Morgunblaðið - 21.10.2007, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. OKTÓBER 2007 65

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝ Sigrún Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 22. september
1933. Hún lést á
heimili sínu að Hofs-
vallagötu 22 laug-
ardaginn 29. sept-
ember síðastliðinn.
Sigrún var yngsta
barn þeirra Áslaug-
ar Jónsdóttur, f.
31.8. 1906, d. 26.11.
1970, og Guð-
mundar Óskars
Guðmundssonar, f.
14.7. 1901, d. 12.12. 1964, þau
skildu, seinni eiginmaður Áslaug-
ar var Jakob Loftsson, f. 8.6.
1900, d. 18.4. 1987. Systkini Sig-
rúnar eru, 1) Jón Guðmundsson, f.
1928, kvæntur Rósu Kristmunds-
dóttur, f. 1934, d. 1999, börn
þeirra eru Guðmundur, f. 1968,
Elín, f. 1969, og Áslaug, f. 1974, 2)
María Áslaug Guðmundsdóttir, f.
1930, gift Haraldi Þórðarsyni, f.
1927, börn þeirra eru Áslaug, f.
1956, og Stefán, f. 1958, 3) Aron
Guðmundsson, f. 1931, dáinn
sama ár, og yngst er Sigrún eins
og áður sagði.
Eiginmaður Sig-
rúnar er Sigurjón
G. Jóhannesson, f.
31. mars 1930.
Dóttir Sigrúnar,
sem Sigurjón gekk í
föður stað, er Ás-
laug Sigurjóns-
dóttur f. 11.5. 1956,
gift Sigurði Ólafs-
syni f. 28.3. 1960,
börn þeirra eru Jak-
ob f. 1.10. 1978 sem
Sigurður gekk í föð-
ur stað, Jóakim
Snær f. 14.6. 1987
og Sigrún Sif, f. 10.4. 1989. Börn
Jakobs eru Sigrún Ísgerður, f.
28.1. 1999, móðir Steinunn Gunn-
arsdóttir og með sambýliskonu
sinni Helgu Sjöfn Magnúsdóttur,
Emma Sól, f. 8.7. 2004, og Vic-
toria Nótt, f. 23.8. 2006.
Að loknu gagnfræðaprófi vann
Sigrún ýmis verslunar- og skrif-
stofustörf í Reykjavík, hjá timb-
urvöruversluninni Völundi og fl.,
en þó lengst af hjá Vöruflutninga-
miðstöðinni þar sem hún starfaði
ásamt eiginmanni sínum í 26 ár.
Útför Sigrúnar var gerð frá
Fossvogskapellu 9. október.
Dúna frænka var hávaxin,
grönn og glæsileg kona. Hún hafði
einstaklega skemmtilegan, smit-
andi hlátur sem hún var óspar á
og alltaf var hún kát, glöð, bros-
andi og lítið þurfti til að gleðja
hana. Dúna var einstaklega gjaf-
mild og alltaf var mikill spenn-
ingur að vita hvað leyndist í jóla-
pakkanum frá Dúnu og Jóni.
Í gegnum tíðina hefur verið
mikill samgangur á milli þeirra
systkina Dúnu, Maddíar og
Nonna þar sem fjölskyldurnar
hittust við ýmis tækifæri. Sex af-
mæli á ári voru fastir punktar í
tilveru okkar fram á fullorðinsár,
mjög fjörug, sérstaklega í gamla
daga, og oft farið heim með síð-
asta strætó. Við minnumst fjöl-
skylduferðanna sem farnar voru
árlega þar sem fundin var álitleg
flöt við góðan læk og reistar tjald-
búðir. Einnig minnumst við
skemmtilegra heimsókna á Hofs-
vallagötuna þar sem við gátum
horft á prúðuleikarana í litasjón-
varpi. Og heimsókna í kartöflu-
garðinn hjá Dúnu og Jóni í
Skammadal þar sem við fengum
að hjálpa til við að setja kartöflur
niður að vori og taka upp að
hausti. Þetta eru dýrmætar minn-
ingar úr æsku okkar systkina,
minningar sem allar eru tengdar
gleði og ánægju.
