Morgunblaðið - 19.04.2008, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. APRÍL 2008 35
✝ Anna Stef-ánsdóttir fædd-
ist á Mælifelli í
Skagafirði 2. febr-
úar 1925. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Neskaups-
stað 2. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
rún Halldórsdóttir
frá Högnastöðum í
Helgustaðahreppi
og Stefán Eyjólfur
Hermannsson bóndi
á Högnastöðum.
Kynfaðir Önnu var Þorsteinn
Snorrason og ólst hún upp hjá
honum og móður sinni Guðrúnu, á
Eskifirði. Systkini Önnu eru; Pét-
ur Stefánsson, f. 1917, d. 1993,
Helga Stefánsdóttir, f. 1919, d.
1991, Hafsteinn Stefánsson, f.
1921, d. 1999, Kristín Þorsteins-
dóttir, f. 1930, d. 2006, Siggerður
ir, Eskifirði. Þau eiga 4 börn. f)
Haukur Líndal f. 1960, maki Jó-
hanna Rafnsdóttir, Eskifirði. Þau
eiga 3 börn. g) Guðrún Helga f.
1963, maki Hannes Sigmarsson,
Eskifirði. Þau eiga 5 börn. Barna-
barnabörn Önnu eru 36 og barna-
barnabarnabörn eru 4.
Anna stýrði stóru heimili með
myndarbrag. Hún hafði mikinn
áhuga á garðrækt og lagði sig
fram við að prýða í kringum hús
sitt með hvers kyns gróðri. Einnig
átti hug hennar alls konar hand-
verk og undi hún sér ekki nema
vera með eitthvað á milli hand-
anna. Nýtni og útsjónarsemi voru
henni töm í því sem hún tók sér
fyrir hendur. Utan heimilis vann
Anna alla sína tíð en seinni hluta
ævi sinnar vann hún m.a. í Frysti-
húsi Eskifjarðar og í Fiskimjöls-
verksmiðju Eskifjarðar. Síðustu
æviárin dvaldi Anna á hjúkr-
unarheimilinu Hulduhlíð á Eski-
firði.
Útför Önnu fer fram frá Eski-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Þorsteinsdóttir, f.
1931, og Kolbrún
Þorsteinsdóttir, f.
1933.
Ung að árum
kynntist Anna eig-
inmanni sínum Jóni
Alfreði Arnfinnssyni
frá Reyðarfirði, f.
1915, d. 1985. Bjuggu
þau allan sinn búskap
á Mel á Eskifriði.
Börn þeirra urðu 8, 1
andvana fætt.
Hin eru; a) Hafdís,
f. 1941-2003. b)
Hjálmveig María f. 1945, maki
Rafn Helgason, Eskifirði. Þau eiga
5 börn. c) Arnfinnur Gísli f. 1947,
maki Dagný Sigurðardóttir, Egils-
stöðum. Þau eiga 5 börn.
d) Elín Hrönn f. 1948, maki Guð-
laugur Gíslason, Hveragerði. Þau
eiga 3 börn. e) Þorsteinn Snorri f.
1951, maki Kristbjörg Helgadótt-
Elsku amma, þegar ég lít til baka
til æsku minnar var alltaf sólskin og
sumar á Eskifirði. Þar stóð húsið
ykkar afa á Melnum, stórt, rautt og
fallegt, garðurinn stór, fallegur með
fullt af trjám, blómum, vindmyllu og
litlum burstabæ. Þarna var kjarninn
í fjölskyldunni og alltaf fullt hús af
fólki.
Mér fannst alltaf svo gaman að
koma til ykkar afa og það var mikið
tilhlökkunarefni að skreppa á Eski-
fjörð um helgar þegar ég var lítil
stelpa. Í lok hverrar heimsóknar
kvaddir þú okkur systkinin með kon-
fektmola í nesti en að mér laumaðir
þú aukamola í nesti því ég var nafna
þín. Mér fannst alltaf svo gaman að
skoða í kistuna þína sem var full af
skartgripum og fyrir mig var þetta
eins og fjársjóðskista. Þú sagðir líka
við mig að þegar þú dæir fengi ég
kistuna. Það er merkilegt og tákn-
rænt að síðast þegar ég var í heim-
sókn hjá þér skoðuðum við í kistuna
og þú gafst mér fallega nælu og
sagðir mér að setja hana á mig. Ég á
eftir að minnast þess lengi.
