Morgunblaðið - 04.04.2008, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 4. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hulda Krist-insdóttir fæddist
í Samkomugerði í
Eyjafirði 28. mars
1926. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
19. mars síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin María
Stefánsdóttir, f.
30.10. 1885, d. 9.10.
1979, og Kristinn Jó-
hannesson, f. 15.8.
1875, d. 26.5. 1951.
Systur Huldu voru
Helga Magnea, f. 13.2. 1911, d.
18.1. 1965, og Gunnhildur, f. 22.3.
1912, d. 15.7. 1995. Uppeld-
issystkin Huldu voru Friðjón Jó-
hannesson, f. 4.12. 1915, d. 17.11.
1955, María Guðmundsdóttir, f.
23.12. 1915, d. 31.3. 1995, og Lúð-
víg Halldórsson, f. 7.12. 1932.
Hulda giftist á Akureyri 16. nóv-
ember 1950 Ásgeiri Guðjónssyni, f.
6.11. 1914, d. 8.12. 1981, frá Björk í
Sölvadal. Foreldrar hans voru
Guðjón Benjamínsson, f. 5.5. 1884,
d. 25.5. 1966, og Aðalheiður Signý
Jónasdóttir, f. 4.11. 1875, d. 16.10.
1960. Börn Huldu og Ásgeirs eru:
1) Kristinn, f. 13.11. 1953, maki
Þórunn Ingólfsdóttir, f. 23.12.
1953, börn þeirra eru a) Harpa
Dögg, f. 5.4. 1976,
maki Eiríkur Stefán
Ásgeirsson, f. 16.7.
1977, sonur þeirra
er Ásgeir Bjarni, f.
24.2. 2004, og b) Elv-
ar Örn, f. 24.6. 1985,
unnusta Tina Paic, f.
23.4. 1988. 2) Að-
alheiður Björk, f.
2.7. 1961, maki Jó-
hann Grímur Hauks-
son, f. 20.1. 1959,
synir þeirra eru a)
Ásgeir, f. 13.4. 1982,
og b) Jóhann Ari, f.
21.10. 1986, sambýliskona Anna
Sæunn Ólafsdóttir, f. 9.1. 1987.
Hulda ólst upp í Samkomugerði
en þar hófu hún og Ásgeir sinn bú-
skap. Þau Hulda og Ásgeir voru í
Samkomugerði til 1957 en þá
ákváðu þau að flytja til Akureyrar.
Á Akureyri vann Hulda ýmis störf,
þar á meðal á netaverkstæði Út-
gerðarfélags Akureyringa, Gefjun
og mötuneyti fataverksmiðju
Heklu, ásamt því að sinna heimili
og uppeldi barna sinna. Seinustu
ár starfsævinnar vann hún í afleys-
ingum við ýmis mötuneyti á Ak-
ureyri.
Útför Huldu verður gerð frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Huldu tengdamóður minni kynnt-
ist ég fyrir rúmum 30 árum. Fyrstu
kynnin voru frekar stopul þar sem
ég bjó í Kópavogi og var enn í námi,
kynnin urðu meiri og betri þegar ég
fór að vinna og búa fyrir norðan, en
við Björk bjuggum hjá henni og Ás-
geiri í tvö sumur í Munkaþverár-
strætinu þegar ég var að vinna
sumarvinnu á Akureyri. Það fyrsta
sem maður tók eftir í fari hennar
var að þar fór glaðvær og skemmti-
leg kona og hún hafði gaman af því
að ræða málin en Hulda hafði mikla
réttlætiskend og vildi engum neitt
illt.
Ég man að það var Huldu mikið
kappsmál að tengdasonurinn væri
ekki svangur og spurði hún mig oft
hvort mig langaði ekki í eitthvað að
borða, þó að maður væri nýbúinn að
borða stóra máltíð hjá henni. Hún
Hulda hugsaði mjög vel um okkur
þann tíma sem við bjuggum hjá
henni og Ásgeiri. Þegar við Björk
keyptum okkar fyrstu íbúð vantaði
ekki hennar stuðning og það var
sama hvað við tókum okkur fyrir
hendur, hún sýndi því mikinn áhuga
og vildi fá að fylgjast með.
