Réttur - 02.05.1950, Qupperneq 23

RÉTTUR
103
’höfum tvo klukkutíma til stefnu, áður en við eigum að
mæta í réttarsalnum, vildi ég gjarnan mega aka yður heim í
bílnum mínum. Konuna mína langar mjög mikið til að
hafa hádegisverðarboð til heiðurs yður.
I Rétturinn var settur seinni hluta dagsins. Þegar Esekías
gekk inn í salinn, var hrópað húrra.
Herra Hayloft, sagði dómarinn, ég fresta réttarhöld-
unum í tvo daga. Eftir því, sem ég bezt veit, hlýtur sú
taugaáreynsla, sem þér hafið orðið fyrir að hafa verið
óvenjulega alvarleg. Vinir yðar segja mér, að þér munið
varla vera fær um að sýna tilhlýðilegan áhuga á málinu,
•fyrr en þér hafið fengið næga hvíld.
Þegar Hayloft yfirgaf réttarsalinn, hrópuðu áheyrendur
húrra og dómarinn tók undir.
Esekías hafði mikið að gera næstu daga við að taka á
móti gestum og sendinefndum, og að undirbúa málsflutn-
inginn, og vöktu þar meðfæddir vitsmunir Esekíasar at-
hygli lögfræðinganna.
Blaðamenn reyndu að ná tali af honum. Kaupsýslumenn
heimsóttu hann. Nafn hans var skráð sem forstjóri í ýms-
um velmetnum firmum og sá orðrómur lék á, að hann, ef
hann yrði sýknaður, myndi takast á 'hendur sameiningu
allra þjófatryggingafélaga í Bandaríkjunum.
Réttarhöldin hófust viku seinna og stóðu yfir í tvo
mánuði.
Esekías var ákærður um fimm afbrot; fyrir að hafa
kveikt í stállyftu — íkveikja; fyrir að hafa skotið þjóninn
—smá-lögbrot; fyrir að hafa stolið peningum —hnupl; fyr-
ir að hafa myrt mannvininn — dráp; og fyrir að hafa skotið
á lögregluþjónana án þess að hitta þá — samkvæmt al-
'mennings áliti vítaverður verknaður eftir kringumstæð-
um.
Málið var mjög flókið — sérfræðingar frá öllum Banda-
ríkjunum voru kallaðir sem vitni. Rannsókn var fram-
kvæmd á heila mannvinarins. Ekkert fannst.