Réttur


Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 40

Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 40
200 RETTB8 nein þingræðissamkunda, heldur starfandi stofnun, sem hefði á hendi bæði löggjafar- og framkvæmdavald. Lögreglan, sem hingað til hafði verið verkfæri ríkisstjórnarinnar, var nú svipt öllum pólitískum eiginleikum sínum og gerð að ábyrgu starfstæki Kommúnunnar, sem væri afsetj anlegt, hvenær sem var. Þannig var farið með embættismenn í öllum deildum hins opinbera. Fyrir öll opinber störf voru aðeins greidd verkamannalaun, einnig með- limum Kommúnunnar. Sérréttindi og eyðslufé æðri embættis- manna í virðingarstöðum ríkisins hurfu af sjálfu sér um leið og þessir höfðingjar sjálfir. Þegar Kommúnan hafði rutt úr vegi veraldlegum valdatækjum gömlu stjórnarinnar, fasta hernum og lögregluliðinu, sneri hún sér undir eins að því að brjóta á bak aftur andlega kúgunartækið, klerkavaldið......... Dómararnir voru ekki lengur öllum óháðir, eins og þeir voru áður látnir sýnast, .... framvegis skyldu þeir kosnir, ábyrgir og afsetjanlegir.“ (Marx 1871.) „Þessar einföldu og „sjálfsögðu“ lýðræðisráðstafanir, sem hér um ræðir, eru sameinlegt áhugamál verkalýðs og meirihluta bænda og brúa jafnframt álinn milli auðvalds og sósíalisma. Þessar ráð- stafanir eru: Allir opinberir starfsmenn séu kosnir, afsetjanlegir á hvaða tíma sem er, og laun þeirra miðuð við venjuleg „verka- mannalaun“. Þessar ráðstafanir miða eingöngu að stjórnarfars- legri ummyndun þjóðfélagsins og ríkisskipunar þess, en sitt sanna innihald og þýðingu fá þær vitanlega fyrst með framkvæmd og undirbúningi „eignaskiptingar arðræningjanna“, J). e. þegar einka- eignarréttur auðvaldsins á framleiðslutækjunum hreytist í þjóð- félagslegan eignarrétt. „Parísarkommúnan gerði einkunnarorð allra borgaralegra bylt- inga — ódýr stjórn — að veruleika, þar sem hún skar niður báða stærstu útgjaldaliðina — til hers og embætlismannaliðs“, skrifar Marx. Meðal bænda og annarra smáborgara er það aðeins örlítill minnihluti, sem „vinna sig upp“ eða „kemst áfram“ í borgaraleg-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.