Morgunblaðið - 11.05.2007, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 2007 47
Laugavegi 170, 2. hæð.
Opið virka daga kl. 8-17.
Sími 552 1400 ● Fax 552 1405
www.fold.is ● fold@fold.is
Þjónustusími eftir lokun er 694 1401.
ODDAGATA -
HÁSKÓLAHVERFIÐ Í RVÍK.
Glæsilegt einbýlishús á hornlóð í þessu vinsæla og eftirsótta hverfi.
Eignin hefur verið mikið endurnýjuð og er umlukin fallegum garði. Alls er
eignin 276 fm, með bílskúrnum. Stofan er þrískipt, með fallegum nýjum
gluggum sem snúa í suður, gengið þaðan út á fallega verönd. 2ja herberg-
ja aukaíbúð má auðveldlega sameina stærri hlutanum eða jafnvel nýta til
útleigu. Óskað er eftir tilboðum í eignina. 7652
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
Ég lenti í stórvandræðum þegar
Samfylkingin varð til og Alþýðuflokk-
urinn leið undir lok. Hvern átti ég nú
að kjósa?
Ég gæti ekki kosið flokk sem hall-
aðist of mikið til vinstri, enda búinn
að ferðast og dvelja í austantjalds-
löndum og vildi ekki sjá þá for-
hyggjustefnu sem þar var. Þar sem
allir áttu að vera jafnir og allir fá allt
án þess að hafa metnað til að leggja af
dugnaði það sem til þyrfti. Fólk koðn-
aði niður á sama skítaplanið og ár-
angurinn eftir því, að ég held í 70 ár.
Það var ekki fyrr en Gorbatjov skrif-
aði í Perestrojka: Ábatavon er sterkt
afl til að nýta einstaklinginn. Eftir
þau tímamót sá ég betur hvernig al-
þýðufólk leit á lífið. Allir tilbúnir til að
vinna pínulítið meira til að fá pínulítið
meiri peninga. Mér fannst alltaf að ég
gæti lesið það út úr stefnu Alþýðu-
flokksins: Réttlát skipting þjóð-
arteknanna. Ég skildi alltaf að þeim
mun meira sem ég vann, þeim mun
betra höfðum ég og mínir það. Ekki
bara bíða eftir að ég fengi allt sem
þyrfti fyrir enga áreynslu.
Ég var einn þeirra fyrstu sem
fylgdust með þegar Kvennalistinn
vann sinn fyrsta sigur (Hvaða ár var
það 1986?) Eina stöðin sem sagði
fréttirnar var Freie Berlin. En tíminn
leiddi í ljós að það var ekkert gagn í
því. Þá kom Samfylkingin og ætlaði
að sameina alla vinstra megin við
miðju, en klikkaði fyrst og fremst á
Steingrími Sigfússyni, sem vildi
meira og fékk. Verðskuldað eða
óverðskuldað. Og fékk nafnið Vinstri
grænir, í staðinn fyrir Vinstri rauðir.
Ég þekki Steingrím, ég var með hon-
um á togara og hann var háseti en var
eins og vasaútgáfa af skipstjóra, því
hann talaði einn og sér í kaffi- og mat-
artímum út í eitt og þó stýrimaðurinn
segði: Jæja strákar, við skulum fara
að setja upp væng, ansaði enginn, en
þegar hann var búinn að segja það
sem hann vildi og sagði: Jæja!! þá
stóðu allir upp og fóru að vinna.
Svo komu Frjálslyndir og ætluðu
að snúa við kvótakerfinu. Þar er
vissulega mikil þörf á lagfæringum,
en þeir eru ekki trúverðugir varðandi
getu um möguleika til breytinga. Í
biðstöðu kaus ég Framsókn, þó ég
kastaði krónu hvort ég ætti að kjósa
þá eða X-D, enda pláss þar fyrir alla.
Svo kemur mesti brandari allra
tíma: M. Sverrisdóttir með Ómar í
fararbroddi, með lista sem á að vera
allt sem með þarf og vera snögg að
því. Ómar fór í skrúðgöngu niður í
bæ. Þátttakan þótti mér ekki trúverð-
ug. Fyrir hádegi þennan dag fór ég í
heimsókn til aldraðs fólks og þegar
ég sat og sötraði kaffið mitt sagði
konan? Hvað eigum við að gera af
okkur í dag? Svar mannsins: Ég veit
það ekki; Er ekki verið að jarða ein-
hvern sem við þekkjum? Um kvöldið
sá ég þau bæði í skrúðgöngunni, þau
fóru með, því í þeirra augum var
þetta bara: Afþreying.
Að halda að þetta væri þjóð-
arhreyfing eru elliglöp Ómars og
fylgjenda hans. Eins hugsaði ég
seinna þegar sagt var að stór hluti
fólks á mótmælendafundi um Kára-
hnjúkavirkjun væru eldri borgarar.
