Réttur - 01.06.1947, Qupperneq 53

RÉTTUR
125
Þeir, sem 5. október 1946 samþykktu Keflavíkur-
samninginn, afsökuðu sig með því á yfirborðinu að þeir
gerðu þennan samning t.il þess að fá her Bandaríkjanna
burtu.
Nú er hins vegar 1951 hægt að segja þeim samningi
upp og binda þar með endi á ítök Bandaríkjanna á ís-
lenzkri grund. Og það er engin afsökun til fyrir því að
gera það ekki. Og það er heldur engin afsökun til fyrir
því að draga það að taka ákvörðun um þá uppsögn.
Þegar þrír ráðherrar núverandi ríkisstjórnar: Stefán
Jóhann, Bjarni Ben. og Eysteinn Jónsson svara spurn-
ingu Alþýðuflokksþingmanns um hvort þeir séu með því
að sepda samningnum upp á tilsettum tíma, þannig að
þeir hafi ýmist enga ákvörðun tekið (Eyst.) eða að þeir
m. a. s. telji það ólíklegt að íslendingar ,,geti“ tekið við
flugvellinum sjálfir 1951, þá eru þessir menn að kalla
yfir sig þyngstu fordæmingu þjóðar vorrar.
Vér Islendingar verðum að þora að horfast í augu við
ískaldan veruleikann og dæma út frá því, því líf vort og
frelsi liggur við.
Fyrir ameríska auðdrottna, með steinrunnin andlit
og dollaraheila, er líf íslenzku þjóðarinnar ekki þyngra
á metaskálunum en nokkrir grísir, sem geislavirkanir eru
reyndar á á Bikini-ey. Þó þessi þjóð hafi með aðdáunar-
verðri þrautseigju, karlmennsku og gáfum skapað glæsi-
legar bókmenntir, að fornu og nýju, sem hver stórþjóð
gæti verið stolt af, þá er það ekki frekar íhugunarefni
fyrir þessa einræðisherra Ameríku en heilsa lítils
barns í fátækrahverfum New York-borgar eða mann-
réttindi negrastúlku í Suðurríkjum Bandaríkjanna. Það
er aðeins eitt, sem kemst að í heilum þessara manna:
meiri gróði, meiri völd, til þess að ná enn meiri gróða..
Fyrir þessa menn var síðasta stríð aðeins gróði, mikill
gróði, vaxandi völd. Fjórar stærstu auðhringasamsteyp-
urnar svældu undir sig einn fimtung af þjóðarauði