Réttur


Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 17

Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 17
R E T T U R 177 því að beita einmitt gengislœkkuninni til þess að skaða launþega, rœðsl ríkisstjórnin gegn mestallri þjóðinni og skaðar liana og þjóð- félagið í lieild. Sparifjáreigendur, þorri atvinnurekenda, bændur, — allir verða fyrir tjóni af þessari ráðstöfun. Og þjóðfélagið í heild missir alla trú á gildi peninganna og allt traust á efnahagslegri stjórn landsins, er það veit að héðan af á að hringla með gengið, allt eftir því hvern- ig samningar eru gerðir milli atvinnurekenda og verkamanna. Og íslenzk þjóð sem heild er með þessu gerræði sett skör lægra en allar aðrar þjóðir. Engin þjóð býr við slíka gerræðisstjórn í efnahags- málum, sem leikur sér að því að eyðileggja það gengi peninganna, sem henni var falið að vernda og hún hafði heitið að vernda. I hverra þágu? Hverjir græða á þessu gerræði? I hverra þágu er þetta gert? Af íslenzkum aðiljum eru það aðeins verðbólgu- og gjaldeyris- hraskarar, sem græða á þessari ráðstöfun. Atvinnurekendur almennt hafa ekki verið um þetta spurðir og myndu líklega flestir hafa svar- að að þeir kærðu sig ekki um slíkt, því það yrði skammgóður verm- ir meira að segja þeim, sem græddu á því í bili, svo vel þekktu þeir íslenzk verklýðssamtök. Gjaldeyrisbraskarana aðvaraði fjármálaráðherrann um að nota sér nú tækifærið. Gaman hefði verið að sjá, hvað Englendingar hefðu gert við slikan ráðherra, er talað hefði eins og Gunnar Thor- oddsen gerði eftir verkfallið. En verðbólgubraskararnir græða ótvírætt -— eins og áður. Og þeir eru sterkir í Sjálfstæðisflokknum. Þó er ég efins um að þessi bráðabirgðalög hefðu verið gefin út fyrir þá eina saman. Hér eru sterlcari öfl að verki, sem nauðsynlegt er að öll þjóðin geri sér grein fyrir. Forsætisráðherra dró ekki dul á það í ræðu sinni, hver þau öfl eru. Hann kvað gengislækkunina nauðsynlega til þess að 1) fá er- lent fjármagn inn í landið, og á því byggði ríkisstjórnin fram- kvæmdaáætlanir sínar, — og 2) til þess að gera Island hœft til þátt- töku í markaðsbandalaginu. Hér er komið að kjarna málsins. Ríkisstjórnin hefur aldrei haft trú á að lsland gæti hafizt af eigin
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.