Morgunblaðið - 04.04.2008, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. APRÍL 2008 41
var ljóst, að nú var komið að kveðju-
stund okkar. Ég sat hjá þeim mætu
hjónum í nokkra stund, líf þessa ljúf-
mennis og gáfumanns var að fjara út,
en eftir stendur minningin um kær
hjón, sem kunnu að lifa lífinu öðrum
til eftirbreytni.
Hvíl í friði, góði vinur, Tómas.
Við hjónin biðjum guð að blessa
þig, Hædý mín, og hans vernd fylgi
þínu fólki.
Hilmar Pétursson.
Þann 28. mars síðastliðinn lést
Tómas Tómasson. Mig langar að
minnast Tómasar með nokkrum orð-
um. Margt störfuðum við Tómas
saman. Þar fór mest fyrir því að við
vorum báðir 24 ár í bæjarstjórn
Keflavíkur, þar af 12 ár í bæjarráði.
Lengst af þessum tíma var Tómas
forseti bæjarstjórnar. Fram að því er
Tómas var tilnefndur til forseta bæj-
arstjórnar hafði ekki tíðkast að
minnihluti styddi kjör forseta en
fljótlega fór svo að allir kusu Tómas
til forseta, jafnt minnihluti sem
meirihluti. Það segir allt sem segja
þarf um forsetastörf hans.
Hann var maður sátta og sam-
starfsvilja og hann á sinn góða þátt í
því að vel yfir 90% mála voru af-
greidd samhljóða í bæjarstjórn á
þeim tíma. Þótt við værum á önd-
verðum meiði í pólitík þróaðist traust
og góð vinátta okkar á milli og hygg
ég að sjaldgæft sé að „höfuðandstæð-
ingar“ í pólitík verði eins góðir vinir
og við Tómas urðum. Hann var mikill
áhugamaður um sameiningu sveitar-
félaga á Suðurnesjum. Ekki varð af
því í okkar tíð en ég held að góður
grunnur hafi verið lagður. Tómas var
sparisjóðsstjóri í Sparisjóðinum í
Keflavík þegar illa áraði hjá Spari-
sjóðinum. Lipurð hans og velvilja í
því starfi var viðbrugðið. Við starfs-
lok skilaði hann góðu búi.
Við vorum félagar í Lionsklúbbi
Keflavíkur. Hann var einn stofnenda
klúbbsins og fyrsti formaður. Hann
tók alla tíð virkan þátt í starfsemi
klúbbsins og mætti næstum á alla
fundi. Þar, sem annarsstaðar, lagði
hann gott til mála. Ég tel víst að
margir muni rekja feril Tómasar svo
að ég ætla ekki að hafa þessi orð
fleiri. Ég vil að lokum þakka Tómasi
innilega fyrir samfylgdina og alla
hans hlýju og velvild í garð minn og
minna. Ég bið góðan Guð að styrkja
og styðja Hædý og fjölskyldu þeirra
nú þegar Tómas kveður.
Lifið heil.
Ólafur Björnsson.
Tómasi Tómassyni, fyrrverandi
sparisjóðsstjóra, man ég fyrst eftir
er ég sá hann haustið 1942 í Mennta-
skólanum á Akureyri, hann var í
sjötta bekk en ég í fyrsta bekk.
Hann vakti strax athygli mína fyr-
ir glæsilega og ljúfmannlega fram-
komu, sem einkenndi allt hans líf og
starf, og ég átti sjálfur eftir að kynn-
ast náið og njóta í marga áratugi
einkanlega eftir að vegir okkar lágu
saman í samstarfi sparisjóðanna í
landinu. Tómas varð sparisjóðsstjóri
í Sparisjóðnum í Keflavík árið 1974
en ég í Sparisjóði Reykjavíkur og ná-
grennis 1976. Ég var kosinn í stjórn
Sambands íslenskra sparisjóða þá
um haustið og sat þar til október-
mánaðar 1996, lengst af sem stjórn-
arformaður. Hjá Sparisjóðnum í
Keflavík var sá háttur hafður á, að
ráða tvo hliðsetta sparisjóðsstjóra:
Tómas Tómasson og Pál Jónsson. Af
verkaskiptingu sparisjóðsstjóranna
leiddi að í hlut Páls kom m.a. að vera
fulltrúi Keflvíkinga í stjórn Sam-
bands ísl. sparisjóða. En þótt Tómas
sæti ekki stjórnarfundi Sambands
sparisjóða varð samstarf okkar Tóm-
asar þeim mun nánara utan funda,
eins og raunar annarra stjórnar-
manna í SÍSP. Vikulega áttum við
mörg símtöl og ef okkur greindi á
sem auðvitað kom fyrir leystum við
þann vanda áður en símtalinu lauk.
