Morgunblaðið - 11.05.2007, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 2007 61
✝ Anna Nikulás-dóttir fæddist í
Reykjavík 5. sept-
ember 1924. Hún
andaðist á sjúkra-
húsi í Trelleborg í
Svíþjóð 12. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Jónína
Guðbjörg Helga-
dóttir frá Skarðs-
hömrum í Norður-
árdal, f. 21. júní
1893, d. 27. júní
1931, og Nikulás
Árni Halldórsson
trésmiður í Reykjavík, f. 25. des.
1887, d. 10. des. 1978. Systkini
Önnu eru fimm, Guðrún, f. 1916,
Halldór Þorsteinn, f. 1918, Þórdís,
f. 1920 og tvíburarnir Kristín og
Bjarni Reynir, f. 1928. Þau eru öll
bjuggu í Keflavík, þau skildu 1970.
Anna átti fyrir soninn Ólaf
Reyni tollvörð, f. 1944, kvæntur
Brynhildi Aðalsteinsdóttur, þau
eiga þrjú börn og sex barnabörn.
Anna missti móður sína mjög
ung og var komið fyrir að Snæ-
foksstöðum í Grímsnesi. Þar var
hún öll sín uppvaxtar og unglings-
ár. Eftir að Anna flutti til Kefla-
víkur var hún heimavinnandi hús-
móðir en að auki vann hún hin
ýmsu störf, m.a. sem talsímakona
á Keflavíkurflugvelli og í fisk-
vinnslu. Anna starfaði bæði í
Kirkjukór Keflavíkur sem og
Systrafélaginu þar.
Anna giftist Herði Ísakssyni
1971 og fluttust þau til Svíþjóðar.
Hann lést 1986. Anna bjó í Svíþjóð
til dauðadags.
Bálför Önnu var í Anderslöv.
þar sem hún bjó. 25. apríl.
Minningarathöfn um hana verður
í Fossvogskapellu í dag og hefst
klukkan 11.
látin nema Kristín
sem býr í Reykjavík,
gift Árna Tryggva-
syni leikara.
Anna giftist Knút
Höiriis stöðvarstjóra
1948. Börn þeirra: 1)
María skrifstofu-
maður, búsett í Sví-
þjóð, gift Alf Bengts-
syni, þau eiga fjögur
börn og tvö barna-
börn. 2) Tómas Júl-
ían kafari, unnusta
hans er Magga
Hrönn Kjartansdótt-
ir. Hann á tvær dætur og tvö
barnabörn frá fyrra hjónabandi.
3) Björn Ingi flugvallarstjóri, í
sambúð með Jónu Kristínu Þor-
valdsdóttur. Hann á þrjú börn frá
fyrra hjónabandi. Anna og Knútur
Þegar ég lít yfir þau 50 ár sem ég
átti þig að sem móður er mér efst í
huga sá kærleikur sem ætíð ríkti á
milli okkar. Fjarlægðir á milli okkar
voru oft miklar en hugurinn var ætíð
nálægur og mörg bréfin á ég frá þér.
Við töluðum einnig mjög oft saman í
síma og var laugardagurinn sérstak-
lega vinsæll hjá okkur.
Minning æskunnar er sterk, ég
man eftir því er ég hjálpaði til við að
brjóta saman þvottinn með þér, fara
út með ruslið, bera saman út Morg-
unblaðið, samverustundir í sumarbú-
staðnum við Meðalfell, ferðalög inn-
anlands og hversu æðrulaus þú varst
er ég hafði eyðilagt ný föt sem ég
hafði fengið. Reyndar sagðir þú að ég
hefði verið mikill buxnabani sem
barn. Þú kenndir mér að vera heið-
arlegur og koma vel fram við eldra
fólk. Við systkinin vorum alltaf svo vel
til höfð við öll tækifæri að dáðst var að
því um alla Keflavík. Ungar mæður
komu í heimsókn til að læra hvernig
átti að raða í skápa og halda heimilinu
hreinu og fínu.
