Réttur - 01.09.1962, Side 8

200
R É T T U R
Þetta eru þeir, sem reru á kænum,
þegar vonin brást í dalnum grænum,
niðjar bóndans gamla í gamia bænum,
gestirnir, sem lögðu þessi torg.
Þetta eru þeir, sem hurfu að sænum,
— þreyttir menn, sem skópu heila borg.
Sýnist þér, að svona slæmar flíkur
sómi þessum hetjum Reykjavíkur?
Hví er á þeim hungursvipur slíkur?
Hvaðan barst í augun þessi sorg?
— Hver og einn ég hélt að væri ríkur
höfundur að svona stórri borg.
Kaldir hjallar hrörna í ryki og fúa,
— hér er það sem stritsins ættir búa.
Byggt þær hafa í nýjum götum grúa
góðra húsa, — en ekki handa sér.
Haldnar skorti, gremju, gigt og lúa,
guð sinn eiga þær að finna hér.
Góðu húsin voru ætluð öðrum:
æðri stétt, sem rændi lýðsins fjöðrum,
— þessum hreyknu höggormum og nöðrum
heims, sem Jesús Kristur barðist við.
Starfsins þjóð er ýtt að yztu jöðrum
eða í kjallarann — að skransins hlið.