Réttur


Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 18

Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 18
178 R É T T U R ramleik, aldrei trúað því að okkar iðjusama þjóð gæti sjálf byggt þetta land, sjálf átt öll þess fyrirtæki, sjálf notið ávaxtanna af auð- lindum landsins og erfiði sínu. Ríkisstjórnin og flokkar hennar treysta ekki á þjóðina, heldur hræðast hana. Þessir aðiljar treysta á erlent auðvald og vilja allt gera til þess að lokka það til landsins: vilja afhenda því valdið yjir íslenzkum auðlindum, vilja afhenda því yfirráðin yfir íslenzku vinnuafli til arðránsins og þeir vita að erlent auðvald hefur því að- eins áhuga fyrir íslenzku vinnuafli að það sé bœði ÞÆGT og ÓDÝRT. Ríkisstjórnin er með bráðabirgðalögunum að reyna að sanna e.r- lendu auðmagni að hún sé valdið í landinu, auðhringunum sé óhœtt að festa fé sitt, verkalýðurinn verði þœgur undir okinu og stjórnin sterk. Og ríkisstjórnin er með gengislœkkuninni að reyna að segja er- lendum auðhringum: þið getið grœlt á íslenzkum verkalýð, þó hann hafi verið nógu sterkur til að sigra í verkföllunum, — við, ríkis- stjórnin, œtlum alltaf að lœkka gengið, ej hann liœkkar kaupið, svo hans hátign, erlent fjármagn, geti verið örugg um sinn gróða. Þetta er alvarlegasta og hættulegasta atriðið í gerræðislögunum og framkvæmd þeirra. Með gengislækkuninni er verið að valda svo til allri þjóð vorri tjóni, en verið að gera ísland og íslenzka þjóð fýsilega til arðráns fyrir erlent auðvald, — verið að reyna að gera ísland að raunveru- legri nýlendu á ný. Og þetta illa verk er framkvæmt á þann gerræðisfyllsta hátt, sem slíkt verk hefur nokkru sinni verið framið hér á landi, jrannig að verði slíkum verknaði og afleiðingum hans og illum tilgangi ekki hrundið, þá gæti þessi verknaður orðið upphaf harðstjórnar erlends auðvalds á Fróni. En gæfa íslands og þróttur íslenzkrar aljrýðu munu nægja til joess að koma í veg fyrir slíka ógæfu. Hverjir bera óbyrgðina? Með bráðahirgðalögunum er ekki aðeins vegið að alþýðunni og þjóðinni allri, að hagsmunum launþega og sjálfstæði þjóðarinnar. Með þessum lögum er Alþingi þannig svipt valdi sem það hefur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.