Ásgeir féll frá rétt fyrir jólin 1981
og var það Huldu og okkur öllum
mikið áfall. Jólin voru erfið þá en
Hulda sýndi mikinn styrk í sorginni
og var það okkur öllum mikil hugg-
un.
Hulda hefur síðan þá verið hjá
okkur öll jól og verður hennar sárt
saknað á næstu jólum, en við vitum
að hún verður hjá okkur í anda.
Hulda stundaði alla tíð handa-
vinnu og eftir hana eru til margar
fallegar útsaumaðar myndir og
aldrei vantaði okkur sokka og vett-
linga en hún var mjög afkastamikil
á því sviði og hafa margir notið þess
að vera í sokkum og vettlingum frá
henni.
Börn og barnabörn Huldu voru
henni allt og hef ég sjaldan vitað
um mömmu og ömmu sem var jafn
umhugað um sína nánustu. Hún var
alltaf að athuga hvort hún gæti ekki
hjálpað með eitthvað, hvort sem það
var að passa ömmubörnin, keyra
þau eitthvað eða hjálpa þeim við
kaup á einhverjum hlut. Það var
einkenni Huldu að drífa í hlutunum
og gera hlutina strax þannig að
ömmubörnin þurftu aldrei að bíða
eftir henni og stundum fannst okk-
ur nóg um fljótheitin og þegar
barnabörnin voru komin með bíl-
próf stóð ekki á henni að lána þeim
bílinn sinn.
Að gróðursetja blóm og tré
fannst Huldu gaman að gera og var
hún dugleg að planta trjám í land-
inu sem hún hélt eftir þegar hún og
Ásgeir fluttu frá Samkomugerði.
Þar má sjá mörg falleg tré sem hún
plantaði sem og aðrir fjölskyldu-
meðlimir.
Hulda var alla tíð heilsugóð og
keyrði bíl þanngað til í nóvember á
síðasta ári en síðastliðið ár hefur
heilsunni hrakað og nú eftir áramót
versnaði hún mikið.
Hulda var ekki vön að kvarta
mikið yfir heilsunni og fannst allt
umstang varðandi það óþarfi og
sjúkrahúsvist var henni ekki að
skapi.
Mánudaginn fyrir páska var
Hulda lögð inn á Fjórðungssjúkra-
húsið á Akureyri og andaðist þar
um kvöldið hinn 19. mars með þá
sem hún unni mest hjá sér, börnin
sín og barnabörn.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um vil ég þakka kærri tengdamóður
minni fyrir allt sem hún hefur fyrir
okkur gert í gegnum árin og allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Minningin um kæra móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu
lifir.
Guð blessi minningu Huldu
Kristinsdóttur frá Samkomugerði.
Þinn tengdasonur
Jóhann Hauksson.
Í dag kveðjum við Huldu frænku
mína. Hún var yngst systranna í
Samkomugerði í Eyjafirði, móður-
systir mín og aðeins 10 árum eldri.
Ég fæddist í Samkomugerði þar
sem foreldrar mínir bjuggu í sam-
býli við afa og ömmu. Það má segja
að Hulda hafi verið hluti af lífi mínu
alla mína ævi. Ég var þriggja ára
þegar við fluttum frá Samkomu-
gerði og bestu minningarnar árin á
eftir voru heimsóknir til afa og
ömmu þar sem Hulda gætti mín og
lék við mig.
Svo liðu árin, hún var orðin ung
kona, kynntist Ásgeiri og þau byrj-
uðu að búa saman. Hann keyrði
mjólkurbíl og þau bjuggu í litlu her-
bergi uppi á lofti hjá afa og ömmu.