Dúna og Jón hafa verið ham-
ingjusamlega gift í fjöldamörg ár
og afar samheldin og samstiga
hjón. Jón hefur verið Dúnu stoð
og stytta síðustu ár þegar heils-
unni hefur farið hrakandi og hún
ekki átt heimangengt vegna veik-
inda og höfum við saknað þess að
hitta hana ekki eins oft. Hans
vegna naut Dúna þess að dvelja á
heimili sínu til síðasta dags, en
þar leið henni best. Áslaug, einka-
dóttir þeirra, hefur verið þeim
ómetanlegur stuðningur alla tíð.
Sigurjóni, Áslaugu, Sigga og
fjölskyldu sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur. Minning-
in um Dúnu mun lifa með okkur
um ókomna tíð.
Guðmundur, Elín og Ása.
Sigrún
Guðmundsdóttir✝ Auður Krist-insdóttir fædd-
ist á Hofsósi 10.
febrúar 1921. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Seli á
Akureyri hinn 29.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru þau
Sigurlína Gísladótt-
ir og Kristinn Er-
lendsson, sem
lengst af bjuggu á
Hofsósi, og var
Auður yngst 10 al-
systkina sem nú eru öll látin. Auk
þess átti hún eina hálfsystur,
samfeðra, sem einnig er látin.
Árið 1942 fluttist Auður til Ak-
ureyrar og 16. júní 1943 giftist
hún Árna Ingimundarsyni, f. 17.
mars 1921, d. 20. apríl 1998. Þau
eignuðust þrjú börn. Þau eru
Ingimundur, f. 8. apríl 1943, d.
12. janúar 1980, Guðrún, f. 20.
apríl 1945, gift Ólafi H. Ólafssyni,
þau eiga tvö börn
og þrjú barnabörn,
og Kristín Sig-
urlína, f. 30. ágúst
1951, gift Friðriki
Vagni Guðjónssyni,
þau eiga tvö börn
og fjögur barna-
börn.
Auður fór að
loknu skyldunámi í
Héraðsskólann á
Laugarvatni og
þaðan í Samvinnu-
skólann í Reykjavík
þar sem hún lauk
samvinnuprófi árið 1940. Auður
starfaði fyrst á Símanum á Ak-
ureyri, en síðar um áratugaskeið
hjá Kaupfélagi Eyfirðinga, lengst
af í Endurskoðun KEA. Einnig
starfaði hún við saumaskap fram-
an af ævi, enda annáluð sauma-
kona.
Útför Auðar fór fram frá
Höfðakapellu 8. október, í kyrr-
þey að hennar ósk.
Auður fæddist á Hofsósi árið 1921
og ólst þar upp yngst af stórum
systkinahópi en þau voru tíu talsins
auk hálfsystur. Á þeim tímum var
það algengt að svo stór systkina-
hópur tvístraðist snemma og ætti
litla samleið á sínu bernskuheimili.
Það átti við hjá Auði, en elstu systk-
inin voru löngu farin að heiman þeg-
ar hún kom til vits og ára. Samband
hennar var alltaf mest við systur
sína Líneyju og bróður sinn Erlend,
en þau voru næst henni í aldri.
Hún sýndi af sér strax á unga
aldri mikinn dugnað, var hamhleypa
til verka, afkastamikil og sérlega
verklagin við flesta hluti. Hún fylgdi
móður sinni nokkur sumur í síld-
arsöltun á Siglufirði og var fram-
legð hennar ekki lítil eftir vertíð-
arnar.
Hún fór til náms við Héraðsskól-
ann á Laugarvatni og síðar við Sam-
vinnuskólann í Reykjavík. Á sumrin
vann hún fyrir skólagjöldunum og
sýndi strax þá ráðdeild, skipulag og
kjark, sem var henni svo eðlislægur.
Auður var lágvaxin og grönn og
snögg í hreyfingum. Hún var ákveð-
in og hélt fast í sínar skoðanir.
Á Akureyri kynntist hún eigin-
manni sínum Árna Ingimundarsyni
og bjuggu þau þar allan sinn bú-
skap. Eignuðust þau þrjú börn og
lifa dætur þeirra tvær móður sína.
