Morgunblaðið - 14.12.2006, Side 48

48 FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
menning
NÚ í nóvember fram-kvæmdi Gallup á Íslandifjölmiðlakönnun, þar sem
meðal annars var kannað hvaða
útvarpsstöðvar eru vinsælastar. Í
ljós kom að 58,8% þjóðarinnar
hlustuðu eitthvað á Rás 2 í hverri
viku, 57,4% hlustuðu á Bylgjuna
og 47,6% hlustuðu á Rás 1. Aðrar
stöðvar voru langt á eftir.
  
Sjálfur hlusta ég eingöngu áRás 1 og 2, enda langbestu
útvarpsstöðvar á Íslandi að mínu
mati. Ég hef lítið sem ekkert út á
Rás 1 að setja, þar er virkilega
vönduð dagskrárgerð og mikill
metnaður til þess að gera góða
útvarpsþætti. Hið sama gildir að
mörgu leyti um Rás 2, en þó hef-
ur nokkurrar stöðnunar gætt þar
á bæ að undanförnu.
  
Á rásinni er vissulega mikillfjöldi af góðum þáttum sem
fjalla um afmarkað efni, svo sem
Konsert, Rokkland, Marzípan,
Party Zone, Geymt en ekki
gleymt og Uppruni tegundanna.
Það er til dæmis mjög virðing-
arvert að Rás 2 skuli hýsa þátt á
borð við Party Zone sem fjallar
um elektróníska tónlist sem til-
tölulega afmarkaður hópur fólks
hlustar á. Þessir þættir eru hins
vegar allir á kvöldin, en að há-
degisfréttum loknum og fram að
fréttum klukkan 16 (á besta tíma)
ríkir ákveðin flatneskja. Maður
fær á tilfinninguna að lítill und-
irbúningur liggi að baki þeim
þáttum sem þá eru í loftinu og
lítið sem ekkert er um innslög
sem unnin eru fyrirfram. Ein-
staka tónlistarmaður kemur í
spjall í hljóðver en þau viðtöl
fara oftast inn um annað eyrað
og út um hitt. Þá eru útvarps-
mennirnir ótrúlega duglegir við
að segja hvað klukkan er, og
meira að segja eiga þeir það til
að segja hversu lengi þeir verða í
loftinu, sem varla geta talist
merkilegar upplýsingar.
Vel getur verið að stefna Rásar
2 sé einfaldlega að leyfa tónlist-
inni að njóta sín á besta tíma
dagsins, en maður hlýtur að gera
þá kröfu að vinsælasta útvarps-
stöð landsins, sem auk þess er
ríkisrekin, sjái til þess að einhver
dagskrárgerð sé í gangi þegar
hvað flestir eru að hlusta. Allt
annað er upp á teningnum eftir
fréttir klukkan 16 þegar Síðdeg-
isútvarpið tekur við, þar sem
mikið er um áhugaverð innslög
sem unnin eru fyrirfram, auk
góðra viðtala í hljóðveri. Svo ekki
sé talað um Spegilinn sem hefst
að loknum kvöldfréttum, en þar
er á ferðinni einn besti þáttur í
íslensku útvarpi.
  
Hugsanlega eru einstaka út-varpsmenn búnir að vera of
lengi við hljóðnemann á Rás 2 og
hafa heyrst raddir sem telja að
kominn sé tími á einhverja end-
urnýjun á stöðinni. Kannski þora
menn ekki að breyta til í ljósi
þess að Rás 2 er þrátt fyrir allt
vinsælasta útvarpsstöð landsins.
Samkvæmt áðurnefndri könnun
var Bylgjan hins vegar vinsælli
en Rás 2 á tímabili í sumar og er
nú svo komið að sáralitlu munar
á vinsældum stöðvanna sem varla
getur talist eðlilegt í ljósi þess að
Rás 2 er ríkisrekin stöð. Því er
ljóst að einhverra breytinga er
þörf.
Metnaður og meðalmennska á Rás 2
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Ríkisútvarpið Þótt margt sé vel gert á Rás 2 er dagskrárgerðin ekki nógu góð á besta tíma dagsins.
