Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 50

50
RÉTTUR
gerðirnar til að koma atvinnuleysinu á aftur. Dregið var
úr fjárfestingum og framkvæmdum eftir því, sem stjórn-
arvöldin frekast þorðu. Spillt var fyrir sölu á innlendum
afurðum út úr landinu, ef vöruskifta þurfti við, eftir því
sem fært þótti. Byggingaleyfin voru gefin út, án þess þó
að tryggja að þau kæmu að notum, hvað fé til bygginganna
snerti. Skapað var smámsaman atvinnuleysi í bygginga-
vinnunni, fyrst út um land, síðan loks í Reykjavík og þá,
með þeim ráðum að gefa ekki út byggingaleyfin fyrir ár-
ið 1949 fyrr en í ágúst 1949! Með þessum aðferðum tókst
smámsaman að gera byggingarnar dýrari og koma á at-
vinnuleysinu: hinu langþráða öryggi arðránsins. Öll þessi
starfsemi Fjárhagsráðs fer fram undir útlendu eftirliti.
Marshall-stofnunin lætur gefa sér skýrslur um allar helztu
ráðstafanir ráðsins. Svipa dollaravaldsins er í sífellu reidd
yfir þessu æðsta ráði íslenzks atvinnulífs. Séu gerðar ráð-
stafanir, t. d. til verulegrar aukningar atvinnunnar og hag-
sældar almennings, mætti búast við að dregið yrði úr Mar-
shall-mútunum: f járgjöfunum. — Hin ameríska skrifstofa
Marshallstofnunarinnar, ECA í Wasliington, hefur nú að
vissu leyti tekið við því hlutverki og valdi, sem Rentu-
kammerið 'hafði forðum daga í Kaupmannahöfn á mestu
niðurlægingartímum þjóðarinnar.
Landsbankinn hafði á höndum hitt aðalhlutverkið í
árásinni á lífsafkomu þjóðarinnar: að skapa lánsf járkrepp-
una, hindra með þvi að draga úr útlánum til bygginga og
nýrrar atvinnu að full atvinna gæti haldizt.
Stofulærðir hagfræðingar, sem enga þekkingu höfðu á
þróunarstigi íslenzks atvinnulífs eða ekkert tillit vildu taka
til þarfa íslenzkrar þjóðar, voru síðan látnir breiða blæju
gerfivísinda sinna yfir þessar aðfarir: Það var kallað að
fjárfestingin væri aðalböl þjóðarinnar, þegar atvinnuleysið
var farið að þjá hana, og að neyzluvöruinnflutningur væri
allra meina bót, þegar fátæktin var farin að gera fólki
erfitt að veita sér brýnustu nauðsynjar menningarlífs.