Auður og Árni voru um margt ólík,
hún raunsæ, útsjónarsöm og helg-
aði sig heimilinu en starfaði aldrei
mikið að félagsmálum. Hann var fé-
lagslyndur og starfaði og sinnti
mikið þeim áhugamálum, sem föng-
uðu huga hans. Sameiginlega höfðu
þau brennandi áhuga á bridge,
spiluðu mikið og kepptu á þeim vett-
vangi. Einnig var mikið spilað og
teflt á heimilinu við vini og þá ekki
síður við vini og skólafélaga
barnanna, enda heimilið opið og oft
margt um manninn, þegar allir voru
heima og mest gekk á. Er mörgum
eftirminnileg gleðin og kátínan sem
ríkti á þeim stundum.
Auður vann árum saman hjá end-
urskoðunardeild KEA en þá var það
fyrirtæki afar stórt og með fjöl-
breytilegan rekstur. Starfsandinn á
skrifstofunni var sérlega góður og
átti hún þar marga afburða vinnu-
félaga, sem urðu vinir hennar fyrir
lífstíð.
Þá var Auður afar flink sauma-
kona, saumaði alla tíð mikið og á ár-
um áður klæddust mörg börn á Ak-
ureyri flíkum, sem frá henni voru
komnar. Hún var mjög smekkvís og
hafði næmt auga fyrir gæðum.
Áhugamál hennar voru lestur bóka,
ferðalög og garðrækt. Hún naut
þess mjög að ferðast, innanlands
sem utan, var góður ferðafélagi og
kunni svo sannarlega að njóta
stundarinnar. Þó fann ég í síðustu
ferð okkar utanlands, sem var til
Barcelona, að heldur hafði dregið úr
krafti hennar og áhuga, enda stóð
hún þá á áttræðu.
Síðustu árin voru henni erfið en
þá dvaldist hún á hjúkrunarheim-
ilinu Seli. Þar leið henni vel og á
starfsfólk Sels mikinn heiður skilinn
fyrir frábæra umönnun og hlýleika.
Nú er hún látin, síðust úr stórum
systkinahóp, södd lífdaga en jafn-
framt búin að skila af sér drjúgu og
góðu ævistarfi.
Ólafur Huxley Ólafsson.
Auður Kristinsdóttir
Þegar ég var lítil trítla fór ég oft
í pass á Kársnesbrautina til Ingu
ömmu. Og verður þeim heimsókn-
um seint gleymt, hvort sem ferð-
inni var heitið niður í bæ með
strætó, í labbitúr út í búð eða bara
setið inni við eldhúsborðið, horft á
Perluna og spilað, þá var það alltaf
jafn skemmtileg upplifun.
Fyrir litla „sveitastelpu“ af
Garðaholtinu var það ævintýri lík-
ast að fara með ömmu úr einum
strætó í annan og enda svo niðri í
bæ, þar sem oftar en ekki var
gengið niður Laugarveginn, og þá
kíkt í sjoppu og keypt nammi eða
farið á kaffihús. Ekki má svo
gleyma pönnukökunum góðu og
heita kakóinu sem fylgdu hverri
heimsókn á Kársnesbrautina.
Hún amma mín var alltaf voða-
leg pæja, með bleikan varalit og
nýbúin að taka rúllurnar úr hárinu
til að skapa frúarlegar krullurnar.
Ég upplifði mig alltaf jafn fína í
nýju kjólunum frá ömmu, hún gat
saumað sannkallaða prinsessukjóla
og flottastir voru jólakjólarnir.
Alltaf fannst mér jafn gaman,
þegar ég kom til ömmu, að telja
tölurnar sem geymdar voru í gam-
alli Mackintosh karamelludós, allar
stærðir, gerðir og litir af tölum var
þar að finna og stendur þessi dós
nú uppi í hillu hjá mér til minn-
Inga Andrésdóttir
Straumland
✝ Inga SvavaAndrésdóttir
Straumland fæddist
í Flatey á Breiða-
firði 28. mars 1928.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi sunnudaginn
14. október síðast-
liðinn.