Handavinna var eitt af því sem við
áttum sameiginlegt og í hvert sinn
sem við heyrðumst spurðir þú hvað
ég væri að gera í höndunum. Þú
kenndir mér að hekla þegar ég var
lítil. Seinna aðstoðaði ég þig við að
draga upp í marga dúka og þú sast
og saumaðir endalaust út og þegar
þú varst búin með dúkana gafst þú
þá austur og vestur og ætlaðist aldr-
ei til að fá neitt að launum. Amma, þú
varst sérstaklega gjafmild og góð
kona.
Þú áttir stóra fjölskyldu og hugs-
aðir vel um hana alla, alltaf var bakk-
elsi á borðum, þú vílaðir ekki fyrir
þér að vakna eldsnemma á morgn-
anna og steikja kleinur, baka pönnu-
kökur og jólakökur svo tugum skipti
og ein kaka var í uppáhaldi hjá okkur
systkinunum og það var „ömmu á
Eski“-kakan sem var þín hugmynd
og útfærsla. Þú varst svo hugmynda-
rík, útsjónarsöm og ósérhlífin í
hverju sem þú tókst þér fyrir hendur
og varst börnum og barnabörnum
svo góð fyrirmynd. Þegar þú varst
að segja mér frá liðinni tíð hugsaði
ég oft, ja, þvílíkur dugnaður og drif-
kraftur sem bjó í þér.
Eftir að þú fórst á hjúkrunarheim-
ilið fór ég stundum með þig í öku-
ferðir upp í Egilsstaði í búðarferðir
og það þótti okkur gaman. Þó svo að
þú værir orðin fótalúin og þreytt
varðstu að komast út og í búðir,
skoða og kaupa föt. Þú leist alltaf svo
vel út í fínum fötum, máluð og
skreytt og þú varst algjör pæja. Mér
er það mjög minnisstætt þegar ég
heimsótti þig fyrir nokkru eftir að þú
slasaðist og varðst rúmliggjandi og
ég hafði orð á því hvað þú litir vel út.
Þarna lástu í rúminu þínu uppá-
klædd, máluð og vel til höfð þó svo að
þú gætir þig ekki hreyft og ástæðan
fyrir því að þú leist svona vel út að
þinni sögn var: „Að þú drykkir ekki,
reyktir ekki – og eltist ekki við karl-
menn“. Gamansemi þín var líka ein-
stök og þarna var þér rétt lýst.
Jæja, elsku amma, það er hægt að
skrifa margt um þig, þú varst ein-
stök. Ég á eftir að sakna þess að
heyra ekki í þér og hitta þig. Ég veit
að í framtíðinni á ég eftir að hugsa oft
um þig og vitna til þín.
Kveðja,
Anna María Arnfinnsdóttir.
Elskulega langamma mín.
Það eru ótal minningar sem ég á
um þig.
Það var alltaf svo gaman að koma á
Melinn til þín, það var svo notalegt.
Þegar komið var að því að halda aftur
heim á leið sagðir þú alltaf við mig:
„Fáðu þér nú eina lúku af karamell-
um“ og réttir fram dunk fullan af
þeim.
Þú varst mér alltaf svo ljúf og góð,
ég man svo vel eftir því þegar þú
gafst mér prinsessukjólinn, ég var
svo ánægð því mig hafði lengi langað í
svona kjól, ég man líka vel eftir heim-
ferðinni, ég starði á kjólinn allan tím-
ann, mér fannst hann svo fallegur.
Mér fannst líka svo æðislega gam-
an þegar við mamma náðum í þig nið-
ur á Eskifjörð og svo fórum við allar
saman í búðir. Það þótti þér nú ekki
leiðinlegt.
Þegar ég kom til þín á Neskaup-
stað eftir að þú hafðir lærbrotnað í
byrjun árs 2007 áttum við yndislegar
stundir saman, við gátum talað um
svo margt þegar við vorum einar. Við
ræddum framtíð mína oft og meðal
annars í þetta skiptið þar sem mikil
breyting var að verða í mínu lífi, þér
fannst ég svo góðhjörtuð og vildir
alltaf að ég myndi vinna við umönn-
unarstörf og eins og þú veist þá ligg-
ur leið mín þangað. Þig langaði svo
að hitta unnusta minn og í lok heim-
sóknarinnar hittir þú hann, bauðst
hann velkominn í fjölskylduna og
baðst hann að passa vel upp á Hilmu
þína. Þú hvíslaðir því svo í eyrað
mitt: „Segðu við hann að ef hann sé
ekki góður við þig þá rasskelli ég
hann,“ svo hlógum við. Þú varst allt-
af með húmorinn í lagi.