Gaman var að príla upp snarbrattan
stigann í heimsókn, og oftar en ekki
var eitthvert góðgæti fundið til að
stinga upp í lítinn munn.
Þegar afi dó árið 1951 tóku Hulda
og Ásgeir við búinu og þar fæddist
Kristinn sonur þeirra. Árið 1957
brugðu þau búi og fluttu til Ak-
ureyrar. Þar bjuggum við nálægt
hvor annarri, búnar að eiga elstu
börnin okkar og samgangur var
mikill á þessum árum.
Amma flutti með þeim til Akur-
eyrar, þá farin að missa heilsuna.
Samband þeirra mæðgna var ein-
stakt. Amma lést árið 1979, þá 94
ára. Þær Hulda höfðu verið saman
alla tíð og mátti hvorug af hinni sjá.
Á elliheimili var ekki minnst og má
heita kraftaverk hvernig Hulda
annaðist móður sína og getum við
afkomendur ömmu verið þakklát
Huldu fyrir þá fádæma fórnfýsi og
kærleik sem hún sýndi henni.
Hulda og Ásgeir eignuðust dótt-
urina Björk eftir að þau fluttu til
Akureyrar. Eftir að Ásgeir lést
1981 helgaði Hulda líf sitt börnum
og seinna barnabörnum. Þá var ég
löngu flutt suður og voru samskipti
okkar því í gegnum síma og heim-
sóknir þegar ég kom norður.
Þótt ég þekki þessi frændsystkini
mín ekki mikið hef ég fylgst með
þeim í gegnum Huldu frá því þau
voru lítil. Hún var óþreytandi að
segja mér frá þeim og stoltið og
kærleikurinn til þeirra leyndi sér
ekki.
Síðasta símtalið sem ég fékk frá
Huldu var viku áður en hún dó.
Hún var glöð og ekki datt mér í hug
að komið væri að leiðarlokum. Hún
sagði mér að ég væri sín besta vin-
kona og það þótti mér vænt um að
heyra.
Gengin er góð kona sem mér
þótti innilega vænt um og heim-
sóknir til Akureyrar verða öðruvísi
en áður.
Hulda mín hafðu þökk fyrir langa
og góða samfylgd. Börnum þínum,
tengdabörnum og afkomendum
votta ég mína dýpstu samúð.
Hvíl í friði.
Þín frænka,
Kolbrún Daníelsdóttir.
Hulda Kristinsdóttir
✝ Steindór Hall-dórsson fæddist
á Akureyri 24. sept-
ember 1927. Hann
lést á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu
Kumbaravogi á
Stokkseyri sunnu-
daginn 30. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Halldór
Friðgeir Sigurðs-
son, f. 26.1. 1880, d.
17.11. 1960, og
Svanfríður Alberts-
dóttir, f. 26.10.
1895, d. 20.6. 1966. Þau eignuðust
12 börn, en eitt lést í fæðingu.
Systkini Steindórs eru: Anna, f.
18.8. 1913, d. 24.11. 1978, Jónína
Katrín, f. 15.8. 1915, d. 27.4. 1935,
Guðjón, f. 18.8. 1917, d. 2.10. 1991,
Lilja, f. 4.6. 1919, d. 13.2. 2005,
Sigurður, f. 8.9. 1921, d. 1.7. 2000,
Sturla, f. 13.7. 1922, d. 1.3. 2008,
Kópavogshæli, þar sem hann var
í mörg ár. Þar leið honum vel og
eignaðist mjög góða vini meðal
starfsfólks og vistmanna. Stein-
dór var duglegur að vinna og á
Kópavogshæli var hann líka
starfsmaður, sá um póstinn,
þvottinn og gekk að ýmsum verk-
um. Seinna kom Sigurður bróðir
hans þangað og annaðist Stein-
dór hann vel og voru þeir miklir
vinir.