Hér er sama upp á teningnum: Af-
þreying!! Hafa enga meiningu, bara
að sjá hvað er að gerast. Ég hafði
vonað að Samfylkingin mundi jafna
sig og sýna mér að hún mundi færast
í það horf sem ég aðhyllist, en þá
felldi frú Sólrún Össur af stalli, óverð-
skuldað, því Samfylkingin var á sigl-
ingu, en hrapar nú hratt og illa.
Frúin hefur aldrei skilið Alþýðu-
flokksmannaarminn.
Við sjáum öll valdagræðgina, hún
gat alveg beðið þar til hennar tími
kæmi og Össur brynni út. En hann
var á fullri siglingu. Sér hún ekki
hvað til síns friðar heyrir? Sér hún
ekki hve fylgið hrundi? Fjöldi fyrr-
verandi Alþýðuflokksvina minna eru
sama sinnis, en aldrei er reynt að
finna út hvað þeir hugsa, bara sagt
við þá: Samfylkingin er það sem þið
fáið í staðinn.
Ég er ekkert nær, eftir þessi skrif,
um það hvern ég á að kjósa. Kannski
Framsókn, enda komin með góðan
formann, eða Sjálfstæðisflokkinn, þar
er pláss fyrir alla. Sjáum til. Að hlusta
á útvarp og sjónvarp í kosningabar-
áttunni dugar ekki til. Allir lofa öllu
fyrir alla og hafa lofað alla æfi. Ég vil
hafa sömu stefnu og síðustu stjórnir
hafa haft, enda aldrei haft það betra
þó ég sé 67 ára og er enn vinnandi til
að hafa það pínulítið betra með að
vinna pínulítið meir. Eitt sem mælir
með að ég kjósi Framsókn aftur er að
Framsóknarflokkurinn hefur nú
besta stjórnanda allra tíma, enda
pínulítið til vinstri; Jón Sigurðsson
(Allt er í áttina.).
VALBERG HELGASON,
Heiðarhvammi 4, Reykjanesbæ.
Að kjósa – en hvern?
Frá Valberg Helgasyni
Ég ætlaði að leggja fyrir þig spurn-
ingu þegar þú sast fyrir svörum í
Kastljósþætti í fyrri viku, þar sem
hlustendum var boðið upp á að
hringja í þáttinn og leggja fyrir þig
spurningar, en ég náði ekki inn. Nú
dettur mér í hug að ná til þín í gegn-
um Morgunblaðið.
Tilefnið var það að ég var að horfa
á sjónvarpsþátt þar sem fjallað var
um heilbrigðiskerfið og sett út á
meðferðina á eldri borgurum sem
eru inni á dvalarheimilum aldraðra.
Að þeir þyrftu að vera tveir og jafn-
vel þrír saman í herbergi án þess að
ráða nokkru um hver herbergisfélag-
inn væri. Þar sagðir þú: „Faðir minn
sagði við mig, ég get ekki hugsað mér
að fara inn á svona stofnun og eiga
það á hættu að lenda í herbergi með
framsóknar bóndadurg að norðan.“
Og þar sem ég er gamall bóndi til
margra ára, þá spyr ég þig Ingibjörg
Sólrún.
Er mannfyrirlitning viðhorf Sam-
fylkingarinnar til eldri borgara á
landsbyggðinni, eins og kom fram í
þessum orðum þínum? Eiga þessi
ummæli almennt við um eldra fólk á
landsbyggðinni, eða aðeins um
bændur hér norðanlands? Það vill
svo til að ég veit að föðurfaðir þinn
bjó í sveit þarna sunnanlands. Bæj-
arnafnið ætla ég ekki að nefna, það
gæti valdið misskilningi. En í huga
föður þíns og þínum hafa vafalaust
ekki búið þar neinir bændadurgar.
Og í ljósi þessara ummæla sem þú
hafðir eftir föður þínum þá minnist
ég þess þegar ég var við búskapinn
að Alþýðuflokkurinn sálugi var lát-
laust að fjandskapast út í bændur
eins og Samfylkingin í dag. Þá man
ég að haft var eftir fínni frú í kaup-
stað að það væri ekki vandi fyrir
bændur að lifa, þeir þyrftu ekki ann-
að en skreppa út í hagann að ná sér í
lambalæri í matinn sér að kostn-
aðarlausu.
Já, vafalaust í hennar huga hægt
að sneiða niður lambið í haganum
eins og að skera sér brauðsneið til að
hafa með matnum og svo aðra daginn
eftir af sömu kökunni. Þú kennir
bændum látlaust um hátt verð á
landbúnaðarvörum og heimtar að
þær séu fluttar inn að mestu eða öllu
leyti og þar með ertu að reyna að
ganga af íslenskri bændastétt dauðri.
Og þar sem ég er þessi dæmigerði
norðlenski framsóknar bóndadurgur
þá þiggur þú vafalaust ekki ráð frá
mér, en ef svo ólíklega vildi til að þú
þægir þau þá vildi ég, þó ég sé afar
sár út í þig fyrir ummæli þín í garð
okkar bænda, biðja þig í framtíðinni
að haga orðum þínum á þann veg að
þau verði þér og þínu fólki til sóma en
ekki öfugt.
