Morgunblaðið - 16.12.2007, Síða 33

spjalla og það talar hver ofan í ann-
an, hver öðrum háværari. Ég finn
fyrir því í líkamanum hvernig þetta
hressir mig við.
Skyndilega þagnar allt. Ég lít við
og sé hóp stráka koma inn í salinn.
Verðirnir standa á fætur hver af
öðrum, rétt eins og eitthvað sé í
gangi sem ég veit ekki af. Spennan í
loftinu er áþreifanleg.
– Velkomnir til helvítis, segir
Sandy Dressan.
Rétt eins og við eigum að skilja
hvað hún meinar.
Strákurinn sem kom fyrstur inn
fikrar sig í áttina að okkur eftir röð-
inni að matarborðinu.
– Í hvaða gengi eruð þið? spyr
hann um leið og hann fer framhjá.
Ég átta mig ekki alveg á því hvers
konar gengi hann er að tala um eða
hvort það sé gott eða slæmt. Ég
svara honum ekki og ekki heldur
þeim sem koma á eftir honum og
spyrja að því sama.
Allt í einu stekkur hópurinn út úr
röðinni og yfir handriðið. Þeir ryðj-
ast í gegnum salinn eins og brjál-
æðingar og á örskammri stund log-
ar allur salurinn í slagsmálum.
Verðirnir skilja strákana í sundur
til þess eins að þeir finni sér aðra til
að ráðast á strax á eftir. Ég sit kyrr
með strákunum sem komu með mér
og horfi á þegar strákum er þrykkt
í gólfið. Það er sparkað í suma og
sumir eru kýldir. Öðrum er hrint
inn í hliðarherbergi. Í sama mund
streyma svartklæddir öryggisverðir
inn í matsalinn úr öllum áttum hald-
andi á hvítum handjárnum. Það er
eins og allt gerist á sama augnablik-
inu.
Verðirnir ná að yfirbuga strákana
einn af öðrum og það eina sem eftir
lifir af slagsmálunum eru brotnir
bakkar sem höfðu verið notaðir sem
barefli, matarleifar á gólfinu og
svartar derhúfur liggjandi á víð og
dreif. Ég sit stjarfur við borðið.
Sandy Dressan leiðir okkur út um
bakdyrnar á matsalnum og fer með
okkur yfir í aðra byggingu. Hún
segir að við eigum að hitta forstöðu-
manninn og aðstoðarmann hans. Við
bíðum fyrir utan skrifstofuna hans í
20 mínútur áður en ljóshærð kona
kemur út og vísar okkur inn. Það
fyrsta sem blasir við okkur inni er
skeggjaður maður sem situr bakvið
mahónískrifborð. Konan sest við
hliðina á honum og segir okkur að
setjast líka.
Maðurinn kynnir sig sem Stan
DeGerolami, forstöðumann Gidd-
ings. Konan segist heita Lynda
Smith og vera næstráðandi for-
stöðumanns. Lynda talar með valds-
mannslegri og kuldalegri röddu:
– Hvað heitið þið og hvers vegna
eruð þið hér?
Við svörum því hver á fætur öðr-
um.
Stan DeGerolami byrjar að tala
um gengjaofbeldið á skólasvæðinu
og að við verðum að beita öllum
brögðum til að forðast þessi vanda-
mál.
– Einbeitið ykkur að þeim verk-
efnum sem þið þurfið að klára hér
til þess að komast heim.
Lynda spyr hvort við höfum ein-
hverjar spurningar en hún fær eng-
in viðbrögð.
Eftir fundinn fer Sandy með okk-
ur í byggingu á jaðri skólasvæð-
isins.
– Þetta er deild 9-A. Hérna verðið
þið metnir og getið byrjað að hækka
ykkur upp um stig. Síðan verðið þið
fluttir á þá deild sem veitir viðeig-
andi meðferð eftir ykkar þörfum.
