Morgunblaðið - 21.10.2007, Blaðsíða 66

66 SUNNUDAGUR 21. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Ástkær systir og fóstursystir okkar,
LILJA GUÐRÚN HANNESDÓTTIR,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
lést föstudaginn 12. október á líknardeild Land-
spítala, Landakoti.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn 23.
október kl. 15.00.
Þeir sem vilja minnast hennar láti líknarfélög njóta.
Systkin, fóstursystkin
og aðrir vandamenn
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
PÉTUR ÞORGRÍMS KRISTJÁNSSON
fv. framkvæmdastjóri,
Smárarima 71,
Reykjavík,
lést á Tenerife mánudaginn 8. október.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
23. október kl. 13.00.
Gunnur Samúelsdóttir,
Pétur Pétursson, Sigríður Lovísa Sigurðardóttir,
Ragnar Örn Pétursson, Sigríður Sigurðardóttir,
Ólafur Bjarni Pétursson, Lára Ólafsdóttir,
Gunnar Pétursson, Ragnheiður Regína Hansen,
Samúel Bjarki Pétursson, Júlía Rós Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og bróðir,
SVEINN RÚNAR VILHJÁLMSSON,
Dofrabergi 21,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju þriðjudaginn
23. október klukkan 15.00.
Sigrún Fjeldsted Sveinsdóttir, Magnús Björnsson,
Linda Guðrún Sigurðardóttir, Sævar Örn Gíslason,
Benjamín Fjeldsted Sveinsson,
systkini hins látna og aðrir aðstandendur.
✝
Okkar ástkæri
MAGNÚS JÓNSSON,
sem lést af slysförum hinn 15. október, verður
jarðsunginn frá Seljakirkju fimmtudaginn
25. október kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á styrktarsjóð
Thorvaldsensfélagsins fyrir sykursjúk börn.
Guðrún Dagný Pétursdóttir,
Hrefna Magnúsdóttir, Jón Tryggvason,
Auður Jónsdóttir, Víðir Pálsson,
Petra Jónsdóttir,
Kristjana Þórdís Jónsdóttir, Jóhannes Karl Sveinsson,
Jón Tryggvi Jónsson, Svala Arnardóttir.
Elsku Kristín systir.
Nú þegar þú hefur
kvatt þennan heim vil
ég segja þér hvað ég sakna þín óum-
ræðilega mikið. Þú varst sannkölluð
hetja í baráttu þinni við krabbamein
sem þú barðist við um árabil og
varðst að lúta í lægra haldi fyrir er
yfir lauk.
Ég minnist þess er þú þá 12 ára
gömul komst í fyrsta sinn í heimsókn
til mín. Yndisleg falleg og góð systir í
ljósbláum silkikjól, brúnu augun þín
ljómuðu og ljósa hárið þitt var svo
fallegt. Það var yndislegt að fá að
kynnast þér. Ég var þá ung gift kona
með tvær litlar dætur.
Atvikin höguðu því þannig að leiðir
okkar hálfsystranna lágu ekki saman
fyrr en þá. Ég vil bara segja þér,
systir mín, ég hef alltaf verið stolt af
þér og þótt svo undur vænt um þig
frá því ég kynntist þér fyrst. Elsku
Kristín mín, það eiga margir, og þá
sérstaklega fjölskyldan þín, um sárt
að binda við fráfall þitt. Ég votta
mági mínum Jósúa og börnum ykkar
og fjölskyldum innilega samúð mína.
Guð blessi ykkur öll.
Þín systir,
Salóme Ósk Eggertsdóttir.
„Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska“. Maður var ekki hár í loftinu
þegar þessi kennisetning hljómaði
fyrst í eyrunum, og hefur svo sem
fylgt manni síðan. Kristín Eggerts-
dóttir dó ung, en það voru ekki bara
guðirnir sem elskuðu hana, það
gerðu allir sem kynntust henni. Hún
var góð kona. En hún var líka athygl-
isverður persónuleiki, leit alltaf á lífið
björtum augum, lífssýn hennar var
svo jákvæð og hugsun hennar svo
heilbrigð. Aldrei víl eða vol.
Kristín kom ung til Eyja og kynnt-
ist þar Jósúa Steinari, æskuvini mín-
um. Þannig stofnuðust líka kynni
okkar Kristínar. Steinar var á marg-
an hátt ólíkur henni, stríðinn prakk-
ari, en alltaf með saklaust grín og
grómlaust, enda mikill ljúflingur inn
við beinið. Samband þeirra var ein-
staklega gott og alltaf eftirsóknar-
vert að koma á heimili þeirra og ljúft
að umgangast þau. Þau voru svo
gestrisin og Kristín hafði svo gott lag
á því að skapa notalegt og skemmti-
legt andrúmsloft. Hún sýndi gestum
sínum mikla umhyggju og kærleika
og hafði mikla útgeislun. Hún var fal-
leg og glæsileg kona.