Ég hef nú beðið eftir að þessum
ummælum þínum væri svarað á op-
inberum vettvangi en hef ekki orðið
var við það. Kannski hefur bændum
ekki þótt þú svaraverð.
Kveðja.
ALFREÐ JÓNSSON
er fyrrverandi bóndi
og býr á Sauðárkróki
Bréf til Ingibjargar Sólrúnar
Frá Alfreð Jónssyni
ÞEGAR snjóa leysir kemur allt rusl-
ið í ljós sem menn hafa kastað frá
sér síðan í síðustu vorhreingern-
ingum. Eins og hvert annað nátt-
úrulögmál. Það er bara engu líkara
en að menn séu alveg blindir fyrir
ruslinu, þangað til einn bjartan sum-
ardag í lok maí eða byrjun júní. Þá
fyrst fær fólkið sjónina og hefst
handa við hreinsunina.
Alltaf verð ég jafn undrandi yfir
þessum sóðaskap. Og alltaf verð ég
líka jafn undrandi á því að yfirvöld
hafi ekki enn kveikt á perunni í sam-
bandi við það að á Íslandi er of lítið
að þrífa ruslið aðeins að vori eða
snemma sumars, er skólafólk mætir
í bæjarvinnuna. Margir Íslendingar
eru nefnilega svo miklir sóðar að það
þarf að þrífa landið okkar miklu oft-
ar. Sumar, vetur, vor og haust. Ekk-
ert minna en það. Helst þyrfti að
vera sérstök hreinsunardeild sem
væri stöðugt á röltinu allt árið við að
hreinsa sorpið eftir okkur. Ekki
bara í sveit, bæjum og borg, heldur
líka við þjóðvegina. Það er nefnilega
alveg með ólíkindum hverju fólk
hendir út um bílgluggana. Að keyra
t.d. leiðina frá Akranesi, gegnum
Mosfellsbæ, Reykjavík, Kópavog,
Garðabæ og til Hafnarfjarðar er
akstur gegnum sorp í vegköntum,
allt frá plasti og áldósum, upp í sófa
og stóla.
Mér verður oft hugsað til allra
náttúruverndarsinnanna sem
gaspra um „óspillt“ og „ósnortið“
land. Hvað finnst þeim um allt þetta
rusl allan ársins hring? Minnir það á
eitthvað ósnortið og óspillt? Er rusl-
ið engin mengun í þeirra augum?
Eða ferðaþjónustumenn sem taka á
móti erlendum gestum. Hvernig líð-
ur þeim að láta ferðamennina glápa
á allt þetta drasl, jafnt í vegköntum,
á sveitabæjum, við atvinnusvæði, í
heimilisgörðum, bæjarbeðum sem
og götum? Alls staðar er rusl megnið
af árinu.
Hvað er til ráða?
1. Láta alla nemendur þessa lands
hreinsa einu sinni á önn einhver til-
tekin svæði? 2. Þegnskylduhreinsun
eftir að skólanámi lýkur, að eft-
irlaunaaldri? 3. Sekta sóða? 4. Um-
hverfishreinsunardeild að störfum
allt árið?
Nú eru kosningar framundan og
spennandi að vita hvort einhverjir
frambjóðendur hafi áhuga á þessu
máli. Eða viljum við bara eiga heima
í sóðalegu (og spilltu) landi?
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Melteigi 4, Akranesi.
Rusl og aftur rusl
Frá Margréti Jónsdóttur
Í GREININNI Útsalan
mikla, í Morgunblaðinu í gær ,
10. maí, segir Hörður Ingólfs-
son meðal annars: „Alcoa tókst
að semja um að borga aðeins
5% tekjuskatt á Íslandi.“
Eins og kemur fram í fjár-
festingasamningi á milli rík-
isstjórnar Íslands og Alcoa Inc.,
sem er opinber samningur,
greiðir Alcoa Fjarðaál almenn-
an tekjuskatt fyrirtækja sem er
18%. Eina sérákvæðið í þessum
samningi er að ríkið skuldbind-
ur sig til að hækka ekki skatt-
inn á fyrirtækið umfram þessi
18%. En í stuttu máli þá lýtur
Alcoa Fjarðaál í dag sömu
skattareglum og önnur fyr-
irtæki í landinu.
Greinarhöfundur grípur líka
til fullyrðinga um að raf-
orkuverð til Alcoa á Íslandi sé
helmingi lægra en í Brasilíu
þrátt fyrir að margoft sé búið
að lýsa yfir því, að í ummæl-
unum sem vitnað er til, hafi
verið um villandi og rangan
samanburð að ræða og nið-
urstaðan um orkuverð hér því
röng.
Erna Indriðadóttir
Leiðrétting frá
Alcoa Fjarðaáli
Höfundur er upplýsingafulltrúi
Alcoa Fjarðaáls.