Steindór kvæntist 24.9. 1994
Guðrúnu Pétursdóttur sem hann
kynntist á Kópavogshæli. Þau
bjuggu í Kópavogi um tíma en
fluttust síðan á Kumbaravog á
Stokkseyri. Þar leið þeim vel og
starfsfólkið þar annaðist þau af
mikilli natni og hlýju. Guðrún lést
á aðfangadag 2006, var hún hon-
um mikill harmdauði og saknaði
hann hennar sárt. Guðrún átti
fyrir son, Jóhann Egil Hólm, f.
14.7. 1948. Hann er kvæntur
Helgu Jónsdóttur, f. 14.9. 1957.
Útför Steindórs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Guðjón Guðmundur,
f. 2.2. 1926, d. 2.9.
1954, Ólafur, f. 16.7.
1929, d. 19.6. 1999,
Málfríður, f. 22.5.
1931, og Jón Laxdal,
f. 7.6. 1933, d. 15.5.
2005. Auk þess ólst
Jón Hjörtur Jóhann-
esson, f. 27.4. 1935,
sonur Jónínu Katr-
ínar, upp með þeim
systkinum. Steindór
var um tíma hjá
frændfólki sínu í Bol-
ungarvík og undi þar
vel. Seinna fór hann í sveit að
Látrum í Ísafjarðardjúpi og var
þar sem vinnumaður hjá góðu
fólki. Síðar á ævinni fór hann til
Önnu systur sinnar og Jóns Ein-
arssonar sem bjuggu í Fljótum í
Skagafirði. Þau voru honum sem
aðrir foreldrar. En heilsan versn-
aði, svo ákveðið var að hann færi á
Hjartans elsku besti bróðir,
brosandi með þelið hlýja,
oft þú fórst um fjallaslóðir,
finna vildir staði nýja.
Nú í skjólin flest er fokið,
flæða úr augum heitu tárin,
fyrst að þinni leið er lokið,
lengi brenna hjartasárin.
Minning þín er mikils virði,
mun um síðir þrautir lina,
alltaf vildir bæta byrði,
bæði skyldmenna og vina.
Nú er ferð í hærri heima,
heldur burt úr jarðvist þinni,
þig við biðjum guð að geyma,
gæta þín í eilífðinni.
(Björn Þorsteinsson)
Þetta kvæði skrifaði ég í minning-
argrein um minn ástkæra bróður
Sturlu núna í mars og gat mig ekki
grunað að Steindór bróðir kveddi
svona skyndilega í sama mánuði.
Þetta er óumræðilega sárt að sjá á
bak þeim báðum, ekki síst af því ekki
er langt síðan við misstum með stuttu
millibili systkini okkar, Jón Laxdal
og Lilju.
Um Steina bróður er margt hægt
að segja, hann var þvílík persóna,
sem manni þótti óskaplega vænt um.
Hans aðalsmerki var tryggð við sína
fjölskyldu og vini, hvar sem hann
dvaldi hverju sinni. Hann var gam-
ansamur og stríðinn og engan hef ég
þekkt minnugri, ef hann heyrði um
eitthvað þá mundi hann það það sem
eftir var. Við vorum í símasambandi,
þar sem við búum á Ísafirði og hann á
Stokkseyri. Í þessum símtölum gat
hann alltaf sagt fréttir, talaði um
þjóðmálin, spurði eftir ættingjum og
vinum og bað alltaf fyrir kveðju til
allra. Síðasta símtalið okkar var þeg-
ar hann hringdi í mig daginn áður en
hann dó. Þegar ég hugsa um samtalið
eftir á var eins og hann væri að
kveðja mig.
Steindór var sjúklingur frá barns-
aldri, en þrátt fyrir fötlun sína var
hann bráðduglegur og fór snemma að
vinna, bæði þegar hann var í sveit og
eins eftir að hann kom á Kópavogs-
hæli. Þar var hann vistmaður og ekki
síður starfsmaður þar sem hann sá
bæði um póstinn og að fara með þvott
á allar deildir.