Þess vegna voru þær margar ferð-
irnar sem ég fór til Eyja og þá gagn-
gert til að heimsækja þau hjón og
njóta umgengni við þau. Við fráfall
Kristínar er mér því efst í huga þakk-
læti fyrir alla þá fyrirhöfn sem hún
hafði við mig og mína. Heimili þeirra
stóð mér alltaf opið og gisting sjálf-
sagður hlutur, hvort sem ég kom
einn, með fleirum eða með dætur
mínar. Þegar þær voru fermdar þar
var eins og Kristín tæki að sér fram-
kvæmdastjórnina. Fyrir þá vinsemd
Kristín Eggertsdóttir
✝ Kristín Eggerts-dóttir fæddist í
Reykjavík 4. ágúst
1952. Hún lést á
sjúkrahúsinu í Vest-
mannaeyjum 10.
október sl.
Útför Kristínar
fór fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum 20.
okt. síðastliðinn.
og vináttu þökkum við
á þessum kveðjudegi.
En svo kom áfallið.
Kristín greindist með
erfiðan og hættulegan
sjúkdóm. Hún tók ör-
lögum sínum af mikilli
skynsemi og stillingu.
Styrkur hennar var
mikill þótt hún vissi
hvað í vændum væri;
svoleiðis var hún líka.
Framundan voru samt
erfiðir tímar þar sem
skiptust á skin og
skúrir. En Kristín var
þakklát fyrir þau tvö ár sem henni
voru gefin og þann tíma notaði hún
vel. Hún sagði okkur hvað lífið getur
gefið manni mikið og líka hvað það er
sárt að finna það fjara út.
Það voru mikil forréttindi að kynn-
ast Kristínu og eignast hana að vini.
Hún sýndi okkur hve lífið getur verið
frábært ef menn hugsa jákvætt og
líta bjart til framtíðarinnar. Hún
sagði: það sem er liðið er liðið og því
verður ekki breytt. Ljósið er fram-
undan og því ber að fylgja. Margir
munu sakna Kristínar, mest þó fjöl-
skylda hennar enda fundu þau alltaf
og ævinlega hvað henni þótti vænt
um hana og hve mikils virði fjölskyld-
an var henni.
Ég færi æskuvini mínum, Jósúa
Steinari, börnum þeirra Kristínar,
barnabörnum og ættmönnum þeirra,
mínar dýpstu samúðarkveðjur. Megi
minningin um frábæra konu, móður
og ömmu milda sorg þeirra.
Jón Bernódusson.
Kæra Kristín.
Nú hefur þú kvatt þennan heim
allt of fljótt. Sjúkdómur sá er tók þig
í burtu frá okkur herjar greinilega á
alla, líka þá sem lifa heilbrigðu lífi og
þykir annt um heilsu sína, en þú
tamdir þér einmitt þannig lífsstíl.
Kynni okkar hófust fljótlega eftir að
þú kynntist honum Steinari þínum og
eftir því sem árin liðu urðu þau nán-
ari.
Það sem einkenndi þig fyrst og
fremst var hversu gott lundarfar þú
hafðir, góðvildin skein af þér hvert
sem þú fórst og alltaf var stutt í hlát-
urinn og brosið. Það fyrsta sem við
hugsuðum þegar þú kvaddir var:
Hvað munu Steinar og börnin gera
án þín? Þið voruð í huga okkar full-
komin hjón, þið sýnduð hvort öðru
mikla virðingu, voruð bestu vinir
hvort annars. Aldrei var talað um
annað ykkar nema hitt væri nefnt um
leið.
Það sem ég tók sérstaklega eftir,
ekki síst eftir að þú greindist með
þann sjúkdóm sem dró þig til dauða,
var hvað þú lagðir þig fram um að
lina þjáningar samborgara þinna
sem fengið höfðu sama sjúkdóm og
þú, þar gafstu ekkert eftir þó svo að
þú værir sjálf fársjúk. Á dánarbeði
þínum talaðir þú mikið um fjölskyldu
þína; hvað þú ættir yndislegan mann,
þú varst ánægð með hvað börnunum
þínum gengi vel í einkalífi sínu, þau
voru búin að ná sér í góða maka,
mennta sig og þú hafðir eignast fal-
leg barnabörn. Kristín mín, þú getur
verið stolt af þínu fólki og það á
örugglega eftir að spjara sig.