Útför Ingu fór
fram frá Garða-
kirkju á Garðaholti
á Álftanesi 19. októ-
ber sl.
ingar um ömmu.
Þegar amma var
komin í Sunnuhlíð
breyttust heimsókn-
irnar en héldu samt
sem áður áfram að
vera skemmtilegar.
Við keyrðum þá með
hana í hjólastólnum
upp í íbúð í blokkinni
þar og drukkum gos,
borðuðum nammi,
spjölluðum og spiluð-
um.
Elsku besta amma
mín, ég þakka þér
fyrir yndislegar og skemmtilegar
stundir.
Ég veit að þú ert nú á betri stað,
við betri heilsu og á ný með afa.
Þín ömmustelpa,
Vilborg Kolbrún.
Elsku Inga.
Örfá minningarbrot eftir fimmtíu
og átta ára kynni og fjölskyldu-
tengsl. Fyrsta minningin um þig;
þú í grænu kápunni með skinn-
köntunum, svo glæsileg „eins og
Hollywoodstjarna“ sagði skólasyst-
ir mín. Svo var það brúðkaupið
ykkar Leifs föðurbróður, minning-
in svo björt, þið bæði svo flott.
Alltaf varstu svo góð og ljúf og létt
í lund. Góð við mömmu alltaf, takk
fyrir það allt. Síðast þegar þú og
Svala sunguð svo lágt og fallega
alla sálmana við jarðarför mömmu,
fyrir aftan okkur systur, það er
góð minning.
Fallega rödd áttir þú og raulaðir
oft fyrir munni þér, svo áttir þú
aðra rödd, hún var sú sem kastaði
fram vísu við hversdagslegustu at-
burði í hinu daglega lífi, létt og
ljúft. Eftir að við Grétar fórum að
venja ferðir okkar í Flatey á
Breiðafirði sagðir þú okkur frá
vetrinum þínum í Flatey 1942-
1943. Þá bjóst þú í Bentshúsi hjá
frændfólki þínu og varst við nám
hjá prestinum. Þessi vetur var þér
ljúfur í minningunni.
Fyrir nokkrum árum sagðir þú
okkur frá því, þegar þú varst barn
heima á Fossá, hvað þér fannst
gaman á vetrarkvöldum að horfa á
blikkandi ljósið í vitanum í Klofingi
við Flatey, það var alvöruljós, hitt
voru bara týrur á næstu bæjum.
Með söknuði,
Katrín B. Jónsdóttir.
Þegar við fréttum lát frænku
okkar og fóstursystur Ingu
Straumland reikaði hugurinn aftur
til þess tíma þegar við vorum að
alast upp saman á Fossá. Hún var
glæsileg og skemmtileg stúlka sem
við litum upp til og tókum okkur
gjarnan til fyrirmyndar. Okkur
fannst hún vera okkar stóra systir
enda var hún oft dugleg við að
stytta okkur krökkunum stundir og
spjalla um hina ýmsu hluti við okk-
ur.
Eftir að hún flutti til Ísafjarðar,
en þar bjó hún ásamt Sigurleifi
manni sínum í mörg ár, var heimili
hennar alltaf opið okkur og þar var
gott að dvelja. Þar leið öllum vel.
Eins var það eftir að hún flutti
suður að leiðin lá oft til Ingu og
alltaf var jafn gott að koma þar.
Tekið á móti manni með hlýju
faðmlagi og fallegu brosi og átti
maður þar margar notalegar
stundir.
Inga sagði mjög skemmtilega frá
og var oft glatt á hjalla þegar
henni tókst upp við að rifja upp
gamla daga og lýsa mönnum og
málefnum.
Inga var mikil handavinnukona
og lék allt í höndunum á henni,
enda vann hún mikið við sauma-
skap meðan heilsan leyfði.
Við minnumst hennar með virð-
ingu og þakklæti og vottum fjöl-
skyldunni innilega samúð okkar.
Endum þessi kveðjuorð með
þessari fallegu vísu eftir afa okkar,
Sigurmund Guðmundsson:
Ég lít til þín drottinn og sé þar sól
og sælurík lönd.
Ég vona að ég fái að finna þar skjól
og friðsæla strönd.
Systkinin á Fossá.