Morgunblaðið - 31.03.2006, Síða 46
46 FÖSTUDAGUR 31. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku langamma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Við söknum þín.
Þorvaldur Elías
og Gísli Garðar.
HINSTA KVEÐJA
✝ Fjóla Elíasdóttirfæddist í Helg-
árseli í Garðsárdal í
Eyjafirði, 13. apríl
1914. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Ljósheimum á Sel-
fossi 17. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
Fjólu voru Elías
Árnason, f. 27.7.
1871, d. 10.5. 1924,
og Sigurmunda
Guðrún Sigur-
mundsdóttir, f.
5.8.1868, d. 26.10.
1926. Fjóla átti níu systkini, þau
voru: Drengur, f. 10.7. 1894, Sig-
rún, f. 11.6.1895, Eiríkur, f.
21.12.1896, Líney, f. 29.12. 1898,
Sigurbjörg, f. 30.10. 1900,
drengur, f. 20.7. 1903, Árni, f.
12.10. 1904, Emma, f. 8.10. 1906,
og Elín, f. 30.8.1910, þau eru öll
látin.
Fjóla gifttist 20.11. 1934 Böðv-
ari Guðmundssyni, f. 24.6. 1911, d.
26.2. 2002. Hann var sonur
hjónanna Guðmundar Brynjólfs-
sonar og Guðrúnar Gestsdóttur.
Fjóla og Böðvar bjuggu allan
sinn búskap á
Syðra-Seli í Hruna-
mannahreppi. Börn
Fjólu og Böðvars
eru sex talsins, þau
eru 1) Elsa Sigrún,
f. 4.5. 1936. Hún á
þrjú börn, eitt er lát-
ið, sjö barnabörn og
eitt barnabarna-
barn. 2) Guðrún, f.
23.11. 1938. Gift
Sigurði Hannessyni.
Þau eiga þrjú börn
og sjö barnabörn,
eitt þeirra er látið
og tvö barnabarnabörn. 3) Guð-
mundur, f. 21.1. 1942. Kvæntur
Ragnheiði Richardsdóttur. 4)
Margrét, f. 5.5. 1947. Gift Birgi
Thorsteinson. Þau eiga fjögur
börn og átta barnabörn. 5) Krist-
rún, f. 1.6. 1952. Gift Sigurði Jóa-
kimssyni. Þau eiga þrjú börn og
fjögur barnabörn. 6) Agnes, f.
11.1. 1959. Gift Þorvaldi Jónas-
syni. Þau eiga tvö börn og fimm
barnabörn.
Útför Fjólu verður gerð frá
Hrunakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Þá ertu horfin okkur, elsku
mamma. Mig langar að minnast þín
með nokkrum orðum og þakka fyrir
það sem þú gerðir fyrir mig og mína
fjölskyldu.
Ertu horfin? Ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Angurs horfi ég út í bláinn,
autt er rúm og stofan þín,
elskulega mamma mín.
Gesturinn með grimma ljáinn
glöggt hefur unnið verkin sín.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn, hvað allt er beiskt og brotið,
burt er víkur aðstoð þín
elsku góða mamma mín.
Allt sem gott ég hefi hlotið,
hefir eflst við ráðin þín.
Þó skal ekki víla og vola,
veröld þótt oss brjóti í mola.
Starfa, hjálpa, þjóna, þola,
það var alltaf hugsun þín,
elsku góða mamma mín.
Og úr rústum kaldra kola
kveiktirðu skærustu blysin þín.
Flýg ég heim úr fjarlægðinni,
fylgi þér í hinsta sinni,
krýp með þökk að kistu þinni,
kyssi í anda sporin þín,
elsku góða mamma mín.
Okkur seinna í eilífðinni
eilíft ljós frá guði skín.
(Árni Helgason.)
Að endingu vil ég kveðja þig
mamma mín með orðunum sem fóru á
milli okkar þegar við buðum hvor
annarri góða nótt á kvöldin. Þú sagð-
ir: „Takk fyrir að vilja lofa mér að
vera.“ Ég sagði: „Takk fyrir að vilja
vera.“
Takk fyrir allt og allt, hvíl þú í friði.
Þín dóttir
Margrét, Brún.
Það eru blendnar tilfinningar sem
að maður gengur í gegnum núna. Það
er léttir að vita til þess að nú finnur
hún amma ekki lengur til en eftirsjáin
er svo mikil. Amma hefur alltaf verið
til staðar, stoð og stytta, alveg sama
um hvað málin snerust, alltaf gat ég
leitað til hennar og það hafa alveg
ábyggilega fleiri líka gert.
Það er svo óskaplega gaman að
rifja upp sögur af henni og minningar,
því það var alltaf svo mikið líf og fjör í
kringum hana og hún sá alltaf já-
kvæðu hliðina á málunum. Oftar en
ekki ef vinir og kunningjar kíktu á
mig upp á Sel var farið yfir til ömmu
til að spjalla um allt og ekkert, hlæja
eða gráta. Hún var svo góður hlust-
andi og gat sko þagað yfir leyndar-
málum. Hún renndi bara fingrinum
yfir varirnar og leyndarmálið fór ekki
út fyrir hennar varir eftir það. Hún
kunni líka margar sögur og vísur og
sagði svo skemmtilega frá.