AF LISTUM
Jóhann Bjarni Kolbeinsson
» Þá eru útvarpsmenn-irnir ótrúlega dug-
legir við að segja hvað
klukkan er, og meira að
segja eiga þeir það til að
segja hversu lengi þeir
verða í loftinu, sem
varla geta talist merki-
legar upplýsingar.
jbk@mbl.is
Eftir Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
Skilgreiningin á trúbadúrumeða söngvaskáldum hefurvíkkað út undanfarin ár,með handhægari tækni
þarf ekki eingöngu að styðjast við
gítargarm til að vippa upp plötu einn
og óstuddur. T.d. eru komnir fram
tölvutrúbadúrar, gott dæmi um slík-
an er Mugison, en svo er hægt að
stofna eins manns sveit inni í her-
bergi, og rúlla inn plötu á helgi með
aðstoð Pro-Tools. Svo eru það þeir
sem fá til sín aðstoðarmenn eftir
hentugleik, en standa hins vegar
einir og óstuddir á bak við höfund-
arverkið. Rætt var við þrjá fulltrúa
þessa geira.
Tvær plötur á einu ári
Halli Reynis er það sem kalla
mætti erkitrúbadúr, og heitir ein
plata hans meira að segja Trúbadúr.
Halli hefur verið iðjusamur hin síð-
ustu ár og tvær plötur á hans nafni
hafa komið út í ár. Í vor kom Leiðin
er löng út en fyrir stuttu var það
Fjögurra manna far.
„Músík ehf., sem gefur út og
dreifði fyrri plötunni, stakk upp á
þessu og ég bara sló til en ég átti
helling af efni fyrirliggjandi,“ segir
Halli í samtali við blaðamann.
Spurður um þetta mikla flæði laga
um þessar mundir svarar hann að
hann hafi aldrei sest niður í þeim til-
gangi að semja lag.
„Þetta kemur bara til mín, lag og
textar. Þetta datt niður um hríð en
þetta er komið aftur. Eftir að ég
hætti að drekka fyrir fimm árum hef
ég samið minna en það er nothæfara
(hlær). Ég er orðinn mun meðvitaðri
um tónlistina og er einhvern veginn
meira vakandi yfir þessu.“ Plöturnar
voru teknar upp nánast beint, verk-
lag sem Halla líkar vel.
„Það er hægt að koma við tónlist-
ina eftir á. Hún er lifandi. Nóturnar
ekki alltaf réttar, mistök hér og hvar
en tónlistin er bara dýpri fyrir vik-
ið.“ Halli veit ekki hvað verður næst,
en staðfestir að hann ætli fyrr eða
síðar að koma út tónleikaplötu og
svo er hann að fara að semja lög fyr-
ir aðra, nokkuð sem hann lýsir sem
spennandi verkefni.
Haldið vestur
Karl Henry, sem eitt sinn leiddi
Tenderfoot, hefur nú gefið út sóló-
plötu sem Kalli. Nefnist hún While
the City Sleeps og er gefin út af
Smekkleysu hér heima en One Little
Indian annars staðar. One Little
Indian opnaði nýverið skrifstofu í
San Francisco og er með öflugt
dreifikerfi.
„Mér fannst bara kominn tími á
sólóplötu, maður er alltaf að semja
og á nóg af lögum,“ segir Karl.
„Maður var meira í þessu kántr-
ískotna með Tenderfoot en það er
þyngri stemning á þessari plötu.“
Platan var unnin á annan hátt en
Karl er vanur.
„Vanalega er maður í hljómsveit
og þá er búið að tilkeyra lögin í eitt,
tvö ár áður en þau eru tekin upp. Nú
var þetta allt öðruvísi, ég mætti bara
ferskur í hljóðverið með lög sem
voru samin á píanó eða gítar og svo
var þetta unnið frá grunni. Ég og
Arnar Guðjóns úr Leaves spiluðum
á þau hljóðfæri sem til þurfti.“ Út-
gáfutónleikar verða í janúar hér
heima en svo heldur Kalli út til að
kynna plötuna, nánar tiltekið til
Bandaríkjanna.
„Við í Tenderfoot spiluðum mest
þar og fengum fín viðbrögð. Við tók-
um túra á austurströndinni en þar
sem One Little Indian er farið að
breiða svona úr sér fer maður líka
vestur. Þeir í San Francisco ættu að
fíla svona „mellow“ og ljúfa tónlist,“
segir Kalli að lokum og kímir.