Tómas var einstaklega glöggur á að
greina kjarna hvers máls og skilja
hann frá hisminu. Hann var sáttfús
en slyngur samningamaður og eyddi
ekki tímanum í þras um smáatriði.
Ávallt þegar mikið lá við og öldur
risu í samstarfi sparisjóðanna var
kallað í Tómas og fyrir glöggskygni
hans og skarpa hugsun ásamt hóf-
sömum málflutningi tókst að greiða
úr vandanum.
Ég þykist vita að sparisjóðafólk í
Keflavík og Keflvíkingar almennt
eigi Tómasi margt og mikið að þakka
og muni minnast hans með virðingu
og þökk fyrir mikilsverð leiðtoga-
störf í Sparisjóðnum í Keflavík og
sem forvígismanns í sveitarstjórnar-
málum um áratuga skeið. En með
sama hætti eigum við öll í sparisjóða-
fjölskyldunni um land allt öndvegis-
manninum Tómasi Tómassyni
ómælda þakkarskuld að gjalda. Við
minnumst hans með söknuði og virð-
ingu.
Ég og eiginkona mín Halldóra J.
Rafnar færum Hædý og fjölskyld-
unni allri hjartanlegar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
blessa þeim minninguna um sannan
og góðan dreng, sem nú er horfinn
yfir móðuna miklu.
Baldvin Tryggvason.
Jákvæður, ráðagóður og hvetjandi
eru lýsandi orð fyrir Tómas Tómas-
son. Hann var ávallt tilbúinn að ræða
málefni íbúanna og sveitarfélagsins
og gerði það reglulega bæði
að eigin frumkvæði og að okkar
ósk.
Fyrir þann okkar sem fyrir 6 árum
síðan tók við embætti bæjarstjóra í
Reykjanesbæ settist Tómas niður á
þeim tíma og ræddi um bæjarmálin.
Hann hafði af mikilli reynslu að miðla
vegna forystu sinnar í bæjarmálum
og atvinnumálum um áratugaskeið.
Mál sitt setti hann ávallt fram á fal-
legu íslensku máli og hugleiðingar
voru í mikilli hógværð dregnar sam-
an í jákvæðar athugasemdir og ráð-
leggingar.
Tómas var einstaklega bjartur
maður bæði í hugsun, orðum og
framkomu allri. Hvar sem þau hjón
komu skein af þeim hlýja og birta.
Jákvæðni Tómasar, þekking og virð-
ing fyrir náunganum voru hans ein-
kunnarorð.
Við erum Tómasi afar þakklátir
fyrir ráðleggingarnar frá okkar
fyrstu kynnum og hefur þeim á ýms-
an hátt verið fylgt eftir. Allt fram á
síðustu vikur, þegar fundum okkar
við Tómas bar saman, var enn auð-
velt og gott að njóta þekkingar hans,
ráða og jákvæðra viðhorfa.
Tómas Tómasson hefur markað
djúp og merk spor í uppbyggingu
Suðurnesja.
Hans verður minnst sem eins af
frumkvöðlunum til að skapa hér öfl-
ugt samfélag þar sem manngildið er í
öndvegi. Hann var baráttumaður
fyrir sameiningu sveitarfélaga á Suð-
urnesjum og taldi hana grundvöll
fyrir enn frekari framþróun og vel-
gengni. Það er okkar að halda í heiðri
hvatningu hans um samstöðu, skyn-
semi og jákvæðni. Það er okkar að
byggja á þeim grunni sem hann hef-
ur lagt.
