Réttur - 01.05.1961, Qupperneq 27

K É T T U lt
187
vegar ekki borin undir Akureyrarfélögin og mun ástæðan
hafa verið sú að svo hörð andstaða sem víst var að mundi
mæta henni í Reykjavík, þá hafi hlutaðeigendum verið
ljóst að hún hlyti enn verri útreið á Akureyri, enda er full-
víst að hún hefði nær ekkert fylgi hlotið þar.
Þennan sama dag, 30. maí, brautzt fyrsli atvinnurekand-
inn á Akureyri undan járnhæl Reykjavíkurvaldsins og
samdi við Verkamannafélag Akureyrarkaupstaðar. Var það
Netagerðin Oddi h.f., en hún ræður yfir allri vinnu við
netaviðgerðir og uppsetningu síldarnóta á Akureyri og er
eitt stærsta fyrirtæki í sinni grein hér á landi. Samningur-
inn, sem gerður var við þetta fyrirtæki varð síðar í aðalat-
riðum hafður til hliðsjónar við sanmingsgerð við aðra at-
vinnurekendur: Bein kauphækkun nam 11% en auk þess
óbein hækkun með vikukaupsgreiðslnm 4%. Eftirvinna
skyldi greidd með 60% álagi. Orlof varð 6% af öllum
greiddum vinnulaunum. 1% skyldi greitt á öll vinnulaun
til sjúkrasjóðs Verkamannafélagsins og verkamönnum var
tryggt frítt fæði í vinnu utan ])æjar. Síðar hinn sama dag
samdi fyrsti iðnrekandinn við Iðju um svipuð kjör og
Oddi h.f. hafði samið um við Verkamannafélagið.
A þriðja verkfallsdeginum bárust svo þær fréttir frá
Húsavík, að þar hefðu samningar verið undirritaðir um
14,5% kauphækkun í almennri verkamannavinnu og um
19% hækkun á kaupi verkakvenna. Aðrar kröfur náðu
þar ekki fram að ganga í bráð, enda voru samningar gerðir
61 skamms tíma eða 2ja mánaða. Þennan sama dag (31.
oiaí) hófst aðalfundur KEA og hóf framkvæmdastjórinn,
Jakob Frímannsson, þar umræður um vinnudeilurnar. Taldi
hann þar að verkfallsbaráttan á Akureyri væri sérstök árás
á samvinnuhreyfinguna, jafnvel ein sú hættnlegasta í sögu
hennar. Gagnrýndur fyrir þessi ummæli, sem sættu mikilli
andúð fundai manna, kvaðst hann ekki eiga þar við verkfall