Réttur


Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 47

Réttur - 01.05.1961, Blaðsíða 47
R É T T U R 207 leiðslugetan — of bágborin og verkalýðurinn — valdastéttin — of vanmegna og vanþroska. Tími sósíaliskra verkalýðsbyltinga var enn ekki genginn í garð. Kommúnan var stærsta öreigahreyfing 19. ald- ar — og dæmd til að mistakast. Verkalýðsstéttinni í Frakklandi var blóðbaðið við fall Parísar- kommúnunnar mjög þungbært. Um árabil bar hún ekki sitt barr, vegna þess að hún bafði misst svo marga af leiðtogum sínum, og hún sætti linnulausum ofsóknum af liálfu ríkisvaldsins og borgar- anna. Samt er rangt að álíta, að franska verkalýðshreyfingin hafi liðið undir lok í bili eftir 28. maí 1871. Þar sem er verkalýður, blýtur æfinlega að vera einhver barátta, jafnvcl þó að aðstæður væru eins slæmar og þá i Frakklandi: herlög, ritskoðun, lögreglu- eftirlit og Dufaure-lögin, sem bönnuðu livers kyns samtök meðal verkamanna. Þrátt fyrir þetta hætti verkalýðurinn ekki að láta í Ijósi samúð sína með Kommúnunni. Það var safnað handa fjöl- skyldum þeirra, sem leknir böfðu verið af lifi eða brökklast höfðu i útlegð; það var dreift bæklingum og áróðursspjöldum, þar sem minningu Kommúnunnar var haldið á lofti; það voru settir blóm- sveigar á aftökustaði konnnúnarðanna, einkum vegginn við Pére- Lachaise grafreitinn. Auðvitað var allt þetta gert í trássi við lög. Það olli miklu um fall Kommúnunnar, að ekki var til staðar neinn verkalýðsflokkur með markvissri stefnuskrá, fjöldafylgi og samhæfu baráttuliði. Hið innra, rökrétta samhengi sögunnar leiddi til stofnunar Sósíaliska verkalýðssambandsins í MarseiIIe, með óðrum orðum fransks verkalýðsflokks. Og það var ekki lilviljun, að fyrsti fulltrúi þess flokks, sem hlaut kosningu í borgarráð París- ar 1880, skyldi einmitt vera skósmiðurinn og kommúnarðinn Trin- Huet fró Pére-Lachaise hverfinu. Það ár voru í fyrsta skipti haldnir fjöldafundir til minningar um fallna kommúnarða. Komið var saman við gröf Flourence Lommúnarða á ártíð hans, og annar fundur var haldinn við Vegg Lommúnarðanna 23. maí. Sá dagur, 23. maí, er enn í dag þrunginn Loðskap og merkingu. Ilægt er að fullyrða, að síðan um 1880 hafi Lonimúnan — einn af stórviðburðum sögunnar — og verkalýðs- stettin verið tengd órjúfandi böndum. Og bin sósíalísku verkalýðs- ríki vorra tíma eru arftakar frönsku Kommúnunnar. Eða eins og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.