Réttur - 01.01.1946, Qupperneq 62

62
RÉTTUR
Æðisgengið sovéthatur
Nú á dögum verðum vér að læra, muna og starfa eftir
kenningu þeirri sem ráðin verður af undirrót heimsstríðsins
síðara, hinni greypilegu sjálfsmorðsstefnu, ef takast á að af-
stýra þriðju heimsstyrjöldinni.
Hverju sætti það, að þegar sigurvegarar heimsstríðsins
fyrsta höfðu unnið Þýzkaland, eyðilagt flotann þýzka, loft-
herinn, fallbyssur og skriðdreka, beygt Þjóðverja undir Ver-
salasáttmálann og bannað þeim að vígbúast framar — að þá
skyldu þeir að vörmu spori taka að lífga við hernaðarstefn-
una þýzku, rífa sundur ákvæði Versalasáttmálans, leyfa end-
urvígbúnað Þjóðverja og jafnvel stuðla að honum, unz svo
var komið eftir aðeins tuttugu ára skeið að heimsvaldastefn-
an þýzka gat ógnað heiminum að nýju með enn ægilegra
vopnavaldi en 1914? Svarið er öllum ljóst nú á dögum. Það
var sovéthatur Vesturveldanna, óttinn við kommúnisma og
byltingar alþýðu, sundrung Vesturveldanna og Sovétríkj-
anna sem blés nýju lífi í hernaðar- og heimsvaldastefnuna
þýzku, ruddi ásælni fasista brautina, eyðilagði Þjóðabanda-
lagið og kom af stað annarri heimsstyrjöldinni. Hið „and-
kommúníska" merki varð hinum fasísku illræðismönnum
töfragripur og vígorð, svo að þeir gátu dulið glæpi sína og
árásarætlanir, sundrað, sefað, kúgað og þústað heimsvalda-
sinnana vestrænu og hleypt af stokkunum öðru heimsstríð-
inu. Undir hinn „andkommúníska" fána safnaðist allt það
lið sem óskammfeilnast var og blygðunarlausast í heiminum.
Er hugsanlegt, eftir alla þá slátrun sem á undan er gengin,
að enn séu menn til sem reyna að hefja það svívirðilega
merki á loft?
Eiturbikarinn
Hvers vegna ættum vér að tæma sama eiturbikarinn
tvisvar?
í eldraun ófriðarins hlutu menn að viðurkenna hinar