Það sem okkur fannst fyrst og
fremst einkenna lífshlaup Kristínar
var hversu sterk og sjálfstæð kona
hún var, hún var sjálfbjarga um alla
hluti og lagði sig fram um að vera
öðrum stoð og stytta. Kristín var
söngelsk, hafði gaman af músík og
söng meðal annars í Kirkjukór Vest-
mannaeyja. Það var aðdáunarvert,
Kristín mín, að fylgjast með því
hvernig þú tókst á við hvert áfallið á
fætur öðru af æðruleysi, hugrekki og
heiðarleika. Lífsviljinn og gleðin
hafði alltaf vinninginn hjá þér og ást
og umhyggja fyrir fólkinu þínu.
Kristín mín, Guð verndi þig. Það
var yndislegt að kynnast þér, þú
kenndir okkur svo margt um lífið og
tilveruna. Elsku Steinar, við biðjum
Guð að blessa þig og vernda í sorg
þinni. Einnig vonum við að börnin
ykkar, tengdabörn og barnabörn
komist yfir þá sorg sem þið glímið nú
við, því þið hafið misst mikið.
Megi englar alheimsins blessa
ykkur og vernda.
Björk og Stefán.
Elsku Kristín.
Nú hefur þú kvatt þennan heim
allt of fljótt eftir erfiða baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Þú komst inn í líf
okkar eins og sólargeisli árið 1970
þegar þú komst til Vestmannaeyja til
að eiga heima hjá okkur. Kristín Ósk
dóttir okkar hringdi til okkar úr Hús-
mæðraskólanum og bað okkur um að
leyfa þér að flytja til okkar og fannst
okkur það alveg sjálfsagt. Við áttum
veitingastað sem þú fórst strax að
vinna á og þú varst hörkudugleg í
vinnu. Þú varst einstaklega myndar-
leg og prúð stúlka sem öllum þótti
mjög vænt um. Ekki leið á löngu þar
til þú hittir draumaprinsinn, hann
Jósúa Steinar, yndislegan, reglusam-
an og góðan dreng. Og vissum við að
þú varst í góðum höndum, því okkur
þótti einstaklega vænt um þig.
Við vitum að Kristín Ósk dóttir
okkar á um sárt að binda, þar sem
hún getur ekki fylgt þér síðasta spöl-
inn því hún býr erlendis, enda vitum
við að henni þótti mjög vænt um þig.
Við eigum eftir að sakna þín kæra
vina.
Elsku Steinar, börn, barnabörn og
aðrir ástvinir, við vottum ykkur öll-
um okkar innilegustu samúð.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt.
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson.)
Blessuð sé minning þín.
Ragnar, Alda og börn.
Okkur hjónum langar að minnast
með örfáum orðum kærrar vinkonu
okkar, Kristínar Eggertsdóttur. Það
var á unglingsárum okkar að Dóra
kynnti fyrir okkur vinkonu sína
Kristínu. Ekki vissum við þá að þar
var lagður grunnur að traustu og
góðu vinasambandi.
Eftir að Kristín flutti til Vest-
mannaeyja og kynntist Jósúa Stein-
ari komum við oft í heimsókn til
þeirra, bæði á þjóðhátíð og við hin
ýmsu tækifæri, og fengum við þar
alltaf höfðinglegar móttökur.
Við minnumst ferðanna í Árdal og
til Írlands og svo mætti lengi telja.
Kristín hafði einstaklega góða nær-
veru og nutum við þess að vera með
henni hvar sem var. Hún lét sig full-
komlega varða velferð vina sinna. Af
trú, von, og kærleika rækti hún
skyldur sínar í þessi lífi. Við kveðjum
kæra vinkonu með söknuði og djúpri
virðingu og þökk fyrir gengin spor
með okkur. Blessuð sé minning
hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hjóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Steinar, Steinunn, Óskar og
fjölskylda.
Ykkar missir er mikill. Við vottum
ykkur okkar innilegustu samúð.
Dagfríður og Árni.
Skarð hefur verið höggvið í hóp
starfsmanna Sparisjóðs Vestmanna-
eyja. Kristín Eggertsdóttir, sam-
starfsmaður okkar, hefur nú kvatt
þessa jarðvist eftir erfið veikindi. Þó
að ljóst væri hvert stefndi síðustu
vikurnar er erfitt að sætta sig við að
þessi glæsilega kona hafi verið kölluð
brott af jarðsviðinu. Við sitjum eftir
sorgmædd og skiljum ekki tilgang-
inn en líklega hefur skaparinn ríkar
ástæður fyrir því hvernig hlutum er
háttað í veröldinni og hefur ætlað
Kristínu veigameira hlutverk á öðr-
um tilverustigum.
Kristín hóf störf hjá Sparisjóðnum
árið 2000 og vann þar nær óslitið
fram á mitt þetta ár. Hún vann sér
fljótt, traust og virðingu stjórnenda,
samstarfsmanna og viðskiptavina