Við sem þekktum Steina erum full-
viss um að ef hann hefði fengið þá
þjálfun sem er í boði í dag hefði hann
náð fullum bata. Hann var alltaf vin-
sæll af starfsfólki og öðrum sem hann
hafði samskipti við.
Hamingjuna fann hann er hann
giftist Gunnu sinni, eða Guðrúnu Pét-
ursdóttur, hinn 24. september 1994.
Þau bjuggu fyrst í Kópavogi, en flutt-
ust síðan í Kumbaravog. Eftir það
var erfiðara að heimsækja þau, en við
fórum þó alltaf í hvert skipti sem við
komum til Reykjavíkur, og svo hjálp-
aði síminn mikið.
Konu sína missti hann á aðfanga-
dag 2006 og saknaði hann hennar
óskaplega mikið. Hann nefndi hana í
hverju samtali og sagði oft að sér
fyndist hún standa við rúmið sitt, en
hyrfi þegar hann talaði til hennar.
Guðrún átti son, Jóhann Egil
Hólm, og þótti Steina mjög vænt um
hann og fjölskyldu hans.
Elsku besti Steini minn. Ég gæti
sagt svo miklu meira um þig, því það
var ekki hægt að eiga betri bróður.
Guð blessi minninguna um þig.
Við þökkum öllum þeim sem hafa
annast Steina og sýnt honum vináttu
og tryggð og biðjum Guð að launa
ykkur.
Starfsfólki á Kumbaravogi er sér-
staklega þakkað fyrir góða umönnun
og hlýju og þökkum við fallegu
kveðjustundina, sem við fengum með
Steina okkar. Guð blessi ykkur öll.
Málfríður og Jón Hjörtur.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Elsku Steini minn! „Einstakur“, þú
varst það svo sannarlega, því um-
hyggja þín fyrir öðrum var einstök.
Þú vildir vita hvernig fólkinu þínu leið
og fylgdist vel með ef eitthvað bjátaði
á hjá fjölskyldu og vinum. Það er
óhætt að segja að þú áttir marga vini.
Þú eignaðist alstaðar vini, hvar sem
þú fórst og sýndir þeim tryggð.
Ég man fyrst eftir þér þegar ég
heimsótti ykkur bræður á Kópavogs-
hæli. Þú varst alltaf að vinna, en gafst
þér tíma til að sýna okkur staðinn.
Greinilegt var hvað allir báru mikla
virðingu fyrir þér og þú hafðir lag á
að hjálpa starfsfólkinu með vist-
mennina. Ljúfmennska þín og virð-
ing fyrir öðrum átti þar mestan þátt,
en auðvitað hafðir þú stærðina þér til
hjálpar, varst með stærri mönnum á
þeim tíma. Við systkinin minnumst
oft á stóru sandalana þína, við höfð-
um aldrei séð svona stóra skó.
Það er margt hægt að segja sem
væri of langt að telja hér. Minningu
um þig er best að geyma í hjartanu og
ég reyni að læra af þínum góðu verk-
um og vinsemd.
Pabbi minn Arnór fór með vísustúf
sem passar svo vel við þig að ég læt
hann fljóta með.
Hann lærði verk sín að vanda,
að verða engum til meins.
Þá væri þjóðinni borgið,
ef þúsundir gerðu eins.
(Davíð Stefánsson.)
Elsku vinur minn og frændi. Minn-
ing þín er ljós í lífi okkar.
Far þú í Guðs friði.
Ég sendi Önnu og starfsfólki á
Kumbaravogi innilegar samúðar- og
þakkarkveðjur. Ummhyggja ykkar
er einstök og megi góður Guð launa
ykkur það. Steini var stór hluti af
samfélaginu þar og munu margir
sakna hans sárt.
Elfa Dís Arnórsdóttir.
Steindór Halldórsson
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is