Amma, þú ert kona sem allir hefðu
viljað þekkja, ég er afskaplega þakk-
lát að litli Mikael Leó minn fékk að
hitta þig. Mig langaði alltaf til þess
að þú fengir að hitta afkvæmi mitt og
það fékkstu þótt kynnin hafi ekki
verið löng. Ég mun segja Mikael frá
þér og rifja upp mínar minningar af
þér fyrir hann í framtíðinni.
Síðustu orðin mín til þín voru: Guð
geymi þig amma mín, mér þykir
vænt um þig, á móti sagðir þú: sömu-
leiðis elskan mín. Þetta eru orð sem
ég mun alltaf geyma í hjarta mínu.
Ég vonast til þess að þú hafir það
gott, að þér líði vel.
Ég sakna þín sárt, elsku
langamma mín, ég hlakka til að hitta
þig hinum megin.
Þú verður alltaf ofarlega í minn-
ingu minni og hjarta mínu.
Ég er stolt að vera eitt af afkvæm-
um þínum
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
Sofanda sýndu þá
sólstigans braut
upp í þitt eilífa
alföðurskaut.
Hljómi svo harpan mín:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín.
(Matthías Jochumsson.)
Hvíldu í friði.
Þitt langömmubarn,
Hilma.
Anna Stefánsdóttir
✝ Guðbjörg MaríaMagnúsdóttir
húsmóðir ( Mæja
Magg ) fæddist á
Flateyri við Önund-
arfjörð 5. desember
1922. Hún andaðist
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði að
kveldi 11. apríl síð-
astliðins. Foreldrar
hennar voru Magn-
ús Jónsson skip-
stjóri, f. 26.8. 1886,
d. 16.11. 1968 og
Bjarney Steinunn
Einarsdóttir, f. 21.8. 1893, d.
21.5. 1927. Fósturforeldrar Maríu
voru Jóhannes E. Guðmundsson,
f. 2.11. 1870, d. 23.9. 1960 og Val-
gerður Guðbjartsdóttir, f. 2.7.
1877, d. 05.11. 1965. Systkin Mar-
íu: Sigríður, f. 19.7. 1911, d. 20.5.
1995, Svava, f. 13.1. 1913, d. 28.2.
1965, Gíslína, f. 1.7. 1915, d. 22.5.
1994, Einar, f. 26.8. 1917, d.
28.12. 1971, Kristján J., f. 24.9.
1918, d. 25.11. 1949, Hrafnhildur,
f. 16.8. 1920, d. 22.5. 2007, Guð-
björg María, f. 1921, d. 3.12.
1921, Haraldur, f. 28.7. 1924, og
Bjartmar, f. 23.10. 1925, d. 10.7.
1982. Fóstursystkin Maríu: Sig-
ríður Jóhannesdóttir, f. 11.10.
1902, d. 9.4. 1995, Eiríkur Jó-
geirsson, f. 3.3. 1987.
Árið 1981 giftist Gunnar Magn-
ús Áróru Jóhannsdóttur, f. 13.12.
1958. Þau slitu samvistum. Sonur
þeirra: Jóhann Haukur Gunn-
arsson, f. 7.5. 1982. Maki Margrét
Lára Jónsdóttir, f. 9.10. 1980.
Hálfsystir Jóhanns Hauks sam-
mæðra er Sandra Halldórsdóttir,
f. 14.7. 1976.
María giftist aldrei. Hún átti
við minniháttar fötlun að stríða í
baki frá barnæsku, sem ágerðist
mjög við meðgöngu sona hennar.
Upp úr fimmtugu fóru að hrjá
hana meira og minna alvarleg
veikindi allt til hins síðasta og
var hún að heita má alveg rúm-
liggjandi eftir sjötugt. María nam
við Húsmæðraskólann að Stað-
arfelli veturinn 1945 til 1946.
