Réttur - 01.06.1936, Blaðsíða 39

manna, bænda og kúgaðra þjóðflokka, sem áður
höfðu sáralitla samvinnu, í sömu átt og setja þeim
sameiginlegt markmið, eins og fram kemur í stefnu-
skrá samfylkingarinnar. Þetta verkar eins og segull
á tvístígandi smáborgara.
c) . Sósialdemokratiskir verkamenn og töluverður
hluti forystunnar hafa gerzt miklu róttækari. Á sín-
um tíma kvaðst jafnaðarmannaflokkurinn vera „hlut-
laus“ gagnvart stjórn Primo de Rivera og hafnaði
með öllu samvinnu við kommúnista. Nú er vinsamleg
samvinna með kommúnistum og jafnaðarmönnum og
þeir róttækari með Largo Caballero í broddi fylk-
ingar aðhyllast alræði öreiganna.
d) Frá fornu fari hafa anarkistiskir verkamenn
gengið sínar eigin götur og skaðræðisstefna þeirra í
verkfallsmálum, sem jafnvel átti stuðningsmenn inn-
an kommúnistafl. tapar sífellt fylgi. Bæði anar-
kistar og syndikalistar tóku þátt í Astúriubardögun-
um, og í kosningunum fylgdi mestur hluti þeirra sam
fylkingunni. Úlfúðin, sem áður var milli kommúnista
annarsvegar og syndikalista og anarkista hinsveg-
ar, er að mestu horfin.
e) . Hreyfing iðnaðarverkamanna og hreyfing
bænda hafa nú miklu meiri samvinnu en áður.
Enda þótt enn séu mjög lausleg tengsl milli verka-
manna- og bændafélaga, eru þau þó traustari en
nokkru sinni fyr í sögu Spánar og góð byrjun að
nánara pólitisku samstarfi.
f) . Byltingahreyfingin og þjóðlega hreyfingin berj-
ast ekki lengur hvort í sínu lagi. Barátta kúgaðra
þjóðerna var talið þeirra einkamál og borgarastétt-
inni eftirlátin forustan. Nú er þessi barátta orðin
stefnuskráratriði samfylkingarinnar og gefur bylt-
ingahreyfingunni aukið bolmagn.
Þessir nýju drættir, sem hér hefir verið minnst á,
eiga rætur sínar að rekja til almenns kreppuástands
'kapitalismans. Slæm afkoma þjó|ða;rinnar eykur
119