Morgunblaðið - 21.10.2007, Side 68

68 SUNNUDAGUR 21. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Guðrún A. Krist-
jánsdóttir er til mold-
ar borin í dag. Hún var öllum þeim
minnisstæð sem henni kynntust. Síð-
ast sá ég hana í vinahópi í Flugminja-
safninu laugardaginn fyrir hálfum
mánuði. Mér þótti vænt um, að þau
Sigmundur skyldu treysta sér til að
koma. Við Guðrún áttum gott samtal
og hún sagði mér frá veikindum sín-
um og duldist ekki, að senn drægi að
leiðarlokum. „Hver dagur bjartur og
fagur er dýrmætur,“ sagði hún við
mig. Og sunnudagurinn rann upp
bjartur og fagur. Hún brá sér í
göngutúr tvívegis, vildi fá ferskt loft í
lungun. Næsta dag var henni ekið á
sjúkrahúsið, ætlaði að skreppa þang-
að, en átti þaðan ekki afturkvæmt.
Guðrún var á fjórða ári, þegar hún
missti móður sína Guðnýju Þórnýju
Jóhannesdóttur, fædda á Víkinga-
vatni. Hún var flutt fársjúk á flóa-
bátnum til Húsavíkur en lést á leið-
inni, náði ekki að ala áttunda barnið
sitt og dóu bæði. Heimilið leystist
upp. Systkinum Guðrúnar var komið
fyrir hjá frændfólki og vinum í
Kelduhverfi og Öxarfirði. Kristján
hafði farið í Kennaraskólann og
kynnst þar Hjaltlínu Margréti Guð-
jónsdóttur og nú skrifaði hún Krist-
jáni, þegar hún frétti lát hennar, og
bauðst til að taka eitt barnanna til
sín. Og það varð Guðrún. Var hún
síðan í fóstri hjá þeim Hjaltlínu og
séra Sigtryggi Guðlaugssyni á Núpi í
nokkur ár og minntist hún þeirra
ávallt með mikilli hlýju.
Kristján var bróðursonur Matt-
híasar Jochumssonar. Eggert faðir
hans var fátækur alla tíð, svo að séra
Matthías tók af honum til fósturs og
skólanáms son hans og nafna sinn,
sem síðar varð prestur í Grímsey í 40
ár eða frá 1895 til 1935. Guðrúnu mat
skáldið séra Matthías mikils og þótti
vænt um minningu hans og raunar
líka um föðurbróður sinn Jochum,
sem skrifaði undir skáldanafninu
Skuggi.
Guðrún var bókhneigð og listræn
og prýddi heimili sitt með fjölda mál-
verka. Hún var velviljuð og mikill
vinur vina sinna, alvörugefin, en
gladdist með glöðum. Hún hafði dul-
ræna hæfileika, var næm og skynjaði
eða sá fyrir hluti, sem aðra óraði ekki
fyrir. Hún átti viðkvæma lund, en
var sterk í veikindum sínum til
hinstu stundar.
Persónulega þakka ég Guðrúnu
vináttu og stuðning á liðnum árum.
Hún var mjög pólitísk og fylgdi fast
eftir hugsjónum Sjálfstæðisflokks-
ins. Oft lá henni mikið á hjarta, en
það var ævinlega jákvætt og til góðs,
uppbyggilegt. Það er mikilvægt í
stjórnmálastarfi að mæta slíku við-
móti.
Það er skemmtileg saga en sönn,
að þau Sigmundur kynntust ekki úti í
Grímsey, þótt þau vissu af hvort
öðru. En síðan hittust þau á götu á
Akureyri fyrir tilviljun og þá var
ekki að sökum að spyrja: Þau hafa
Guðrún Anna
Kristjánsdóttir
✝ Guðrún AnnaKristjánsdóttir
húsmóðir fæddist á
Básum í Grímsey 2.
september 1931.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 12. októ-
ber síðastliðinn.
Útför Guðrúnar
fór fram frá Ak-
ureyrarkirkju 19.
október sl.
átt 47 góð ár saman.
Ræturnar við Grímsey
voru sterkar. Þau áttu
þar sumarbústað og
Sigmundur fór löngum
í fugla- og eggjatöku.
Það var gestkvæmt á
heimili þeirra og vel
tekið á móti öllum, af
hlýju og rausnarskap.
Þegar ég skrifa þessar
línur, Sigmundur,
hugsa ég til þín þar
sem þú situr með
börnum þínum og
saknar vinar þíns,
góðrar móður og mikillar konu. Guð
blessi minningu hennar.
Halldór Blöndal.
Mig langar að segja nokkur orð
um hana ömmu mína sem stóð mér
mjög nærri alla tíð. Ég bjó fyrstu ár
ævi minnar með foreldrum mínum í
kjallaranum hjá afa og ömmu. Hugsa
ég að þessa miklu vináttu okkar og
einstaka samband megi rekja strax
til þess tíma að ég gat skriðið upp á
efri hæðina.