Sumrin 1947 og 1948 vann María
í eldhússkála Síldarverksmiðj-
unnar í Djúpuvík og sumarið
1949 í eldhúsi Sjúkrahúss Pat-
reksfjarðar. María annaðist fóst-
urforeldra sína á heimili sínu uns
þau létust og var það ærinn starfi
eftir að synir hennar fæddust.
María var um árabil virk í
Kvenfélaginu Brynju á Flateyri
og félagi þar allt til hún fluttist
til Reykjavíkur árið 1985, eins
söng hún lengi með Kirkjukór
Flateyrar og tók þátt í starfi leik-
félagsins á sínum yngri árum.
María fluttist aftur til Flateyrar
árið 2000 sem vistmaður Öldr-
unarheimilisins Sólborgar.
Útför Maríu fer fram frá Flat-
eyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
hannesson, f. 1904,
d. 6.1. 1926, Guð-
mundur V. Jóhann-
esson, f. 17.12. 1905,
d. 9.5. 2000 og
Ragnheiður Frið-
riksdóttir, f. 11.1.
1916, d. 23.11. 2004.
12. apríl 1959
fæddust Maríu tví-
burasynirnir Valgeir
Jóhannes og Gunnar
Magnús. Barnsfaðir
Maríu var Ólafur
Haukur Ólafsson
læknir, f. 10.2. 1930,
d. 29.4. 1989. Hálfsystkin Val-
geirs og Gunnars: Ólafur Haukur
Ólafsson, f. 9.2. 1949, Einar
Benedikt Ólafsson, f. 14.3. 1950,
d. 18.1. 1990, Kristján Már Ólafs-
son, f. 3.1. 1952. Ásdís Katrín
Ólafsdóttir, f. 16.4. 1956, og Sig-
ríður Edda Ólafsdóttir, f. 8.8.
1959.
Árið 1978 giftist Valgeir Jó-
hannes Jarþrúði Bjarnadóttur, f.
6.10. 1960. Þau slitu samvistum.
Börn þeirra: Guðmunda Valborg
Valgeirsdóttir, f. 29.3. 1979, d.
10.3. 1995, Vigfús Birgir Val-
geirsson, f. 04.3. 1981. Maki.
Frida Hallenbo, f. 11.7. 1979. Ás-
geir Örn Valgeirsson, f. 12.10.
1982, og Guðbjörn Már Val-
Við andlát Mæju Magg, eins og
hún var alltaf kölluð, fer hugsunin að
rifja upp, hvernig var hennar lífs-
saga? Hvernig komst hún í gegnum
lífið með eilífar ágjafir? Sumt fólk
getur brosað, hlegið og fíflast þótt
ástæður og fleira gefi annað í skyn.
Mættum við hin læra að brosa alla-
vega út í annað við hin ýmsu tæki-
færi.
Þannig kynntist ég Mæju fyrst,
eldhress að fíflast í morgunkaffi hjá
tengdamóður minni, Guju á Kamb-
inum. Þá var oft hlegið hátt. Þær
voru sannar vinkonur alla tíð, bjuggu
í húsum hlið við hlið meðan báðar
bjuggu á Flateyri.
Guðrún hafði stórt hjarta og ríka
þörf til að aðstoða nágrannakonu
sína, það best hún gat, vegna heilsu-
leysis Mæju og þess að hún var ein-
stæð móðir með tvo hressa drengi
(tvíbura). Ég féll strax inn í þetta
samband á milli heimilanna, að fara
sendiferð fyrir Mæju eða halda á ein-
um sígarettupakka með mér heim,
en þá vann ég í Kaupfélaginu. Er ég
kom í dyrnar var oft sagt: „Þú ert
ekkert að flýta þér, komdu inn í
kaffi,“ og oft fylgdi sérríglas með. Í
lagi að segja frá núna, en þarna var
ég bara 17 ára, nýflutt til Flateyrar.
Heilsuleysi var fylgifiskur Mæju
mikið af lífinu, gigtin lék hana grátt.
En fleira kom þar til, stóru ástina í
lífinu, frænda minn Gunnar Pétur
Guðmundsson, fékk hún ekki að
eiga, amma sá til þess. Hann dó síð-
an kornungur og er Mæja eignast
tvíburana skírir hún annan drenginn
Gunnar. Myndin af Gunnari Pétri
var alla tíð í herberginu hennar. Eins
var það þungt högg er sonardóttir
hennar lést af slysförum.
