Réttur - 01.01.1950, Qupperneq 60

60
RÉTTUR
lögð ofan frá, látin skella yfir þjóðina sem holskefla, svo
hún megi kaffæra efnahag hennar sem mest.
Það var auðvelt að afstýra þessari kreppu með því að
hagnýta ríkisvaldið til slíks, og í þágu þjóðarinnar. — En
það er bannað af pólitískum ástæðum eins og hér 'hefur
verið rakið, bannað af engilsaxnesku auðhringunum, fram-
kvæmt af ,,ríkisstjórn“ Islands.
Það væri líka hægt fyrir íslendinga að reyna að skapa
sér verzlunarsamtök, til þess að berjast gegn kreppunni,
afla markaða og nauðsynja, — en til þess þarf að aflétta
einokuninni. Og það er bannað. Hver tillaga sósíalista á
Alþingi í þá átt, hefur verið steindrepin.
★
I
Þannig er nú komið að íslenzjsa þjóðin liggur fjötruð
einokunarböndum erlendra auðhringa og innlendra leppa
þeirra, illfylgi kreppunnar læsir klóm sínum í hana, með
þeim afleiðingum að brátt sverfur nú skortur að flestum
alþýðuheimilum Islands.
Þjóð vor fær að finna það nú, eins og fyrir tveim ára-
tugum, að „fleiri en Danir kunna að leika grátt“.
Afleiðing þessarar einokunar og undirokunar verður
eymd og niðurlæging með þjóð vorri, ef ekki verður breytt
um stefnu í tíma. Og þá hefur þjóð vor lítið lært af þeim
arfi, sem Þorsteinn Erlingsson orti eitt bezta kvæði sitt
um, ef hún nú horfir upp á það baráttulaust að vera gerð
nýlenduþjóð á ný.
„En þú, sem að hefur í hjartanu blóð
úr hrakinni, smáðri og kúgaðri þjóð,
og eitrað af hörmungar árum:
Það knýr þig svo fast, þegar arfurinn er
á einverustundumun réttur að þér
af minningum mörgum og sárum.
t