Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 19

RÉTTUR
99
Og nú, tautaði hann, ætla ég að brjótast inn og ná í
peninga.
Hann gekk yfir í fimmtu götu, staðnæmdist fyrir
framan eitt af ríkmannlegustu húsunum og hringdi dyra-
bjöllunní.
Þjónn í einkennisbúningi birtist í ljósadýrðinni í and-
dyrinu
Hvar er húsbóndi yðar? spurði Esekías og sýndi marg-
hleypu sína.
Hann er uppi, herra, að telja peninga sína, svaraði þjónn-
inn, en hann vill ekki láta ónáða sig.
Segið mér, hvar hann er, sagði Esekías, ég hef í huga
að skjóta hann og taka peninga 'hans.
Sjálfsagt, herra, svaraði maðurinn lotningarfullur. Hann
er í einkaskrifstofu sinni á fyrstu hæð.
Esekías skaut þjóninn tvisvar gegnum einkennisbún-
inginn og hélt upp stigann.
í herbergi á fyrstu hæð sat maður við skrifborð með
leslampa. Fyrir framan hann lá hrúga af gullpeningum.
Þetta var gamall maður, með bjánalegt, vingjamlegt
andlit.
Hvað eruð þér að gera, spurði Esekías.
Ég er að telja peningana mína, svaraði maðurinn.
Hvað erað þér? spurði Esekías hranalega.
Ég er mannvinur, svaraði maðurinn. Eg gef peningana
mína til nytsamlegra starfa. Ég læt búa til heiðurspeninga
handa hetjum. Ég veiti verðlaun skipstjórum, sem stökkva
í sjóinn og slökkviliðsmönnum, sem hætta lífi sínu, til þess
að geta kastað fólki út um glugga á efstu hæð. Ég sendi
ameríska trúboða til Kína, kínverska trúboða til Indlands
og indverska trúboða til Chicago. Ég legg til hliðar pen-
inga, til þess að koma í veg fyrir, að háskólakennarar svelti
í hel, þegar þeir eiga það skilið.
Stopp! hrópaði Esekías, þér eigið skilið að deyja. Standið
upp. Opnið munninn og lokið augunum.