Réttur - 01.08.1981, Blaðsíða 63

fyrir tæpum 70 árum, í ræðu sinni í Dags-
brún 1912.
Með þeirri þekkingu, sem íslenskur verka-
lýður hefur, með þeim mætti, sem í samtök-
um hans býr, ef þau öll standa saman hvaða
nafni eða starfsheitum sem þau. nefnast, þá
getur hann bjargað sér frá þeim voða, sem
undratæknin í helgreipum afturhaldsins er.
Ef allar starfandi stéttir íslands, á sjó og
landi, í bæ og byggð, jafnt daglaunamenn
sem hámenntaðir sérfræðingar tækninnar,
taka saman höndum: afla sér saman þekk-
ingar á því afli, sem í örtölvutækninni býr,
og eru ákveðnir í því að það afl skuli notað
þeim öllum til farsældar, þá eru þær í krafti
fjöldans, — þær eru yfirgnæfandi meirihluti
þjóðarinnar — valdið, sem getur ráðið þró-
un örtölvubyltingarinnar. Þegar þær ráða
ríkisvaldinu og öllum þess tækjum og eign-
um, þá ráða þær um leið allri notkun örtölv-
unnar og þróun örtölvubyltingarinnar.
Það er því hin pólitíska barátta, sem skipt-
ir sköpum um hver þróunin verður á landi
hér. Svo mikilvæg sem kaupbaráttan er, þá
er það baráttan fyrir samstillingu allra vinn-
andi og hugsandi manna um að afla sér
þekkingar á þessari tæknibyltingu, sem hafin
er, og pólitíska valdið til að beita henni, sem
ræður örlögum íslendinga.
Ef allir þessir kraftar, sem ísland á, taka
höndum saman, — ef allt það afl félags-
hyggju og framfaraáhuga, sem til er hjá þjóð
vorri sameinast, þá er í senn hægt að hindra
alla „leiftursókn” aftur á bak til fátæktar og
atvinnuleysis, — og skapa forsendurnar fyrir
því nýja íslandi, sem aldamótamennirnir sáu
í framtíðardraumum sínum.
Þá má á næstu áratugum með þekkingu1
og forsjá, með viti og réttlæti, skapa hér á Is-
landi þjóðfélag, sem gæti orðið öðrum til
fyrirmyndar um frelsi og jöfnuð, um öryggi
lífsafkomu og afnám vinnuþrældóms, um
útlegð vágestanna: atvinnuleysis og
fátæktar, sem hrjáir nú flestar þjóðir á einn
eða annan hátt.
Það er undir öllum vinnandi og hugsandi
íslendingum komið hvort þetta verður að
veruleika á næstu áratugum. Oss skortir ekki
færa menn til að læra að valda hinni nýju ör-
tölvutækni og ef þjóðin sjálf hefur forustuna
um að mennta þá til slíks, þá getur hún um
leið tryggt sambandið við þá, svo þekkingin
verði hagnýtt til gæfu við verksmiðjur, sem á
einn eða annan hátt starfa í þágu þjóðar-
heildarinnar. Fólkið þarf aðeins sjálft að
skilja til hlítar, hvað hér er um að ræða, —
og þá mun það ekki vanta viljann og valdið,
til að verða frjálst af þrældómnum og gera
vélarnar að þjónum sínum. Þess skal getið
að í Þýska alþýðulýðveldinu verða fram til
1985 framleiddar 40.000 örtölvur, allt upp i
vélmenni, og framleiðslan þannig aukin, en
vinnan gerð auðveldari um leið.
En það liggur á. Hver vinnandi og hugs-
andi íslendingur verður að gera skyldu sína,
ef hagnýta skal þetta einstaka tækifæri til
yfirráða fólksins yfir undratækni örtölvunn-
ar. Að hika og dragast aftur úr, er að tapa.
— En við verðum að vinna þetta kapphlaup,
íslendingar.
1 Lesa má meir um örtölvurnar í síðasta hefti Réttar,
grein Ásmundar Hilmarssonar, og i 3. hefti Réttar
1980, bæði grein Páls Theodórssonar og bókarkafla
André Gorz.
175