Ljósin eru slökkt inni á deildinni
og enginn er sjáanlegur. Hún út-
skýrir að hópurinn sé ennþá í skól-
anum og segir okkur að sitja upp
við vegginn þar til einhver komi.
Sandy Dressan fer inn á skrifstofu
og við setjumst þöglir upp við vegg-
inn. Ég veit ekki hvað ég á að segja
eða hugsa. Nokkrar mínútur líða
þar til aðaldyrnar opnast og um það
bil 30 strákar streyma inn. Þeir tala
saman og horfa á okkur. Nokkrir
þeirra stíga fram, koma til okkar og
spyrja okkur hvern af öðrum.
– Hvaðan ertu? Hvað ertu gam-
all? Fyrir hvað ertu hérna?
Allt þar til maður kemur upp að
okkur sem segist heita herra Mós-
es. Hann virðist vera vörður og seg-
ir okkur hvar við eigum að sofa.
Hann vísar mér inn í rými sem er
aflokað með veggjum hálfa leið upp
til lofts. Þar á ég að koma dótinu
mínu fyrir og búa mig undir leik-
fimi. Herra Móses kallar þetta
svæði „einkasvæðið þitt“. Ég hlýði
honum og kem dótinu fyrir á einka-
svæðinu mínu.
Á meðan ég raða nærfötunum,
buxunum og bolunum að hætti hers-
ins hugsa ég um ráð sem mér voru
gefin áður en farið var með mig
hingað. Að ég eigi bara tvo valkosti í
Giddings. Ég geti farið upp að
stærsta náunganum hérna inni og
beðið hann að vernda mig. Með öðr-
um orðum veitt honum kynlífsþjón-
ustu fyrir vernd. Hinn valkosturinn
sé að fara upp að stærsta náung-
anum og láta höggin dynja á hon-
um.
Þeir segja að við þurfum
engar myndir eða bréf og
henda þeim í ruslið. Þeir
útskýra að strákarnir
hérna inni myndu bara
nota þau gegn okkur.
helvítis
Enginn má sjá mig gráta – Aron
Pálmi – Barn í fangelsi eftir Jón
Trausta Reynisson og Aron Pálma
Ágústsson er 230 blaðsíður. Mál og
menning gefur út.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. DESEMBER 2007 33
-hágæðaheimilistæki
Ekki bara kraftmiklar
heldur líka stórglæsilegar
Miele ryksugurnar eru traustar, kraftmiklar og hannaðar af
fagmennsku. Þær eru með stillanlegu röri og mikið úrval
fylgihluta er fáanlegt með vélini.
vi
lb
or
ga
@
ce
nt
ru
m
.is
Suðurlandsbraut 20, Reykjavík | Baldursnes 6, Akureyri | Sími 588 0200
Miele
ryksugur
– svartar og sætar
www.eirvik.is
S5380
2200 W, 4,5 ltr poki
10 m vinnuradíus, með Hepa filter
Verð kr. 31.900.
Kr. 30.3050 stgr.
Virðing
Réttlæti
Hefurðu fengið desember-
uppbótina þína?
Desemberuppbót á að greiða ekki
seinna en 15. desember.
VR | KRINGLUNNI 7 | 103 REYKJAVÍK
S. 510 1700 | F. 510 1717 | WWW.VR.IS
©
D
is
ne
y
©
D
is
ne
y
Þyrnirós og litli
hvolpurinn
Glæsilega myndskreytt bók í stóru
broti fyrir litlar prinsessur. Um leið
og sagan er lesin má skyggnast bak
við tjöldin og sjá hvernig er um að
litast í höllinni. ©D
is
ne
y
144 bls.
í stóru broti!
©
D
is
ne
y
Heimur ljósálfanna
Skemmtilegar sögur og margvíslegur
fróðleikur um ljósálfana í Hvergilandi
sem hafa farið sigurför um heiminn. Hér
er allt sem þú þarft að vita um Skelli-
bjöllu, Bekku, Fíru og alla hina ljósálfana.