Réttur - 01.05.1961, Page 28

188
II E T T U K
almenns verkafólks heldur aðeins við verkfall verzlunar-
fólksins. Síðari dag aðalfundarins urðu svo almennar um-
ræður um afstöðu samvinnuhreyfingarinnar til kaupgjalds-
baráttunnar og kom þá í ljós að hún átti algera samúð jafnt
meðal hænda sem annarra fulltrúa. Lauk umræðum með
einróma samþykkt áskorunar á stjórn og framkvæmdastjóra
KEA um „að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, til að
samningum verði sem fyrst komið á rnilli kaupfélagsins og
þeirra verkalýðsfélaga, sem nú eiga í kjaradeilum.“
Afstaða aðalfundar KEA var án vafa hinn mikilsverðasti
stuðningur við verkfallsmenn og átti sinn þátt í að stytta
átökin. Fleirum en áður varð ljóst, að tímamót fóru i hönd
í samvinnuhreyfingunni, varðandi afstöðuna til verkalýðs-
hreyfingarinnar, að sú krafa fólksins, sem byggir upp sam-
vinnufélögin, að þau störfuðu með alþýðusamtökunum, en
ekki gegn þeim sem bandamenn auðmanna, varð ekki stöðv-
uð. Þessar tvær miklu fjöldahreyfingar fólksins voru að
finna hvor aðra sem samherja. Hér var ekki að skapast
klíkusamstarf foringja, eins og afturhaldsblöðin reyna að
telja fólki trú um, heldur heilbrigð og víðtæk samstaða
óbreyttra liðsmanna, sem fundu sameiginlegum hagsmunum
sínum ógnað, samstaða sein hlaut að þrýsta á forustumenn-
ina, jafnvel hina tregustu. Afstaða aðalfundarins var einnig
full staðfesting á þeirri staðreynd að verkafólkið stóð ekki
einangrað í baráttu sinni, heldur naut samúðar og siðferði-
legs stuðnings yfirgnæfandi meirihluta borgaranna í hæ og
byggð.
Með fimmtudeginum 1. júní fékk verkfallið á sig nýjan
svip. Yerzlunarfólkið var komið með. Ollum stærri verzlun-
um og skrifstofum var lokað, með þeirri undantekningu að
leyfð var afgreiðsla í 3 kjötbúðum og aðalmjólkursölu
KEA. Smákaupmenn héldu búðum sínum opnum, að svo
miklu leyti, sem þeir gálu afgreitt sjálfir. Var því ekki