur.“
Reyndust það ekki orðin tóm.
Gleði, hlýja og hjálpsemi var
þeirra auður og aðalsmerki.
Benedikt var kvikur í öllum
hreyfingum allt fram á efri ár eins
og hann átti kyn til. Lítillátur mað-
ur var hann, gumaði aldrei af nein-
um afrekum eða árangri í störfum
sem hann sinnti. Það er sannfær-
ing mín og vissa að hann hafi unnið
öll sín störf af heiðarleika og sam-
viskusemi. Hann var af þeirri kyn-
slóð.
Hann var sá lánsmaður að geta
dvalið heima hjá sér lengst af eftir
að heilsu hans tók að hraka síðustu
misserin. Betri umönnunar en
hann naut hjá konu sinni og Þor-
björgu systurdóttur hennar er vart
hægt að hugsa sér. Þar réðu ríkj-
um alúð og nærgætni. Samúð votta
ég öllum er hans sakna.
Guðfinnur S. Finnbogason.