Réttur - 01.06.1947, Qupperneq 92

164
R ÉTTUR
legrar niðurlægingar, að láta hafa sig til slíkrar þjón-
ustu fyrir svartasta aftur'haldið, innlent og erlent.
Ríkisstjórnin er dæmd til ósigurs
En með þessu tiltæki sínu nær ríkisstjórnin ekki öðru
en því, að sundra þjóðinni, egna til innanlands ófriðar,
eyðileggja vinnufriðinn í iandinu, sóa ógrynni verðmæta.
Og hún hefur gert sér þetta fyllilega ljóst. Undirbúning-
ur hennar hefur verið fólginn í því, að gera ráðstafanir
til þess að koma á atvinnuleysi. 1 því skyni hefur hún
stöðvað íbúðarhúsabyggingar og er að stöðva mikinn
hluta iðnaðarins. En þrátt fyrir allt þetta er ríkisstjórn-
in dæmd til ósigurs, algers ósigurs í þeim átökum, sem
framundan eru. Til þess eru samtökin nógu sterk, og
árásirnar, sem á þau eru gerðar nógu blygðunarlausar.
Það er ekki aðeins velferð alþýðuheimilanna á þessu
landi, sem er í húfi, heldur heiður verkalýðssamtakanna
og frelsi þeirra. Það er barátta fyrir íslenzku lýðræði
gegn erindrekum hins ameríska nýfasisma. Það er ekki
hægt að lifa menningarlífi hér á landi, fyrir minni laun
en hinn almenni verkamaour hefur, þó að hann hafi vinnu
alla virka daga ársins. Og minnki atvinnan hrekkur
kaupið ekki til brýnustu nauðsynja.
Þjóðin verður að sameinast og knýja
stjómina til undanhalds
Verkalýðssamtökin munu hrinda þessari árás af hönd-
um sér, þessu ráni á vinnulaunum þeim, sem þau hafa
tryggt sér með samningum. Þau hljóta að hækka grunn-
kaupið, sem því svarar. Og ríkisstjórnin mun sitja eftir
með skömmina. Ríkisstjóminni ætti að vera minnisstæð
reynslan frá baráttunni gegn þrælalögunum 1939, gegn
gerðardómslögunum 1942, og þeim tilraunum, sem hún