Mæja sagði sínar skoðanir um-
búðalaust, var hrókur alls fagnaðar í
samkvæmum, hafði gaman af söng
og var umtalað hve vel þær systur
syngju, Sigga og hún, en lengi sungu
þær með kirkjukórnum. Mæja var
sannur vinur vina sinna, því fékk ég
að kynnast og það hafa drengirnir
hennar erft. Að leiðarlokum þökkum
við Mæju samferðina. Hún kenndi
okkur æðruleysi. Elsku Valli, Gunni
og öll ykkar börn og tengdabörn og
aðrir aðstandendur. Guð styrki ykk-
ur.
Gunnhildur og Þorsteinn.
Vinkona okkar, María Magnús-
dóttir frá Flateyri, er látin á áttug-
asta og sjötta aldursári. Hún var
uppalin á Flateyri og átti þar lengst
af heima. Líf hennar var sannarlega
ekki eilífur dans á rósum. Ung fékk
hún mein í bakið sem háði henni ekki
svo mikið í fyrstu en ágerðist með ár-
unum og setti henni algerlega stól-
inn fyrir dyrnar síðustu árin. Auk
þess að sinna heimili sínu var María
á yngri árum ágætur þátttakandi í
félagslífi á Flateyri. Þeir sem þekkja
til í dreifðum og oft einangruðum
byggðum landsins um og fyrir miðja
síðustu öld, vita að þá var ekki völ á
mikilli afþreyingu, sjónvarp ekki til,
ekki kvikmyndahús að ekki sé talað
um annað sem fangar hugi fólks nú
um stundir. En menn vissu að lífið er
ekki bara fiskur. Fólk stofnaði félög í
mörgum tilgangi. Þessi félög gerðu
margt til að stytta mönnum stundir
auk þess að sinna öðrum þörfum
samfélagsins. Í því skyni voru t.d.
sýnd leikrit og æfður söngur. Þeir
sem lærðari eru og þykjast kunna
tala stundum með vott af lítilsvirð-
ingu um þessar tilraunir til að efla
menningarlíf í fábreytninni. Auðvit-
að var ekki allt fullkomið en tókst þó
oft vel til og ómetanlegt er framlag
þessa fólks til að lyfta hugum sam-
borgara sinna frá amstri dagsins.
Það var einmitt þetta, sem nú var
nefnt, leiklist og söngur sem átti hug
Maríu og á þeim sviðum var hún öfl-
ugur og góður liðsmaður. Hún tók
þátt í fjölda leiksýninga með góðum
árangri en söngurinn var hennar
lífsnautn. Hún hafði afar fallega
sópranrödd og tók þátt í sönglífi á
Flateyri sem var oft og tíðum mjög
blómlegt. Þar starfaði auðvitað
kirkjukór að staðaldri en þar að auki
voru oft myndaðir sönghópar af
ýmsu tilefni. Þar var María félagi í
fremstu röð og prýddi sönginn með
sinni fallegu rödd. María var einkar
fríð kona, skemmtileg, röggsöm og
ágætlega hispurslaus í tali, sagði
mönnum til syndanna þegar svo bar
undir en gleymdi ekki að láta þá vita
þegar henni þótti vel gert og gerði
sér í þessu engan mannamun. Mál-
farið var skýrt og skorinort og
rammíslenskt. Þrátt fyrir veikindi
hennar sem áður eru nefnd og ásóttu
hana hatramlega á efri árum var hún
alltaf glöðust allra á góðri stund allt
fram á það síðasta. Hún vann eins og
aðrir utan heimilis en heimilið var
samt hennar aðalstarfsvettvangur.
Hún var vel verki farin, laghent og
stundaði um árabil saumaskap og
saumaði þá fatnað af ýmsu tagi. Hún
annaðist aldraða fósturforeldra sína
af umhyggju og drengirnir hennar,
tvíburarnir Gunnar og Valgeir, bera
þess vitni að vel var um þá hugsað.
Við söknum Maríu og minnumst ára-
tuga vináttu hennar og tryggðar
með þakklæti. Við sendum sonum
hennar og öðrum afkomendum og
ættingjum samúðarkveðjur
Anna og Emil.
Guðbjörg María
Magnúsdóttir
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is