Þú hélst alla tíð heimili sjálf, fallegt
og hlýlegt var það og notalegt að
koma til þín og dvelja hjá þér og Mar-
íu systir. Í öllum okkar samskiptum
frá fyrstu tíð var viss léttleiki yfir
hlutunum hjá okkur, ég elskaði það að
heyra þig hlæja og að segja þér sögur
af hinum ýmsu prakkarastrikum mín-
um eða ævintýraraunum og ekki voru
þau síðri frá þér. Það var þessi létt-
leiki sem gat hjálpað okkur að gleyma
erfiðu tímabilunum okkar sem við
bæði áttum. Lífshlaupið þitt var oft
enginn dans á rósum en að eignast 4
heilbrigð börn, 12 ömmubörn og 10
langömmubörn eru forréttindi sem
þú fékkst notið og ást þín til þeirra
var ósvikin.
Ég geymi yndislegar samveru-
stundir okkar í huga mér og þakka af
einlægni allt það sem þú gafst af þér
til mín og minna, sérstaklega fannst
mér síðasta heimsókn þín til okkar
um jólin 2005 ánægjuleg og hversu
vel þú undir þér á heimili okkar
Möggu. Það var mikill fjársjóður að
eiga þig sem móður og minningin er
falleg og söknuðurinn mikill. Ég kveð
með bæninni sem þú kenndir mér
sem barn og ég hef farið með alla tíð,
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Guð geymi þig, elsku mamma og
hafðu þökk fyrir allt.
Tómas Júlían Knútsson.
Í dag kveðjum við Önnu Nikulás-
dóttur. Hjá okkur var hún alltaf köll-
uð Anna frænka í Svíþjóð, en þar bjó
hún til fjölda ára.
Margar góðar minningar eigum við
um Önnu. Hún var alltaf svo jákvæð,
það er gott veganesti sem hún gaf
okkur öllum, jákvæðni og gleði. Anna
var forkur dugleg og hafði ákveðnar
skoðanir á hlutunum, skemmtilegan
húmor, var mjög glettin og sá oft
spaugilegu hliðarnar á hlutunum.
Hún fylgdist vel með afkomendum
sínum og var stolt af þeim. Þó lífið
hafi ekki alltaf verið auðvelt hjá henni
og hún hafi þurft að ganga í gegnum
mikil veikindi ásamt andstreymi þá
kvartaði hún ekki eða var með sjálfs-
vorkunn, það sýndi okkur hvað hún
var sterk og aldrei var gefist upp.
Með árunum varð vinskapurinn enn
nánari á milli okkar og sýndi hún okk-
ur alltaf mikla hlýju og vináttu sem nú
ber að þakka.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku Anna frænka. Við þökkum
þér fyrir allt það sem þú varst okkur í
lífinu og biðjum algóðan guð að blessa
þig og varðveita.
Börnum hennar og fjölskyldum
þeirra vottum við Nikulás einlæga
samúð okkar.
Hafdís Gunnarsdóttir.
Anna Nikulásdóttirfjarska þar sem hann tekur strikiðniður eftir Skaftahlíðinni. Ætti ég
að reyna að gæta bróður míns og
hefta för hans eða ætti ég að hlýða
þeim skynsamlegu fyrirmælum
sem ég kunni og halda mig í öryggi
garðsins heima? Kannski kæmi bíll,
eða öskukall eða einhver önnur ógn
þess tíma.
Þá birtist hún við enda götunnar
eins og engill. Sólin skein á vest-
urhimni og lýsti upp baksviðið
þannig að ljóst hárið ljómaði eins
og kóróna frá himnum. Hún rétti
Gunna höndin, leiddi hann til baka
og seinustu metrana bar hún hann í
fanginu. Þetta var Bydda stóra
systir mín. Bryndís var nærri
fimmtán árum eldri en ég og var í
sömu guða tölu og foreldrar eru
litlu barni.
Bryndís verður alltaf í huga mér
sem stór systir, sem hægt var að
reiða sig á og leita aðstoðar eða
hjálpar hjá. Hún var alltaf sú sem
sá um allt, hélt utan um allt og
gerði allt hnökralaust. Þannig var
hún okkur og það breytir engu um,
þó í erfiðleikum seinustu missera
höfum við stundum kosið að sjá
eitthvað annað. Svona var líf henn-
ar.
