Réttur - 01.09.1962, Qupperneq 17

EINAR OLGEIRSSON:
Nokkur úrræði okkar
Þeirri spurningu er oít beint til sósíalista út af vandamálum
efnahagslífsins, hver séu okkar úrræði út úr ógöngunum önnur en
„sífelldar kauphækkanir“, sem „efnahagslífið ekki ber“ — eins og
afturhaldið segir. Og þótt þessari spurningu sé svarað hæði í kosn-
ingastefnuskrám Alþýðubandalagsins og frumvörpum þingflokks
þess, þá er samt rétt að ræða þessi mál með nokkrum hugleiðing-
um og vafalaust ekki vanþörf á að mun ýtarlegri grein sé gerð fyr-
ir þeim.
Fyrsta atriðið, sem svara verður, er: Hver eru vandamál efna-
hagslífsins?
Þessari spurningu svara áróðursmenn afturhaldsins og sérfræð-
ingar auðvaldsins alltaf á einn veg: Kaup verkalýSs er of liátt. ÞaS
verSur aS lœkka. — Þannig hefur það verið alla tíð, hvort sem
kaupið hefur verið 1.45 kr. eða 23.00 kr., hvort sem verið hefur
atvinnuleysi eða full atvinna. — Þessi „skilgreining“ á vandamál-
um ejnahagslíjsins er áróSur einn, til }>ess rekinn aS auka gróSa-
og eySslumöguleika hurgeisastéttarinnar.
Vandamál efnahagslífsins eru allt önnur.
Við skulum drepa á nokkur, sem um töluð hafa verið:
1. ÖhagstœSur verzlunarjöfnuSur. — Auðvaldið vill lækka laun
með því einfalda en afturhaldssama úrræði. að draga með launa-
lækkunum svo úr kaupgetu launþega, að eftirspurn eftir erlendum
neyzluvörum minnki slórum, — og liefja slíkan samdrátt í fratn-
kvæntdum, að eftirspurn eftir fjárfestingarvörum minnki einnig.
— Það liggur í augum uppi, að slikar aðfarir skapa ekki framfarir
og batnandi lífskjör í þjóðfélaginu, heldur þvert á móti. Ráðið
við of litlu útflutningsverðmæti hlýtur að vera það að auka verð-
mæti útflutningsins. Hvernig að því skuli fara, skal nánar rætt síðar.
2. Oj hœg aukning á framleiSsluverSmœti bióSarinnar. — Er-
indrekar auðvalds á Islandi halda því fram, að aukning þjóðar-
framleiðslunnar sé í hæsta lagi hugsanleg 3—á ári, jafnvel