Morgunblaðið - 17.09.2006, Blaðsíða 23

hversu mikla aðlögunarhæfni börn
hafa. Á þessum tíma voru þreng-
ingar í íslensku efnahagslífi og þeg-
ar Sverri bauðst starf í Noregi
fluttum við aftur þangað. Svo kom-
um við alkomin heim 1971 með
börnin tvö; Sigurjónu 12 ára og
Eyjólf Orra 6 ára.“
Rannveig nýtti tímann í Noregi
til að verða sér úti um frekari
menntun og framsýni hennar varð
til þess að hún fór að læra tölvu-
forritun. „Eftir að heim kom réð ég
mig til starfa hjá tölvudeild Loft-
leiða og starfaði þar til 1976 er
yngsti drengurinn okkar fæddist. Á
þessum árum voru tvær konur á Ís-
landi að vinna við tölvur, ég og önn-
ur kona sem vann við tölvuna hjá
Sláturfélagi Suðurlands. Það voru
aðrir tímar og tölvurnar fylltu heilu
salina.“
Ætlaði ekki út í stjórnmálin
Þau settust að í Kópavogi, við
Hlíðarveginn, þar sem þau búa enn
og það er greinilegt að mikið hefur
verið nostrað við húsið og garðinn í
þessi nær 35 ár. Rannveig sýnir
mér stolt garðinn sinn og bendir á
háar aspirnar sem mynda fullkomið
skjól fyrir sólpallinn og grasflötina.
Sverrir á mörg handtök í húsinu og
segist hafa dundað við það í róleg-
heitum að stækka húsið og byggja
við það. Þetta er fallegt heimili og
tekur vel á móti manni þegar inn er
komið.
„Fyrstu árin okkar í Kópavog-
inum tók ég þátt í starfi Kvenfélags
Alþýðuflokksins; við vorum að
vinna í því sem hétu „mjúku málin“
og tókum virkan þátt í stefnumótun
flokksins um barnið í samfélaginu
og fjölskyldumál almennt.“
Hún segist ekkert hafa velt því
fyrir sér í hvaða flokk hún ætti að
ganga. „Það vafðist aldrei fyrir
mér. Ég vissi alveg hvar ég átti
heima. Ég hafði alltaf kosið Al-
þýðuflokkinn og innganga mín í
flokkinn var hreint formsatriði. Ég
man satt að segja ekki nákvæmlega
hvenær það var. Líklega mjög
stuttu eftir að við fluttum heim.“
Rannveig segir að árin í Noregi
hafi verið sér einkar mikilvæg í því
að þroska og móta stjórnmálaskoð-
anir sínar. „Árin í Noregi skiptu
mig mjög miklu máli og stjórn-
málaskoðanir mínar mótuðust mjög
á þessum tíma. Ég fylgdist mjög
vel með norskum stjórnmálum í
gegnum dagblöð og útvarp, og
Norski jafnaðarmannaflokkurinn
var geysilega sterkur á þessum ár-
um og ég dáðist mjög að forystu-
manni hans, Einari Gerhardsen.
Norskar vinkonur mínar voru oft
mjög hissa á því hvað ég fylgdist
vel með og komu stundum alveg af
fjöllum þegar ég vildi ræða nýjustu
hræringarnar í stjórnmálunum.
Þær höfðu seinna á orði að það
hefði ekki komið þeim á óvart að ég
varð stjórnmálamaður!“
Varstu með áætlun fyrir sjálfa
þig á þessum árum, ætlaðir þú þér
frama í íslenskum stjórnmálum?
„Nei, það datt mér aldrei í hug.
Ég var mjög mikil jafnréttiskona
en ég var ekki rauðsokka og á þess-
um árum var ég ekki femínisti. Ég
gerði mikinn greinarmun á þessu.
Mér finnst ég vera mikill femínisti í
dag. En á þessum árum var ég það
ekki en með gífurlega sterka rétt-
lætiskennd og ofboðslega mikla
jafnréttispólitík innanborðs.“
Hvernig var að vera kona í jafn-
aðarmannaflokki á þessum árum en
samt hvorki rauðsokka né fem-
ínisti, félluð þið ekki dálítið í skugg-
ann af hinum róttækari?
„Jú, og ég gæti alveg trúað því að
hinum hörðu rauðsokkum hafi
fundist að við konurnar sem vorum
að berjast innan gömlu flokkanna,
jafnréttissinnaðar en flokkshollar,
værum hálfgerð dauðyfli. Á sama
hátt og okkur fannst að harka
þeirra gæti orðið til þess að skjóta
yfir markið og seinka okkur í jafn-
réttisbaráttunni. Hins vegar slógu
öll hjörtu í takt á kvennafrídaginn
24. október 1975, sama hvar í flokki
við konurnar stóðum.“
Þú ætlaðir þér ekki frama í
stjórnmálum, jafnvel ekki þegar þú
gafst kost á þér í annað sæti á lista
Alþýðuflokksins í Kópavogi fyrir
sveitarstjórnarkosningarnar 1978.
„Ég var beðin um að taka þátt í
prófkjöri um annað sæti á listanum
í ársbyrjun og þá gerði enginn sér
grein fyrir því hversu mikil vinstri
sveifla var í vændum í kosning-
unum. Flokkurinn í Kópavogi vildi
prófkjör og gjarnan konu í annað
sætið og ég hugsaði sem svo að
flokkurinn myndi halda sínu í kosn-
ingunum, einum bæjarfulltrúa, og
þar sem ég var heimavinnandi með
yngsta drenginn tveggja ára þegar
þetta var þá hugsaði ég sem svo að
ég gæti alveg gefið þessar vikur í
kosningabaráttuna, skrifað nokkr-
ar greinar og tekið þátt í fund-
arhöldum. Ég yrði svo varamaður í
bæjarstjórn eitt kjörtímabil og for-
dæmi mitt gæti greitt götu annarra
kvenna síðar. Þetta yrði mitt fram-
lag til jafnréttisbaráttunnar.“
Úrslit kosninganna urðu nú held-
ur betur á annan veg, Alþýðuflokk-
urinn vann stórsigur í Kópavogi
eins og reyndar vinstri flokkarnir
gerðu víðast hvar á landsvísu, m.a. í
Reykjavík þar sem vinstri meiri-
hluti varð í fyrsta sinn að veruleika.
„Og ég var allt í einu orðinn bæj-
arfulltrúi og ekki nóg með það,
heldur var ég komin í meirihluta og
varð varaforseti bæjarstjórnar.
inn
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. SEPTEMBER 2006 23
Merrild 103
Me›alrista›
gæ›akaffi
Fæst nú í heilbaunum!
Hefur flú prófa›?
E
N
N
E
M
M
/
S
ÍA
/
N
M
2
3
4
6
2