Það er ömurlegt þegar einhver
ógæfa herjar á fólk með þeim hætti
að persónuleiki þess breytist og
möguleikar þess til bjargar tak-
markast eða hverfa. Hættan er allt-
af sú að í stað þess að beina reiði
sinni að sjúkdómnum eða óværunni
sem á herjar, beinist gagnrýni og
gremja að manneskjunni sem hefur
ekkert til saka unnið annað en það
að eiga í vanda. Þannig reynist
mörgum erfitt að skilja á milli
manneskjunnar og meinsins.
Seinustu misseri fannst Byddu
hún vera einmana og óhamingju-
söm, þrátt fyrir að til staðar væri
fjöldi manns sem vildi allt fyrir
hana gera. Okkur sem eftir lifum
finnst auðvitað ömurlegt að Bryn-
dís skuli fallin frá. En það er hálfu
ömurlegra að líf hennar upp á síð-
kastið hafi verið svona erfitt, það er
ósanngjarnt að lífið skuli vera eins
og það er og með engu móti hægt
að réttlæta ósanngirni þess.
Í þessum hugsunum hrærist sorg
okkar þegar við kveðjum Bryndísi,
stóru systur mína.
Hörður Svavarsson.
Kveðja frá saumaklúbbnum
Vinkona okkar, hún Bydda, varð
bráðkvödd 61 árs gömul hinn 28.
apríl sl. þar sem hún var að heim-
sækja vinkonu sína í Portúgal. Hún
hlakkaði mjög til þessarar árlegu
ferðar til vinkonu sinnar sem þar
býr.
Fyrir 35 árum stofnuðum við
nokkrar ungar konur saumaklúbb
og höfum haldið honum gangandi í
öll þessi ár. Lengst af var Bydda
eins konar „framkvæmdastjóri „
klúbbsins og hélt utan um starf-
semina, sem eins og venja er um
fyrirbæri af þessum toga, fólst í því
að hittast heima hjá hver annarri
eða fara saman á veitingahús.
Hún vann í Verzlunarbankanum
og var afar góður skipuleggjandi og
sinnti málefnum viðskiptavina
sinna af mikilli alúð, enda naut hún
vináttu og trausts þeirra alla sína
starfsævi.
Engri okkar hefði komið til hug-
ar að stofna reikning í öðrum banka
en bankanum hennar Byddu og
fylgdum við henni inn á Kirkju-
sand. Hún var mjög dyggur starfs-
maður og pottþéttari konu var ekki
hægt að hugsa sér.
Á hverju hausti afhenti hún
saumaklúbbs-meðlimum
borðalmanök – merkt bankanum
auðvitað – og þar var rækilega
merkt hvaða daga hver átti að hafa
klúbb út allan veturinn.
Hún gegndi þessu af mikilli rögg-
semi sem var mjög einkennandi
fyrir hana í öllum hennar störfum.
Hún var ekki frísk undanfarin ár
og starfsgetan var lítil, en lát henn-
ar kom okkur samt öllum á óvart,
við vonuðum allar að hún næði fyrri
heilsu á ný.
Síðasti saumaklúbburinn var
haldinn í sumarbústaðnum hennar
Ingu og var ánægjulegt að við
skyldum allar geta mætt þar. Við
áttum ákaflega ánægjulega kvöld-
stund saman, þar sem við sátum við
kertaljós og góðar veitingar.
Að leiðarlokum sendum við Mar-
íu móður Bryndísar, Maríu Björk
og Hauki og öllum öðrum aðstand-
endum vinkonu okkar, innilegar
samúðarkveðjur.
Byddu verður sárt saknað úr
okkar hópi.
Erla, Margrét, Guðrún,
Ingiríður, Kristín og
Dagfríður.
Hinn 28. apríl bárust mér þær
sorgarfréttir að Bryndís Svavars-
dóttir væri látin. Ég var harmi
slegin enda var hún yndisleg mann-
eskja.
