Réttur - 01.08.1981, Blaðsíða 43

að styðja að þvl f stórum stll að rækta og efla
jafnt dýrin (t.d. klekja út fiskunum) sem mold-
ina, grösin og skógana.
Það þarf nýtt efnahagsskipulag á gervallri
jörðinni og nýja „siðfræöi” gagnvart um-
hverfi mannsins. — Hin hamslausa græðgi,
sem stundum skreytir sig með vigoröinu um
„frjálsa samkeppni”, veröur að víkja fyrir hóf-
semi, forsjá og sameiginlegum hagsmunum
jarðarbúa. Við mennirnir höfum ekki erft
þessa jörð — síst af öllu til að eyöileggja
hana — heldur til aö afhenda hana afkom-
endum okkar betri, hreinni og gjöfulli en hún
nú er, — þvi afkomendur virðast ætla aö
verða mjög margir.
Rlku þjóðirnar — og þá fyrst og fremst yfir-
stéttir og valdhafar þeirra eiga höfuösökina
á hvernig komið er og hættunni sem yfir vof-
ir. 500 miljónir manna þjást af matarskorti.
800 miljónir manna rétt draga fram lifiö, ár-
legar tekjur þeirra samsvara 50 dollurum.
Fyrir þetta fólk jafngildir það að viðhalda nú-
verandi umhverfi í besta lagi skelfilegri
eymd, í versta tilfelli hungurdauöa. (í þessari
grein hefur mikið verið stuðst við „Spiegel”
21. aprll 1980, hvað staðreyndir snertir.)
Við islendingar höfum fengið að finna fyrir
hvert stefnir með taumlausri græðginni, sbr.
slldina. Alls hefur fiskveiðin á Noróur-Atlants-
hafi minnkað úr 4,3 miljónum smálesta 1970
niöur I 3,5 miljónir 1976. Og ef til vill ná fiski-
stofnar eins og slldarinnar, þorsksins o.fl. sér
aldrei aftur, af þvi hafiö er óhreinkaö, hrygn-
ingarstöðvar eyöilagðar og ungfiskur vægð-
arlaust veiddurtil fiskimjölsframleiöslu.
Mannkynið verður aö læra að búa á þess-
ari jörð sem ein samábyrg heild — eða farast
ella.
155