Uppi í fjalli stóð hún yfir mér þar
sem ég gat setið tímunum saman á
vélsleðanum og til hliðar stóð hún
þegar ég var að keppa á skíðum,
gaukaði hún þá gjarnan að mér suðu-
súkkulaði.
Á unglingsárum mínum fluttu
pabbi, mamma og systir mín til
Reykjavíkur. Þar sem ég höndlaði
ekki höfuðborgina flúði ég aftur
norður. Afi og amma tóku mér opn-
um örmum, og í þeirra skjóli kláraði
ég grunnskóla og eitt ár í framhalds-
skóla.
Ég hugsa að þeim hafi ekki alltaf
staðið á sama um uppátæki mín á
þessum árum. Ég á þeim mína fyrstu
skellinöðru að þakka, en hana kom
afi með í 2 fiskikössum utan úr
Grímsey. Við dunduðum okkur við að
setja hana saman, þangað til ég gat
farið að þeysast um. Endaði það með
því að ég lenti í harkalegum árekstri.
Þá hlúði hún amma að stráknum sín-
um. Alltaf stóð hún við bakið á
manni.
Alltaf var jafn gaman að koma í
hádeginu á laugardögum í grjónara
og lifrarpylsu til hennar. Ég á ennþá
metið amma, manstu 6 diskar. Þetta
með laugadagsgrjónara er orðinn
siður hjá mér, Anitu og Gumma. Það
er bara spurning hvenær guttinn
minn nær að slá pabba út. Verst að
hann fær ekki oftar ömmugraut. Ég
veit að mér tekst orðið ágætlega upp
með hann, en ekkert toppar þinn,
amma mín.
Eftir að ég flutti svo til Reykjavík-
ur vorum við alltaf dugleg að vera í
símasambandi. Það liðu aldrei marg-
ir dagar án þess að við heyrðumst,
þannig var það alveg til loka hjá þér.
Ég sagði ömmu það um daginn að
hún væri yndislegasta kona sem ég
hefði kynnst og ég ætti eftir að sakna
hennar sárt. Ég er henni og afa
endalaust þakklátur fyrir allt sem
þau gerðu fyrir mig. Það er eitthvað
sem engin getur leikið eftir og verð-
ur mér ávallt ofarlega í huga.
Ég veit að Anita og Guðmundur
eiga eftir að sakna ömmu Dúnu sárt.
Þú varst alltaf yndisleg við þau eins
og mig, elsku amma mín. Þú hafðir
sérstaklega gaman af Guðmundi,
náðir vel til hans eins og þú náðir til
mín. Þú verður alltaf númer eitt í
hjarta mínu. Það var yndislegt að
vera með þér um daginn og ná að
hlúa að þér á banalegunni. Þó að ég
gæti ekkert gert nema halda í hönd-
ina á þér og klappa þér. Það gerðir
þú alltaf við mig þegar ég átti bágt.
Þessar stundir við hlið þér voru mér
mikilvægar og ég geymi þær vel.
Ég veit að þér líður vel núna. Guð
veri með þér, elsku amma mín.
Þetta er ljóð sem þú fórst með fyr-
ir mig þegar ég fór í háttinn og mig
langaði að hafa það með.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Sveinbjörn Egilsson)
Þinn,
Björn Þór.
Það var mikill gæfudagur í lífi
mínu þegar ég gerðist leigjandi hjá
þeim hjónum Guðrúnu og Sigmundi í
Kotárgerði 14, kjallarabúi eins og
Guðrún kallaði mig. Mér var tekið
sem einni af fjölskyldunni og ég
komst fljótt að því að gestrisni og
glaðværð einkenndi fjölskyldulífið í
Kotárgerðinu. Í minningunni eru
þetta afar góð ár. Enn heyri ég skell-
inn í frystikistunni, létt fótatak í stig-
anum, greinilega einhver ættingi eða
vinur kominn í heimsókn og hafðar
hraðar hendur við að koma góðgæti á
borðið. Fljótlega óma svo hlátra-
sköllin af efri hæðinni niður í kjall-
arann.
Oft var kjallarabúanum boðið upp
á kaffi og spjall. Og það sem við gát-
um spjallað um alla heima og geima!
Guðrún var góður hlustandi og um
leið hafði hún alltaf eitthvað gott til
málanna að leggja. Já þetta voru góð
ár. Þótt „kjallarabúinn“ flytti burt
héldust tengslin áfram. Guðrún lagði
sig fram við að fylgjast með því fólki
sem hún kynntist.
Að leiðarlokum þakka ég fyrir hlý-
hug og vináttu í minn garð. Blessuð
sé minning Guðrúnar.