Við færum Halldísi eiginkonu hans
og aðstandendum innilegustu sam-
úðarkveðjur með þakklæti fyrir að
hafa fengið
að kynnast þessum merka Suður-
nesjamanni.
Árni Sigfússon, bæjarstjóri.
Böðvar Jónsson, formaður
bæjarráðs.
Í hverju bæjarfélagi eru einstak-
lingar sem standa upp úr fjöldanum
og setja meiri svip á samfélagið sem
þeir búa og starfa í en aðrir. Tómas
Tómasson var slíkur einstaklingur,
en hann lést 28. mars s.l. á 84. aldurs-
ári. Með honum er genginn einn
þeirra einstaklinga sem mótuðu sam-
félagið í Keflavík og samfélagið allt á
Suðurnesjum, með störfum sínum
um áratugaskeið.
Tómas Tómasson valdist snemma
til forystu í félagsmálum. Hann var
oddviti Sjálfstæðisflokksins í Kefla-
vík um áratugaskeið, sat í bæjar-
stjórn Keflavíkur og var forseti bæj-
arstjórnar. Með störfum sínum að
bæjarmálum má segja að hann hafi
um margt mótað það samfélag sem
bærinn okkar byggist á í dag. Sam-
starf sveitarfélaga á Suðurnesjum
var honum hugleikið og átti hann
mikinn þátt í að byggja það upp.
Hann taldi að hagsmunum sveitarfé-
laganna á Suðurnesjum væri best
borgið með sameiginlegu átaki, að-
eins þannig næðu Suðurnesjamenn
árangri í sameiginlegum málum.
Á þeim árum sem Tómas sat í bæj-
arstjórn Keflavíkur náðu mörg af
stærstu málum sveitarfélaganna á
Suðurnesjum fram að ganga, íbúum
svæðisins til mikilla hagsbóta.
Þegar ég hóf þátttöku mína í
stjórnmálum var Tómas að ljúka sín-
um opinberu afskiptum af bæjarmál-
um. Tómas var eigi að síður áfram
ráðagóður við þá sem á eftir komu og
naut ég þess. Fyrir það er nú þakk-
að.
Að leiðarlokum eru Tómasi þökk-
uð mikil og góð störf fyrir samfélag
okkar á Suðurnesjum og ekki síst
fyrir störf hans í þágu Keflavíkur í
áratugi. Þau störf munu halda minn-
ingu hans hátt á lofti.
Eftirlifandi eiginkonu hans, börn-
um, tengdabörnum og öðrum ætt-
ingjum sem nú kveðja mætan mann,
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Björk Guðjónsdóttir.
Fallinn er í valinn minn besti vin-
ur, Tómas Tómasson, fyrrverandi
sparisjóðsstjóri Sparisjóðs Keflavík-
ur, eftir stutta en stranga sjúkra-
legu. Oft er sagt að stutt sé stórra
högga á milli, en fyrir aðeins 16 mán-
uðum missti ég Lillý, eiginkonu
mína, og nú þig vinur minn. Margs er
að minnast á áratugalöngum kynn-
um. Samverustundir okkar hjóna í
sumarbústöðum hér heima, í Lund-
únum, á Spáni og á Kanaríeyjum.
Ófáir voru síðan bíltúrar okkar um
nágrannasveitirnar, þar sem þú
þekktir flesta bæi, fjöll, ár og dali og
óþarft var því að hafa ferðakort með-
ferðis. Allt voru þetta einstakar
ánægju- og ógleymanlegar stundir
sem hér ber að þakka. Síðast en ekki
síst minnist ég bridsspiladaga og
-kvölda okkar, hvort heldur var á
ykkar heimili eða okkar. Elsku
Hædý mín, ég og fjölskylda mín
sendum þér og börnum þínum og
fjölskyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að styðja og styrkja ykkur öll á
sorgarstundu. Hvíl í friði kæri vinur.
