Fréttablaðið - 18.11.2007, Side 16

16 18. nóvember 2007 SUNNUDAGUR
H
ann er niðursokk-
inn í sjónvarps-
útsendingu um
meirihlutavið-
ræður í Danmörku
þegar blaðamann
ber að garði. Rætt er hvort Nýtt
bandalag Nasers Khader innflytj-
anda taki um sömu valdatauma og
Danski þjóðarflokkurinn, sem oft
er kenndur við útlendingahatur.
„Þetta er að gerast um alla Evrópu,“
segir Paul, dreyminn á svip. „Inn-
flytjendur eru byrjaðir að gera til-
kall til valda. Þeir sjá að þeir verða
að taka þátt í lýðræðinu.“
Að svara á íslensku er að hrósa
Paul Nikolov, varaþingmaður
Vinstri grænna, er með litla skrif-
stofu undir súð á þriðju hæð í hús-
næði Alþingis við Vonarstræti.
Hann býður til sætis og talar hægt
og skýrt. Námi hans í íslenskri
framsögn hefur verið frestað
meðan kennarinn er á Indlandi, en
hann hefur líklega æft sig heima.
„Fyrst þú spyrð mig um
íslenskuna er eitt ráð sem ég vil
gefa. Það er að Íslendingar tali við
útlendinga á íslensku, ef hægt er.
Að svara innflytjendum á íslensku
er að hrósa. Ég hef sjálfur lent í
því að reyna að sýna útlendingi
tillitssemi með því að svara
honum á ensku. Það var pítsu-
sendill, líklega frá Taílandi, sem
kom með mat til mín. Hann reyndi
að tala við mig íslensku og ég
skipti strax yfir í ensku. Þegar
hann var farinn hristi ég höfuðið
og spurði sjálfan mig til hvers ég
hefði eiginlega gert þetta. Ef ég
hefði svarað honum á íslensku
hefði hann litið á það sem hrós og
hugsað með sér: Ókei, fólk skilur
það sem ég segi!“
Beint lýðræði
Árið 1999 kom Paul Fontaine til
Íslands. Hann hreifst af landi og
þjóð og telur til kosta þess félags-
lega kerfið, nálægð kjósenda við
kjörna fulltrúa og hreina orku.
„Ég sá að þetta var landið sem ég
hafði leitað að allt mitt líf. Flestir
Bandaríkjamenn hafa gefist upp á
lýðræðinu og það er „stórsigur“
fyrir lýðræðið ef helmingurinn
mætir til að kjósa. En hér er hægt
að hringja í flesta þingmenn.“
Annar kostur við íslenskt lýð-
ræði er að íslenskir stjórnmála-
menn eru flestir „evrópskt hugs-
andi“, að mati Pauls, sem aldrei
hefur litið á sig sem Bandaríkja-
mann. Hann er af evrópskum
ættum, sem fluttu til Banda-
ríkjanna snemma á 20. öld.
„Til dæmis heilbrigðiskerfið.
Hér er það bara sjálfsagt mál.
Meira að segja sjálfstæðismönnum
finnst það sjálfsagt,“ segir hann
og hlær við: „Hægrisinnaðasti
sjálfstæðismaðurinn hér yrði
settur í flokk með demókrötum í
Bandaríkjunum. Við erum evrópsk
og það sést til dæmis á að allir
fimm flokkarnir stefna að sama
markmiði í innflytjendamálum,
þótt þeir vilji fara mismunandi
leiðir að því. Jón Magnússon úr
Frjálslynda flokknum er að tala
um að tryggja betur mannréttindi
útlendinga og það er bara glæsi-
legt, þótt sumar hugmyndir frjáls-
lyndra í innflytjendamálum þýði
að við þurfum að segja okkur úr
EES! En svo á ég ekki bara vini í
Vinstri grænum, heldur í öllum
flokkum. Ég á vini í SUS.“
Fyrsta frumvarpið
Að atvinnuleyfi fyrir fólk, sem
kemur ekki frá EES-svæðinu,
verði gefin út til einstaklinga en
ekki fyrirtækja, er fyrst á dag-
skrá varaþingmannsins. Hann
segir það þjóna hagsmunum
atvinnurekenda ekki síður en
útlendinganna.
