Réttur - 01.01.1946, Síða 20

20
RÉTTUR
valda í öðrum löndum með sama móti og hún hafði gert í
Frakklandi á sínum tíma. Það er nauðsyn fyrir hvern nú-
tímamann, sem reynir að gera sér grein fyiir þróun mann-
kynsins, að átta sig á afstöðu slíkri sem þessari. Verkamenn
og bændur Ráðstjórnarríkjanna sköpuðu sér þar sitt lýð-
ræði, fyrsta lýðræði, sem náði til atvinnulífsins fyrir báðar
þessar stéttir og tryggði þeim yfirráð, jafnt á stjórnmála-
sviðinu sem yfir jörðinni og framleiðslutækjunum. Þjóð-
skipulag þessara stétta og lýðræði þess hefur nú staðið í 29
ár, og allan þann tíma verið umkringt af löndum, þar sem
drottnað hefur fámenn auðmannastétt eða aðalsstétt, sem
hefur óttazt og hatað þetta nýja lýðvald og tvívegis á þessu
tímabili háð gegn því blóðugar innrásarstyrjaldir, er alls
hafa staðið í átta ár og valdið lýðríkjum þessum ógurlegu
tjóni. En meginið af friðartímanum, sem á milli stríðanna
lá, hafa ríki þessi einangrað og ofsótt alþýðuríkið og undir-
búið árásir á það í því skyni að leggja það að velli. Fyrir
verkamenn og bændur Ráðstjórnarríkjanna hefur þess vegna
inntak lýðræðisins fyrst og fremst verið sá þáttur þess, sem
ég taldi fyrst af öllu: það hefur verið vald lýðsins, fjöldans,
í stjórnmálum og atvinnulífi. Allt hefur orðið að miðast við
það fyrst og fremst að tryggja þetta vald. Þessi 29 ár hafa
verið í þeirra augum það sama, sem tímabilið 1789—1794
var fyrir frönsku lýðræðisbyltinguna. Öll atvinnuþróun, öll
nýsköpun þessa þjóðfélags hefur orðið að miðast fyrst og
fremst við það hjá þessum þjóðum að tryggja sjálft lýð-
valdið og þar með tilveru þessa lýðræðis, þess fyrsta, er verka-
lýður og bændur hafa skapað sér á öllum sviðum mannlífs-
ins. Og hin ógleymanlegu afrek Ráðstjórnarþjóðanna í árás-
arstyrjöld alls fasistíska afturhaldsins í Evrópu á þau 1941 —
45 sýna, hvort vanþörf hefur verið á þeirri viðmiðun jafnt
á sviði stjórnmála sem framleiðslu. Jafnt sú varúð og rétt-
mæta tortryggni, er afvopnaði fimmtu herdeild fasismans
með réttarhöldunum 1936—37, sem einbeiting fimm-ára-
áætlananna á þungaiðnaðinn, sýndi sig þá að vera óhjá-