Jón Ísleifsson og fjölskylda.
Það var vorið 1940 að ungur mað-
ur frá Járngerðarstöðum í Grinda-
vík, sonur merkishjónanna Tómasar
Snorrasonar og Jórunnar Tómas-
dóttur, kom norður til Akureyrar til
að þreyta þar gagnfræðapróf við
Menntaskólann á Akureyri með það í
huga að halda þar áfram námi til
stúdentsprófs. Hann hafði lokið
námi við Flensborgarskólann í Hafn-
arfirði.
Við kynntumst um veturinn. Hann
hafði fengið húsnæði þann vetur í ná-
munda við heimili mitt hjá Baldvini
Ryel og konu hans Gunnhildi, mikl-
um ágætishjónum. Ég átti vináttu að
mæta hjá Ryels-fjölskyldunni og
þannig kynntumst við Tómas og urð-
um miklir vinir. Hann reyndist mér
tryggðavinur til hinstu stundar. Við
héldum vel saman öll skólaárin, þótt
ekki værum við í nábýli seinni vet-
urna sem við vorum í MA. Hann
hafði fengið herbergi í heimavist
skólans.
Tómas reyndist frábær námsmað-
ur. Hann hlaut hæstu einkunnir á
stúdentsprófi 1943, enda var Tómas
sérstaklega vel gefinn maður og
stundaði nám sitt af alvöru og iðni.
Honum var létt um nám.
Tómas átti miklum vinsældum að
fagna meðal skólafélaganna. Hann
var svo skapi farinn að menn löðuð-
ust að honum. Hann var einlægur og
hlýr í viðmóti, trygglyndur og sér-
staklega velviljaður maður. Hann
var lifandi í tali, skemmtinn og um-
talsgóður. Hann vakti traust í allri
viðkynningu. Þannig var hann meðal
okkar skólasystkinanna og glaður í
vináttunni. Þetta þykir mér hafa ver-
ið einkenni hans alla ævi.
Ég á Tómasi Tómassyni mikið að
þakka í vináttu okkar og tryggð hans
sem aldrei bar skugga á og einnig
kom fram í viðmóti hans við fjöl-
skyldu mína.
Eftir samvistir í Háskólanum
skildi leiðir okkar nokkuð þar sem
við störfuðum hvor á sínum starfs-
vettvangi og í fjarlægð hvor frá öðr-
um en fylgdumst þó með úr fjar-
lægðinni. Eftir að við létum af
störfum og aldur færðist yfir hafði
samneyti okkar eflst. Við hittumst
oftar.
Ævistarf Tómasar var að lang-
mestu leyti bundið við Keflavík.
Hann var þar sparisjóðsstjóri og for-
stöðumaður í bæjarstjórn og í fé-
lagsmálum öðrum. Það var áreiðan-
lega mikill fengur og lán fyrir
Keflvíkinga að fá svo vandaðan
mann til ábyrgðarstarfa.
Hann var trúr og samviskusamur
að eðlisfari og bar virðingu fyrir
starfi sínu. Hann kunni vel að um-
gangast fólk, var skilningsríkur og
framúrskarandi velviljaður. Návist
hans var traust, einlæg og góðgjörn.
Það var hinn 6. desember 1952
sem Tómas kvæntist Halldísi Berg-
þórsdóttur. Höfðu þau búið saman í
farsælu hjónabandi í rúm 55 ár er
ævi hans lauk. Börn þeirra eru fimm.
Tómas var prýðilegur heimilisfaðir
og veit ég að mikil ástúð var með for-
eldrum og börnunum og fjölskyldum
þeirra. Ég veit að Tómas hafði mik-
inn stuðning af eiginkonu sinni. Þau
voru samhent og samhljóðan var í
heimilislífinu.
Ég kveð vin minn Tómas Tómas-
son með söknuði og virðingu og
sömuleiðis gera það skólasystkinin
öll er notið hafa margra samveru-
stunda og vináttu við þau hjónin und-
anfarin ár. Við vottum Halldísi og
fjölskyldunni allri einlæga samúð
okkar.