„Vinur minn frá Akureyri hitti
mig á götunni um daginn. Hann
rekur hótel og hafði heyrt af þessu
frumvarpi og hann sagði bara:
Thank you! Því atvinnurekendum
finnst mikið vesen að vera sífellt
að standa í þessari pappírsvinnu
og hringja í einhverjar stofnanir.“
Að auki snúist frumvarpið um
frelsi hvers og eins til að skipta
um vinnu og atvinnurekendum því
greiði gerður, ef auðveldara er
fyrir óánægt starfsfólk að hætta.
Þeir geti í staðinn ráðið fólk sem
vill vinna þessi störf.
Ekki langskólagenginn
Paul er ekki háskólamenntaður.
Þegar hann útskrifaðist úr high
school (milli gagnfræða- og
menntaskóla) stóð fjölskyldu hans
ekki til boða að fá fyrir hann styrk
til háskólanáms. Þau voru á gráa
svæðinu; of vel stæð fyrir styrki,
en ekki nógu efnuð til að borga
fyrir skólagjöldin og uppihald.
„Og ég vildi alls ekki ganga í her-
inn! Svo þegar ég kom hingað vildi
ég strax fara í Háskólann. Þá var
mér sagt að fyrst þyrfti ég að fara
í tvö ár í menntaskóla til að vera
sambærilegur íslenskum nemend-
um. En ég var í hundrað prósent
starfi og gat það ekki. Þessu þarf
að breyta. Það er tíma- og peninga-
sóun að láta alla þessa útlendinga
fara í menntaskóla. Sumir eru vel
menntaðir þótt þeir séu ekki alveg
eins menntaðir og Íslendingar. Það
ætti að vera hægt að fara í stöðu-
próf í háskólum.“
Fyrirmyndarlandið
Ísland er ungt lýðveldi með mikla
möguleika, að mati aðkomumanns-
ins, sem sökkti sér niður í innflytj-
endamálin og lög um útlendinga,
eftir að hann fékk vinnu á blaðinu
Reykjavík Grapevine. Margt megi
bæta í þeim lögum.
„Með fullri virðingu fyrir Dönum
eru lög þeirra um innflytjendur
ekki beint vel heppnuð. Mörg lög
hér á landi eru tekin beint frá Dan-
mörku. Við erum sjálfstæð þjóð og
eigum auðvitað að vera með sjálf-
stæð lög líka. Ég segi að við getum
gert Ísland að fyrirmyndarlandi,
að minnsta kosti í málefnum inn-
flytjenda. Við þurfum bara að
vinna betur saman.“
Grapevine komst í íslenskar
heimsfréttir þegar það birti mynd
á forsíðu af svartri konu í þjóðbún-
ingi. Paul segir viðbrögðin við því
til marks um víðsýni þjóðarinnar.
Því þótt neikvæðu viðbrögðin hlytu
meiri athygli, hefðu mun fleiri sent
blaðinu stuðningsyfirlýsingar:
„Flestir Íslendingar eru fjölmenn-
ingarlega sinnaðir og hafa ferðast
eða búið í útlöndum. Þeir vita hvað
það er að vera útlendingur.“
Erum betri en öfgafólkið
Það vakti einnig athygli þegar þeir
á Grapevine tóku afstöðu gegn
birtingu Jótlandspóstsins á skop-
myndum af Múhameð spámanni.
„Já, það er rétt að við vorum á öðru
máli en flestir blaðamenn um þess-
ar myndir. En mér fannst þessar
teikningar bara asnalegar. Þær
voru aðeins gerðar til að móðga
fólk og fá sterk viðbrögð. Góð skop-
mynd fær mann til að hugsa. Þess-
ar voru meira eins og það sem litlir
krakkar krota í skólabækur.“
En vill Paul að evrópskir fjöl-
miðlar fari að lögum og siðum
öfgamanna í útlöndum?
