Réttur - 01.06.1936, Blaðsíða 40

sundurlyndi ráðandi stétta og veikir andspyrnu þeirra
við alþýðufylkingunni. Búnaðarkreppan eykur á óá-
nægju kaupmanna og bænda. Örlög ítalskra og
þýzkra verkamanna eru jafnaðarmönnum, anarkistum
og syndikalistum í fersku minni, og áróður fasismans
knýr þá til frekari samvinnu. Á hinn bóginn eru Sovét-
ríkin þeim lýsandi dæmi um einu réttu leiðina til þess
að varpa af sér okinu, undir forustu Kommúnista-
flokksins.
Það væri mjög rangt að ætla, að spánska byltingin
hafi þegar sigrað. Núverandi stjórn er ekki einu sinni
samfylkingarstjórn, heldur borgaraleg vinstristjórn,
sem jafnaðarmenn og kommúnistar styðja við fram-
kvæmd stefnuskrár samfylkingarinnar. Azana er alls
ekki byltingamaður. í viðtali við fréttaritara „Paris
Soir“ sagði hann 20. febrúar:
„Áður en baráttan hófst var sætzt á stefnuskrá, sem
gerir ráð fyrir framkvæmd bráðnauðsynlegustu end-
urbóta. Við höldum okkur við hana. Ég mun stjórna
lögum samkvæmt. Engar hættulegar nýjungar. Við
viljum frið í þjóðfélaginu, við erum hægfara".
En vöxtur byltingahreyfingarinnar og álitsaukning
alþýðufylkingarinnar meðal verkalýðsins fer svo hrað-
vaxandi, að Azana hrekkst óðum í róttækari átt. Að
minnsta kosti hefir hann unnið ötullega og umsvifalaust
að framkvæmd stefnuskrárinnar og notað ríkisvaldið
gegn fasistaklíkunum, sem hófu vopnaðar árásir á
verkamenn.
Það er áreiðanlegt, að ráðandi stéttir munu reyna
að lægja byltingarölduna, eins og oft hefir áður kom-
ið fyrir í sögu Spánar. íhaldsssamari foringjar jafn-
aðarmanna, sem ekki eru horfnir frá samvinnupóltík
sinni við burgeisana, munu vera þar hjálplegir. Ennþá
tvístíga smáborgararnir. Gósseigendurnir og kirkjan
munu gera tilraun til þess að bæta aðstöðu sína, spilla
byltingarhreyfingunni og síðan brjóta hana á bak aftur.
En þrátt fyrir það, að mildar hættur steðja að
120