Ellý.
Ég kyntist Guðrúnu Önnu þegar
ég hóf afskipti af bæjarpólitíkinni á
Akureyri. Þá kom þessi kvika og
bjarta kona fljótlega til mín og lá
ekki á skoðunum sínum. Ætíð, frá
þeim fyrstu kynnum gat ég treyst
því, að á öllum samkomum á vegum
Sjálfstæðisflokksins myndi ég hitta
og eiga orðastað við þessa öndveg-
iskonu – manneskju sem var kát og
létt í skapi, gat átt orðastað við alla,
háa sem lága, unga og aldna.
Guðrún var mótuð af mikilli lífs-
reynslu sem styrkti hana sem ein-
stakling. Hún var fædd að Básum í
Grímsey 1931, missti móður sína
mjög ung og var þá send í fóstur að
Núpi í Dýrafirði. Þá missir hún einn-
ig fjögur systkin sín og síðar son tví-
tugan að aldri.
Guðrún var af góðum komin. Í
henni rann þingeyskt- og svarf-
dælskt blóð, auk þess að vera ná-
skyld þjóðskáldinu Matthíasi Joch-
umssyni en hann var afabróðir
hennar.
Eiginmaður hennar Sigmundur
Óli Reykjalín Magnússon, mikill
öndvegismaður, er frá Syðri-Greni-
vík í Grímsey. Þau hjón bjuggu á
fyrstu árum sínum á Hjalteyri en
fluttu svo til Akureyrar og bjuggu
þar alla tíð síðan.
Með Guðrúnu er genginn ákaflega
góður og tryggur samferðamaður og
pólitískur samherji sem fylgdi sann-
færingu sinni í hvívetna.
Ég og fjölskylda mín þökkum
Guðrúnu samfylgdina og stuðning-
inn á liðnum árum og vottum Sig-
mundi og fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð.
Við hæfi er að kveðja þessa heið-
ursmanneskju með eftirfarandi er-
indi úr þjóðsöng þeirra Grímseyinga
sem Hreiðar E. Geirdal orti:
Svo fór loks, að sólin bræddi
seigan ís við strönd,
og í vestri reit með rúnum:
„Réttið bróðurhönd,
þeim er ótal þrautir reyna
þurfa ár og síð,
þótt ég gylli grund og móa,
græði börð og hlíð.“
Kristján Þór Júlíusson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður, dóttur, systur, mágkonu,
tengdadóttur og barnabarns,
JÓHÖNNU ÞORBJÖRNSDÓTTUR,
Ennishvarfi 15b.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Land-
spítalans á deild 11E og einnig starfsfólki
Karítasar.
Guðjón Gíslason,
Helena Kristinsdóttir,
Rakel Guðjónsdóttir,
Alexandra Guðjónsdóttir,
Karlotta Guðjónsdóttir,
Þorbjörn Jónsson, Magðalena Axelsdóttir,
Herbert Már Þorbjörnsson, Helga Tómasdóttir,
Sandra Þorbjörnsdóttir, Jónas Helgason,
Jón Arnar Þorbjörnsson, Berglind Bragadóttir,
Þuríður Jónsdóttir,
Kristjana Einarsdóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu
vegna andláts elskulegs sonar míns, föður okkar
og vinar,
HJARTAR LÍNDAL GUÐNASONAR,
Flétturima 24,
Reykjavík.
Sigríður Hjartardóttir,
Kristinn Aron Hjartarson,
Sigríður Mist Hjartardóttir,
Petrea Hjartardóttir,
Ósk Hjartardóttir,
Viktor Frans Hjartarson
og aðrir ástvinir.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæru
GUÐRÚNAR INGEBORGAR MOGENSEN,
Sandavaði 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til alls þess starfsfólks
Landspítalans sem annaðist hana í veikindum
hennar.
Magnús Björgvinsson,
Ásdís María Jónsdóttir,
Þórey Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Karen Margrét Mogensen
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
vináttu og hlýhug vegna andláts og útfarar
ástkærrar eiginkonu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
RÓSU E. INGIMUNDARDÓTTUR
THORSTEINSSON,
sem andaðist 25. mars 2006 í Baltimore, Mary-
land, Bandaríkjunum.
Halldór Thorsteinsson
Guðmundur I. Thorsteinsson
Þorsteinn E. Halldórsson, Karen L. Thorsteinsson,
Elsa E. Reed, William A. Reed,
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð vegna andláts mannsins míns,
föður okkar, stjúpa og afa,
PER KEY KRISTIANSEN,
Sólvallagötu 6.
Guðrún Magnúsdóttir,
Eske Key Kristiansen, Uffe Key Kristiansen,
Lára Kristín Traustadóttir, Þorvaldur Sigurðsson,
Magnús Björn Traustason, Rakel Snædahl,
og barnabörn.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919