„Nei, við eigum alls ekki að
hugsa eins og öfgafólk. Við erum
betri en öfgafólkið. Við erum sið-
menntuð og eigum að gagnrýna
öfgamenn, hvort sem þeir eru tali-
banar eða talibaptistar í Bandaríkj-
unum. Málið er að skopmyndirnar
særðu ekki öfgamennina heldur
staðfestu fyrir þeim það sem öfga-
menn halda um okkur. Þeir gátu
haldið þeim á lofti og sagt við
fólkið: Sjáiði, svona haga þau sér í
Vestrinu. Við særðum frekar
venjulegt fólk, íslamska innflytj-
endur sem eru að hefja nýtt líf í
nýju landi. Það fólk verður nátt-
úrulega bara hissa og skilur ekki af
hverju verið er að gera grín að
spámanninum þeirra.“
Sendi Aroni Pálmi bréf
Einnig gagnrýndi Paul sérmeðerð
þá sem Bobby Fischer fékk og
skrifaði grein um Aron Pálma þar
sem hann taldi að Aron hefði í raun
sloppið létt í refsiglöðu ríkinu
Texas. Hann sagði að þrátt fyrir
allt væri Aron dæmdur kynbrota-
maður og olli það reiði margra. En
hvað hefur Paul á móti Aroni
Pálma?
„Ég hef ekkert á móti honum. Ég
var að reyna að sýna að það var
bara fjallað um eina hlið í málinu,
hans hlið. Mér finnst það kannski
skiljanlegt, en það er ekki blaða-
mennska. Það er eðlilegt fyrir fjöl-
miðla að rannsaka og sýna báðar
hliðar. Átta ára fangelsi fyrir Aron
Pálma var allt of mikið og ég hefði
átt að undirstrika það betur að mér
fannst refsingin allt of hörð. Þegar
ég las greinina aftur nýlega sá ég
hvernig þessi misskilningur varð
til. Ég sé eftir að hafa skrifað hana
í svona æsingi og finnst þetta mjög
vandræðalegt. Ég hefði átt að fara
að sofa og skrifa þessa grein daginn
eftir.
Þess vegna sendi ég Aroni bréf
út í fangelsið og skýrði mitt sjónar-
mið,“ segir Paul og þakkar fyrir
spurninguna. Hann fái hana sífellt
í bloggheimum, aftur og aftur.
Kominn til að vera
Næstu kosningar eru Paul hug-
leiknar, því hann ætlar að verða
fullgildur þingmaður í þeim. Hann
segir það vera sér mikill heiður að
fá að þjóna landinu.
„Ég kaus að flytja hingað og fólk
hefur tekið vel á móti mér. Ég hef
eytt bestu árum ævi minnar hér.
Ísland hefur gefið mér mikið.“
Við erum betri
en öfgafólkið
Paul David Fontaine-Nikolov fæddist í Bandaríkjunum en kom hingað
sem ferðamaður í september 1999. Hann heillaðist af þjóðinni og settist hér
að. Paul fór svo að skrifa í blöðin og kynna sér innflytjendamál. Hann settist
á þing á mánudaginn, fyrstur nýrra Íslendinga. Í samtali við Klemens Ólaf
Þrastarson ræðir hann um þingmenn, Jótlandspóstinn og Aron Pálma.
PAUL UNDIR JÓNI FORSETA Varaþingmaðurinn ætlar að nýta tímann á Alþingi til að leggja áherslu á innflytjendamál. Hann er
vongóður um gott samstarf við hina flokkana, en helst við Samfylkinguna. Hann telur að allir flokkarnir séu velmeinandi um
útlendinga. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Flestir Ís-
lendingar
eru fjöl-
menningarlega sinn-
aðir og hafa ferðast
eða búið í útlöndum.
Þeir vita hvað það er
að vera útlendingur.
Paul David Fontaine fæddist í Wilkes-Barre, kolanámu-
bæ í Pennsylvaníu, árið 1971. Hann flutti til Baltimore
átta árum seinna.
Foreldrar hans eru af ítölsk-pólskum og frönsk-
kanadískum ættum. Paul skilgreinir sig sem kristinn,
hvítan Vesturlandabúa.
Íslenskur starfsferill Pauls hófst á krá í Hafnarfirði en
hann starfar sem stuðningsfulltrúi, þegar hann situr ekki
á þingi.
Paul kynntist hinni búlgörsku Kremenu Nikolovu á
Íslandi. Þegar þau giftu sig var ákveðið að hún héti að
eftirnafni Nikolova-Fontaine en hann Fontaine-Nikolova.
Hann hefur síðan fellt niður eigið ættarnafn og kallar sig
einfaldlega Paul Nikolov.
➜ KENNIR SIG VIÐ EIGINKONUNA