Réttur - 01.05.1961, Side 3

R E T T U R
163
ins, — vísitöluráninu 1959 og gengislækkuninni 1960, —
lækkaður um 25% frá í janúar 1959, er hann vai’ í hámarki
109, og var kominn niður í 84 í maí 1961. Er þá kaupmátt-
urinn 1945 = 100.
Samtímis þessari ægilegustu Hfskjaraskerðingu er orðið
hafði síðan fyrir stríð, hafði svo stjórnarstefnan sýnt sig
vera jafn ill á öllum öðrum sviðum efnahagslífsins. Allar
framkvæmdir höfðu dregizt saman vegna vaxtaokurs og dýr-
tíðar, íhúðabyggingar höfðu stórminnkað, fiskframleiðsl-
an hafði minnkað stórum, einkum framleiðslan á freðfiski,
dýrmætir markaðir, einkum í löndum sósíalismans, voru
að glatast, 10 togarar lágu ónotaðir mestallt stjórnartíma-
bilið, langvarandi stöðvanir urðn á framleiðslu vegna
óstjórnarinnar í efnahagsmálum, skuldir þjóðarinnar juk-
ust og þyngra varð að standa undir þeim, fjárhagur ríkis-
ins versnaði þrátt fyrir þyngri tolla og söluskatta og draug-
ur atvinnuleysis var aftur farinn að teygja loppu sína inn á
heimili alþýðunnar.
Sjálfstæðisflokkurinn var, með Alþýðuflokkinn að verk-
færi, að skipuleggja fátækt og atvinnuleysi á íslandi.
Hafi einhver trúað gylliboðunum um „frelsið“ og „leið
til bættra lífskjara“ í krafti kosningaloforða afturhaldsins,
þá blasti nú við honum í maí 1961 algert skipbrot „við-
reisnarinnar“ og alger svik á öllu, sem lofað hafði verið.
Verkalýðurinn leggur til atlögu.
Verkalýðshreyfingin hafði beðið mjög þolinmóð allt frá
því haustið 1958 og ekki aðhafzt, þegar lífskjaraskerðing-
arnar 1959 og 1960 dundu yfir. Hún vildi að afleiðingar
stjórnarstefnunnar fengju að koma svo skýrt í ljós að ekki
yrði urn villzt, að þegar alþýðan legði til atlögu, þá væri það
af því að efnahagsstefnan hefði sýnt sig ófæra og verkalýðs-
sarntökin sameinuðust því gegn henni,