Arngrímur Jónsson.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur. Það kemur upp í hugann
er við fylgjum Tómasi Tómassyni
mági okkar til hinstu hvíldar.
Þrátt fyrir alvarleg veikindi hans
lifði vonin meðal okkar allra sem
þótti svo vænt um hann um að fá enn
eitt vor og sumar í návist hans.
Tómas var Suðurnesjamaður, átti
þar ástríkt heimili og systkini hans
voru honum afar kær og náin alla tíð.
Tómas fór að heiman til að afla sér
mennta og að námi loknu með glæsi-
brag kom hann aftur til starfa í
heimabyggð þar sem hann átti
glæstan starfsferil. Þar eignaðist
hann sína glæsilegu eiginkonu,
Hædý, og yndisleg börn. Heimilið
var þeirra helgireitur og gestrisnin í
hávegum höfð. Fjölskylda og vinir
voru aufúsugestir alla tíð.
Hugurinn hvarflar yfir öll 55 árin
sem við vorum svo heppin að eiga
samleið. Þau ár skilja eftir sig marg-
ar kærkomnar minningar sem aldrei
bar skugga á. Við þökkum fyrir þær.
Við trúum að það felist sannleikur
í orðunum „Þar sem góðir menn fara,
þar eru guðs vegir“. Tómas gekk
þann veg. Nú biðjum við Guð að
styrkja Hædý og alla fjölskyldu hans
á saknaðar- og skilnaðarstund.
Minningin um Tómas mun lifa kær
með okkur öllum sem hann þekkt-
um. Blessuð sé minning hans.
Dóra og Halla Bergþórsdætur.
Þegar góður vinur fellur frá eru
fyrstu hugsanir bundnar við sorg og
trega en þegar farið er að rifja upp
samskipti við viðkomandi gegnum
tíðina breytast viðhorfin til hins
betra og minningar liðinna samveru-
stunda hrannast upp. Ég var svo
heppinn að fá að njóta vináttu Tóm-
asar Tómasarsonar og fjölskyldu
hans um áraraðir, konur okkar
spiluðu brids saman í mörg ár, dætur
okkar skólasystur og vinkonur frá
barnæsku og svo má lengi telja.
Tómas kom víða við í starfi, fé-
lagslífi, bæjarmálum og alls staðar
var hann kallaður til forystu, enda
var hann mjög vel af Guði gerður,
skarpgreindur, vel lesinn og mennt-
aður, hafði ákveðnar skoðanir í flest-
um málum og fylgdi þeim eftir. Mér
er hann einkum minnisstæður fyrir
frábærar tækifærisræður, hugvekj-
ur og hvatningarorð, sem hann átti
svo létt með að hrífa áheyrendur
með, hvort sem var á félagsfundum,
samkomum eða á fundum Spari-
sjóðsins í Keflavík, ekki síst eftir að
hann lauk störfum hjá honum. Var
hans sárt saknað á aðalfundi sjóðsins
í síðasta mánuði, sem hann gat ekki
sótt vegna veikinda sinna.
Ég sé ekki þörf á að telja upp fleiri
af mannkostum Tómasar en endur-
tek hve mjög ég met áratuga vináttu
við hann, Hædý og fjölskyldu þeirra
og flyt henni, börnum og öðrum ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur
okkar Emilíu, barna okkar og fjöl-
skyldna þeirra.
Blessuð sé minning Tómasar
Tómasarsonar.
Árni Þ. Þorgrímsson.
Nú er komið að því að kveðja Tóm-
as Tómasson, sem ég minnist fyrst
og fremst sem vinar og öflugs for-
ystumanns.