Bryndísi eða Byddu eins og hún
var kölluð er ég búin að þekkja frá
því að ég var eins árs gömul. For-
eldrar mínir kynntust Byddu og
Óskari heitnum á Kanaríeyjum árið
1975.
Þau voru óaðskiljanleg í þessari
ferð og mamma og Bydda urðu
miklar vinkonur.
Minningarnar eru svo ótal marg-
ar og streyma um hugann á stundu
sem þessari. Allar útilegurnar, ára-
mótapartíin, heimsóknir, matarboð
og sólböð úti í garði í Efstasundinu.
Bydda var einstök kona og svona
konu kynnist maður bara einu sinni
á ævinni. Hún vildi öllum vel og það
var alltaf svo gott að leita til henn-
ar. Bæði var hún góður hlustandi
og ráðagóð en umfram allt svo
traust. Við töluðum reglulega sam-
an og á ég eftir að sakna þessara
samtala mikið.
Bydda var alltaf svo vel til höfð
og ég sé hana ljóslifandi fyrir mér í
blárri dragt með bleikan varalit,
brosandi og sólbrún og auðvitað
með ljósu lokkana.
Eftir að ég eignaðist eldri dóttur
mína, Helenu Ástrós, sýndi Bydda
nýja takta sem eiga sér enga líka.
Hún var nefnilega líka galdrakona
og gat töfrað alls kyns dót úr erm-
inni á sér eða úr eldhúsrúllupappa.
Stór augun göptu af undrun. Bydda
var stórkostleg í hennar augum og
hafa ófáar sögurnar verið sagðar
um þessa dularfullu galdrakonu.
Helena Ástrós á erfitt með að skilja
að hún muni ekki hitta Byddu
galdrakonu aftur.
Elsku María og Haukur, mamma
ykkar var svo stolt af ykkur. Hún
ljómaði öll þegar hún minntist á
ykkur og yndislegu börnin ykkar.
Ég votta ykkur og fjölskyldum
ykkar mínar dýpstu samúð. Minn-
ingin um yndislega konu mun lifa í
hjarta mínu ævilangt. Guð veri með
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Esther Þorsteinsdóttir.
Þegar kær vinkona kveður er
margs að minnast og margt að
þakka.
Vinátta okkar hefur varað frá því
við vorum ungar konur og fjöl-
skyldur okkar eru tengdar órjúf-
anlegum vináttuböndum.
Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst Biddu minni, sem hafði fal-
lega sál og stórt hjarta.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Um leið og ég bið Bryndísi bless-
unar Guðs, votta ég börnum henn-
ar, móður og öðrum aðstandendum
mína dýpstu samúð.
Erla Ólafsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
UNNUR S. MALMQUIST,
Dalbraut 23,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 4. maí verður jarðsungin frá
Grafarvogskirkju föstudaginn 11. maí kl. 13.00.
Ulla Knudsen,
Hilmar Knudsen, Ólöf Kjaran,
Sigurður Bergsteinsson, Bryndís Kondrup,
Bóas Bergsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
JÓHANNA JÓNSDÓTTIR
ljósmóðir
frá Skógum, Fellsströnd,
Dalasýslu,
lést sunnudaginn 29. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Við þökkum góða umönnun í veikindum hennar.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Umhyggju, félag til stuðnings
langveikum börnum.
Guð blessi minningu hennar og öll hennar störf.
Vinir og vandamenn.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir og afi okkar,
BJÖRN ÞÓRÐUR RUNÓLFSSON
frá Hofsstöðum,
Skagafirði,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki miðviku-
daginn 2. maí.
Jarðsungið verður frá Hofsstaðakirkju á morgun,
laugardaginn 12. maí kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hofsstaðakirkju.
Guðbjörg Björnsdóttir, Jón V. Gíslason,
Berglind Eygló Jónsdóttir og Björn Þórður Jónsson.
✝
Bróðir okkar,
JÓN ÓLAFSSON,
Frostafold 20,
lést á sumardaginn fyrsta fimmtudaginn 19. apríl.
Útför hans var gerð í kyrrþey að ósk hins látna
föstudaginn 27. apríl.
Jóhanna Ólafsdóttir, Helga Ólafsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Bryn-
dísi Svavarsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.