Ein af fyrstu minningunum mínum
um hana er hún að lesa fyrir mig og
Gústa upp úr ævintýrabók. Ég man
líka eftir ömmu niðri í kjallara inni í
prjónaherbergi, við prjónavélina að
gera nærboli á okkur börnin. Einnig
man ég það að hún bað mann alltaf að
fara gætilega og að passa sig, t.d. þeg-
ar ég kom yfir til að bjóða henni og
afa góða nótt, þá kom alltaf: „og
gættu þín í stiganum“. Svo nú í seinni
tíð eftir að ég eignaðist mína eigin
fjölskyldu þá sagði hún alltaf þegar
við vorum að kveðja: „keyrið þið gæti-
lega því þið eruð með svo dýrmætan
varning“. Þá átti hún auðvitað við
börnin.
Ég er svo óskaplega þakklát fyrir
að hafa fengið að eiga hana ömmu
svona lengi og einnig er ég þakklát
fyrir að börnin mín gátu kynnst
henni, kærleikanum, gleðinni og visk-
unni sem hún bjó yfir.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartakær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Ég ætla að ljúka þessu með orðum
úr Sigling inn Eyjafjörð eftir uppá-
halds skáldið hennar ömmu, Davíð
Stefánsson frá Fagraskógi.
Loks eftir langan dag
lít ég þig, helga jörð.
Seiddur um sólarlag
sigli ég inn Eyjafjörð.
Ennþá á óskastund
opnaðist faðmur hans.
Berast um sólgyllt sund
söngvar og geisladans.
Elsku amma, ég elska þig og sakna
þín svo mikið, þú ert svo einstök og ég
mun aldrei gleyma þér.
Fjóla Dögg Þorvaldsdóttir.
Elsku amma, langamma og vin-
kona. Allar okkar fallegu minningar
um þig munum við geyma í hjörtum
okkar um aldur og ævi.
Þín verður sárt saknað. Hvíl í friði.
Tíminn líður, loks þín bíður,
loks þín bíður á himni ró.
Bróðirinn besti, mannvinur mesti,
mannvinur mesti þar stað þér bjó.
Tíminn líður, loks þín bíður,
loks þín bíður á himni ró.
(Helgi Hálfdánarson.)
Þín,
Jóhann Unnar, Kristín,
Jóakim og Alexandra.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Okkur bræðurna langar að minn-
ast ömmu okkar með nokkrum orðum
en á degi sem þessum koma upp í
hugann margar minningar um ömmu
og afa á Syðra-Seli. Amma var mikill
og sterkur persónuleiki, léttur og kát-
ur grallari sem alltaf var til í að
bregða á leik og prófa nýja hluti. Hún
var einstök kona sem náði inn að
hjartarótum þeirra sem henni kynnt-
ust og alltaf gátum við leitað til henn-
ar með allt það sem okkur lá á hjarta.
Síðustu árin sem amma var hjá okkur
var líkami hennar orðinn lúinn en
andinn var þó alltaf sterkur, stutt í
kímnina og aldrei nokkurn tíma
kvartaði hún eða bar sig illa. Það hefði
ekki verið í hennar anda og mættu
margir taka sér hennar lífsviðhorf til
fyrirmyndar. Elsku amma, við dótt-
ursynir þínir viljum kveðja þig með
þessu ljóðlínum:
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(Maren Jakobsdóttir.)
Blessuð sé minning þín.
Axel, Böðvar Bjarki og
Þorsteinn frá Brún.
Við kveðjum í dag hana ömmu
Fjólu sem var okkur svo kær.
Elsku amma, nú er búið að leysa
þig frá þrautum þínum. Sagt hefur
verið að líkami og sál fari ekki alltaf
saman og það átti svo sannarlega við
þig, elsku amma. Líkami þinn búinn
en sálin alls ekki í takt við hann, svo
ung, falleg og ótrúlegt hvað þú fylgdir
samtímanum.
Okkur fannst amma aldrei vera
eins gömul og árin sögðu. Hún hefði
orðið 92 ára eftir tvær vikur. Amma
var alltaf ein af okkur og fundum við
aldrei þennan aldursmun, hún var
mikil gleðikona, kunni vísur og fór
með þær við sérstök tækifæri.
Amma var dugleg kona og í þá
daga þegar þótti sjálfsagt að senda
börn í sveit tók hún mörg börn að sér
yfir sumartímann.
Við systkinin fórum ekki varhluta
af þeirri góðmennsku ömmu og nut-
um okkar vel að vera á Seli hjá henni
og afa. Ýmislegt var brallað ásamt
Agnesi frænku, sem amma hafði oft-
ast skilning á eða lét sem hún sæi
ekki.
Amma var einstök kona.
Margar sögur er hægt að segja frá
dvöl okkar á Seli og minnumst við
þess er við vorum um 11 og 14 ára.