Ég var svo heppinn að kynnast
Tómasi þegar við sátum saman í
bæjarstjórn Keflavíkur kjörtímabil-
ið 1982 til 1986. Þá var Tómas forseti
bæjarstjórnar. Hann gegndi því
starfi með miklum sóma, vanur og
góður ræðumaður, ótrúlega vel að
sér á mörgum sviðum, góður stjórn-
andi og það sem mestu skipti, góður
og hlýr einstaklingur sem lærdóms-
ríkt var að starfa með.
Þessa bæjarstjórn hef ég oft kall-
að „Eðalbæjarstjórnina“ vegna þess
góða anda sem þar var. Tómas var í
forystu, oddviti sjálfstæðismanna og
í meirihlutasamstarfi með framsókn-
armönnum en þá var Hilmar Péturs-
son forystumaður þeirra. Það fór
ekki á milli mála að á milli þeirra var
vinskapur og mikið traust. Oddviti
Alþýðuflokksins var Ólafur Björns-
son. Allir höfðu þessir menn verið í
bæjarstjórn í nokkur kjörtímabil
þegar ég kem í hópinn, tæplega þrjá-
tíu ára oddviti Alþýðubandalagsins.
Það var mjög lærdómsríkt að
koma í þennan hóp þessara reynslu-
bolta. Stundum var tekist kröftug-
lega á enda vorum við fulltrúar mis-
munandi flokka, en í sveitarstjórnum
er verið að vinna að málefnum sveit-
arfélagsins og oft næst mjög góð
samstaða um þau mál sem þar eru á
dagskrá.
Ég tel að til að svo verði skipti
miklu máli hvernig stjórnandinn er.
Hefur hann þann myndugleika og
þann þroska að sjá að þrátt fyrir mis-
munandi sjónarmið er oft meira sem
sameinar og þrátt fyrir mismunandi
skoðanir erum við öll einstaklingar
með okkar kosti og galla? Þá er ein-
mitt mikilvægt að stjórnandinn nái
að sjá og draga fram kosti þeirra
sem í hópnum eru. Þannig stjórnandi
var Tómas.
Ég minnist tilvika þegar við tók-
umst á af miklum krafti. Að loknum
slíkum fundum áttum við yfirleitt
langt og gott spjall þar sem við fór-
um yfir málin, vorum ekki endilega
sammála en treystum tengslin og
skildum í vináttu.
Sameiginleg ferð ásamt konum
okkar til Finnlands varð enn til að
treysta böndin.
Frá þessum tíma hafa leiðir okkar
legið saman á margvíslegan hátt.
Tómas var einn af stofnendum
Lionsklúbbs Keflavíkur og var virk-
ur í starfi hans alla tíð. Síðasti fundur
sem ég sat með Tómasi var í upphafi
þessa árs. Það var aðalfundur
Hjartaheilla á Suðurnesjum, en það
er enn eitt félagið sem Tómast starf-
aði mikið í, var forystumaður um
langt skeið og mótaði að miklu leyti
starf þess félags. Á þann fund kom
hann ásamt Heidy konu sinni. Eins
og alltaf var mjög ánægjulegt að
hitta þau. Þar tók Tómas til máls og
lagði gott til málanna. Þá gerði ég
mér ekki grein fyrir að það væri
svona stutt eftir.
Við Hulda vottum Heidy og fjöl-
skyldu okkar innilegustu samúð. Það
er sárt að missa mann eins og Tóm-
as. Það eru líka til margar góðar
minningar og margt að þakka.
Bærinn okkar hefur misst góðan
leiðtoga og góðan einstakling.
Jóhann Geirdal.
Stúkubræður í Oddfellowstúkunni
Nirði nr. 13 hafa misst heiðursfélaga
sinn og fyrsta yfirmeistara. Í stúku-
starfinu var Tómas fremstur á meðal
jafningja. Fáguð framkoma þrosk-
aðs leiðtoga og uppbyggilegar skoð-
anir á málefnum okkar einkenndu
framkomu hans. Hann var óþreyt-
andi að leiðbeina, var ráðagóður og
lifði einlægur samkvæmt einkunnar-
orðum reglunnar. Tómas var traust-
ur maður og eldhugi og fyrirmynd
SJÁ SÍÐU 42