Laus úr fjötrum
Helgi Rafn vakti fyrst á sér at-
hygli í Íslensku stjörnuleitinni en
gefur nú út sólóplötu, Personal Be-
longings. Hann segir að hann og
Samúel Kristjánsson hjá Frost hafi
ákveðið þetta fyrir tveimur árum og
þeir hafi viljað gera þetta almenni-
lega á öllum sviðum, en það má t.d.
sjá á glæsilegum pakkningum plöt-
unnar.
„Við tókum þannig ár í hug-
myndavinnu. Svo komu Pétur Ben.
og Kalli Olgeirs að vinnunni.“ Helgi
segist eiga tæpan helming af lögum
plötunnar.
„Upprunalega átti ég ekki að vera
með neitt lag en ég var farinn að
semja á fullu þegar þetta fór af stað.
Ég leyfði þeim að heyra og lögin
fengu góðar viðtökur. Ég er ákveð-
inn í því að vera ekki bara flytjandi,
maður er nú einu sinni í Listaháskól-
anum í tónsmíðanámi og því um að
gera að nýta sér það.“ Helgi segir að
þó að Idol-keppnin hafi vakið á hon-
um athygli hafi hún einnig reynst
honum fjötur um fót.
„Ég þoli ekki þetta Idol lengur.
Sumir slá þessa plötu frá sér ein-
ungis vegna þess. En ég er núna bú-
inn að koma þessu inn á borð og gott
betur en það. Maður þarf bara að
vera harður.“ Eftir áramót verður
hugsanlega farið í tónleikaferðalag
með efni plötunnar og hún mögulega
kynnt erlendis, t.d. í Skandinavíu.
Helgi er annars önnum kafin um
þessar mundir við að semja tónlist
fyrir leikfélag.
„Ég ætla að lifa á þessu. Það er
erfitt en ef maður er nógu einbeittur
er þetta hægt.“
Fleiri fyrir jólin
Þeir eru síðan fleiri sem róa á
þessi mið fyrir jólin. Bjarni Tryggva
gaf út plötuna Svartar rósir fyrir
stuttu, en langt er síðan það hefur
heyrst í honum á plötu. Platan var
tekin upp á Kanaríeyjum. Jónas Sig-
urðsson var eitt sinn annar helm-
ingur Sólstrandagæjanna en hefur
starfað um árabil í Danmörku fyrir
Microsoft. Fyrsta sólóplata hans,
Þar sem malbikið svífur mun ég
dansa, er komin út en Jónas slapp
ekki undan sköpunarþránni að eigin
sögn og hefði farið á límingunum
hefði hann ekki brugðist við.
Gönguferð á sandi er fyrsta plata
Kristins Níelssonar, tónlistar-
skólastjóra til margra ára, en platan
er eins konar óður til Vestfjarða,
lögin „ljúf og lágstemmd, djass-
skotin með skandinavísku ívafi“ eins
og hann segir sjálfur. Dalvíking-
urinn Ari Baldursson hefur þá verið
viðloðandi tónlist í þrjátíu ár en gef-
ur nú út plötuna Helst af öllu, þar
sem hann nýtur aðstoðar Kristjáns
Edelstein, Pálma Gunnarssonar og
Óskars Péturssonar m.a.
Ívar Bjarklind á plötuna Blóm eru
smá, sem unnin var með Orra Harð-
arsyni, og Biggi, Birgir Örn Stein-
arsson (Maus), gaf út id, sem hann
vann í London en þar er hann bú-
settur.
Toggi gaf þá út sína fyrstu plötu í
haust. Puppy kallast hún og inni-
haldið ómþýtt og angurvært rokk-
popp. Að lokum má geta Sigurðar
Pálmasonar, sem er sonur Pálma
Gunnarssonar. Plata hans heitir
Stories og inniheldur frumsamin lög
við texta Magnúsar Þórs Sigmunds-
sonar og Mikes Pollocks. Hljóðfæra-
leikarar eru m.a. Gulli Briem, Ómar
Guðjónsson, Agnar Már og að sjálf-
sögðu karl faðir hans.
Tónlist | Fjöldi einyrkja í jólaslagnum
Einn með gítar-
inn … eða
eitthvað annað Erkitrúbbi Halli Reynis gaf út sína
fyrstu plötu árið 1993.
Ædol Helgi Rafn naut aðstoðar
þeirra Karls O. Olgeirssonar og
Péturs Ben á nýju plötunni.
Einn Karl Henry Hákonarson er nú
aftur kominn einn síns liðs.