Réttur - 01.08.1981, Blaðsíða 47

Y firlýsing
Sósíalistaflokksins
á Alþingi
2. október 1951:
,,Frá því Alþingi var slitið síðasta vor
hafa gerzt þau tíðindi í iandi voru, að
stjórnarskrá lýðveldisins hefur verið
brotin af ríkisstjórninni og landið ofurselt
erlendum her, sem að undirlagi ríkis-
stjórnarinnar hefur hernumið landið.
Alþingi hafa með þessu stjórnlagarofi
verið settir tveir kostir.
Annar er sá, að sœtta sig við framið of-
beldi. En engin aðgerð Alþingis eftir á
getur löghelgað þann verknað, sem vald-
hafarnir auðsjáanlega óttuðust að aldrei
fengist drýgður, efþing og þjóð yrðu látin
ráða því áður að lögum. Alþingi getur
tekið þann kost og þar með kropið vald-
inu, svo sem það gerði á niðurlœgingar-
tíma þjóðar vorrar hinum fyrra. En aldrei
getur það afsalað þjóðinni þeim rétti, sem
hún var rœnd með stjórnlagarofinu og
hernáminu 5.—7. maí, réttinum til að
ráða landinu og byggja það ein ogfrjáls.
Hinn kosturinn er sá, að ómerkja að-
gerðir ríkisstjórnarinnar og ógilda þar
með þann hernámssamning, sem hún
gerði við eitt sterkasta herveldi heims,
eftir að hafa árum saman þegið fjárgjafir
af ríkiþví og gert íslenska ríkið þeim fjár-
gjöfum háð að hennar áliti.
Þessi er sú leið, sem þjóð og þing fyrr
eða síðar munu velja.
Baráttan á Alþingi mun því héðan af
fyrst og fremst mótast af því markmiði,
svo sem var á undanförnum öldum, að
endurheimta til þings og þjóðar fullt
vald yfir landinu og algert fjárforrœði í
hendur þjóðarinnar. Barátta íslendinga
mun því beinast fyrst og fremst gegn því
herveldi, sem lagt hefur undir sig landið,
og þeirri landstjórn, sem það heldur uppi
með fé sínu og segir fyrir verkum.
Ég vil lýsa yfir því fyrir hönd Samein-
ingarflokks alþýðu — Sósíalistaflokksins
í byrjun þessa þings, að þeirri baráttu
verður haldið áfram, unz sigur er unninn
og hið erlenda herveldi verður að sleppa
tökum á þjóð vorri og innrásarher þess að
hrökklast burt af landi voru fyrir einhuga
kröfum vopnlausrar en sameinaðrar
þjóðar vorrar.
Þessa yfirlýsingu vildi ég flytja hinu
fyrsta Alþingi lýðveldisins, sem nú hefur
störf sín í hernumdu landi á friðartím-
um. ”
159