Við systkinin og Agnes frænka vorum
úti að leika. Kominn var kvöldmatur
og við á leið inn í mat. Þegar við kom-
um inn sjáum við og finnum að það er
„slátur“ í matinn „ojbara“ sögðum
við. Amma var ekki lengi að svara og
segir „snáfiði út, þið fáið ekkert að
borða í kvöld,“ að sjálfsögðu létum við
ekki segja okkur þetta tvisvar og hjól-
uðum niður traðirnar. Vorum við ekki
komin langt þegar hún kallar á okkur
í mat eins og ekkert hafi í skorist og
merkilegt áhrifin sem hún hafði, við
snerum strax við og borðuðum slátrið
af bestu list.
Minntist hún oft á þetta og hafði
gaman af því að allir borðuðu og eng-
inn sagði neitt um matinn meir.
Það var alltaf gott að koma á Sel til
ömmu og afa og eigum við margar
minningar þaðan. Við kveðjum í dag
konu sem var ekki bara amma okkar
heldur einnig mikill vinur og félagi.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku amma, þú varst einstök
kona.
Hvíl þú í friði.
Þín barnabörn
Böðvar, Lára Jóna og
fjölskyldur.
Orð verða ósköp fátækleg, þegar
hinsta kveðja er sett á blað og reynt
er að þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast persónu á borð við Fjólu Elí-
asdóttur. Allt frá barnsaldri hefur
Fjóla verið svo stór hluti tilveru fjöl-
skyldu minnar, að það eru að sönnu
tímamót þegar hún kveður okkur og
heldur á vit þess óræða.
Við systkin fengum sumsé að njóta
þess að vera „send í sveit“ til ættingja
að Syðra-Seli upp úr miðri síðustu öld
og allt síðan hefur Hrunamanna-
hreppur verið sveitin okkar og fólkið
allt hjartfólgið. Ég held ég halli engu,
þegar ég fullyrði að Fjóla var í huga
okkar þar fremst meðal jafningja.
Hennar glaða geð, lífsorka og áhugi á
velferð annarra þurfti ekki langrar
viðkynningar við, til að verða hugfólg-
inn hverjum þeim sem fékk að njóta.
Best var alla tíð að stunda þessi kynni
við eldhúsborðið hennar Fjólu á Seli.
Á fjölmennu heimili og, oft á tíðum,
samkomustað virtist alltaf vera hús-
rými og ég er viss um að hjartarými
Fjólu hafi þar ráðið mestu. Ég er þess
einnig fullviss, að sé þess nokkur
kostur, þá muni Fjóla vaka áfram yfir
velferð okkar barnanna „hennar“.
Við systkin, „Dúnubörnin“, þökk-
um fyrir að hafa fengið að vera undir
handarjaðri Fjólu um lengri eða
skemmri tíma. Við vitum að við get-
um litið til lífsorku hennar og hjarta-
lags, tileinkað okkur og orðið betri
menn fyrir vikið.
Okkar innilegustu samúðarkveðjur
til barna Fjólu og fjölskyldna þeirra.
Halldór, Sigrún, Jóhann
og Valgerður.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Í dag kveðjum við hana ömmu okk-
ar. Um hugann líða svo ótal margar
minningar um þessa „einstöku“ konu
sem var okkur svo miklu meira en
bara amma. Hún bjó yfir svo miklu
æðruleysi og glaðværð og var alveg
hafsjór af vísum og þulum.
Við viljum kveðja hjartadrottn-
inguna okkar með þessum orðum:
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei það varla óhætt er
englum að trúa fyrir þér;
engill ert þú og englum þá
of vel kann þig að lítast á.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Blessuð sé minning þín,
Sigríður og fjölskylda
Ljónastíg 6.
Þær eru svo ótal margar minning-
arnar sem leit upp í hugann þegar ég
minnist hennar ömmu, allar þær
stundir sem við áttum saman, vísurn-
ar og sögurnar, þá sérstaklega fannst
mér gaman að heyra hana segja frá
sér þegar hún var ung. Þessar minn-
ingar mun ég varðveita vel og aldrei
gleyma.
Flest okkar finna einhvern sem við
lítum upp til mest af öllum, hjá mér er
það amma mín hún Fjóla. Hún var
alltaf svo jákvæð, hreinskilin, hress
og skemmtileg. Henni fannst gaman
að spila og eru það ekki ófá skiptin
sem við spiliðum saman. Alltaf þegar
maður kom til hennar fékk maður
stórt faðmlag og koss og manni leið
alltaf svo vel hjá henni. Hún var ein af
mínum nánustu vinkonum og ef eitt-
hvað lá manni á hjarta þá gat maður
alltaf leitað til hennar og alltaf leið
manni betur eftir á. Ég man þegar ég
og Gústi frændi vorum lítil og hann
kom ásamt foreldrum sínum í bæinn.
Foreldrar okkar skruppu eitthvað
saman og við tvö vorum ein heima.
Eitthvað var ímyndunaraflið að fara
með okkur og urðum við hrædd og
hringdum í ömmu sem náði að róa
okkur niður í gegnum símann. Hún
talaði við okkur í smá tíma og fyrr en
varði var öll hræðsla farin.
Amma kunni endalaust mikið af
FJÓLA
ELÍASDÓTTIR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is