Morgunblaðið - 19.04.2008, Side 40

40 LAUGARDAGUR 19. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gunnar StefánÁsgrímsson
fæddist í Grímsey 5.
júní 1954. Hann
andaðist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri mánudag-
inn 7. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Birna Sigrún
Stefánsdóttir, f. 6.
júlí 1917, og Ás-
grímur Guðfinnur
Þorsteinsson, f. 29.
nóvember 1913, d.
17. nóvember 1995.
Systkini Gunnars sammæðra eru
Pétur Eggert Stefánsson, f. 24.
maí 1935, og Guðný Geirsdóttir, f.
29. sept 1940. Systir Gunnars
samfeðra er Sigríður.
Sambýliskona Gunnars er Jóna
Sigurborg Einarsdóttir, f. 23.
nóvember 1954. Sonur þeirra er
Einar Helgi, f. 8. nóvember 1985.
Gunnar Stefán ólst upp í Gríms-
ey og bjó þar allan
sinn aldur. Hann
vann við fiskvinnslu
og mörg undanfarin
ár vann hann sem
verkstjóri hjá Sig-
urbirninum ehf. Þar
fannst honum gott
að vinna. Gunnar
var mikið fyrir
skepnur. Hann hélt
kindur, kálfa, endur
og hænur. Kind-
urnar voru hans
yndi og sagði hann
þær vera hobbýið
sitt. Í mörg ár hafði Gunnar verið
í Kiwanis og gaf það starf honum
mikið. Gunnar var mikill og sann-
ur Grímseyingur, og í hönd fer sá
tími sem Gunnari fannst skemmti-
legastur, vorið.
Gunnar Stefán verður jarð-
sunginn frá Miðgarðakirkju í
Grímsey í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Hann var orðheppinn – skemmti-
legur – uppfinningasamur – þrjóskur
– sannur – heill í gjörðum – fárra en
þó félagslyndur – eyjarkær. Já, hann
var sannur „orginal“ vinurinn sem
við kveðjum í dag – Gunnar Stefán
Ásgrímsson bóndi á Eiðum og verk-
stjóri hjá Sigurbirni ehf. Þegar við
Dónald komum til Grímseyjar fyrir
tæpum 14 árum , tókum við strax eft-
ir þessum manni sem fór um götur í
traktornum sínum, ávallt á sama tím-
anum, þannig að stilla mátti klukkur
eftir honum. Sinnti búpeningnum á
Eiðum, kindum, hænum og stundum
bolakálfum í frítímanum. Mikill vinur
vina sinna, heimsótti þá reglulega og
lét gullkorn falla með frábærum til-
svörum hvar sem tveir eða fleiri
komu saman.
Þær eru orðnar margar og frægar
„Gunna Stebba-setningarnar og sög-
urnar“ en undir því nafni gekk hann
jafnan. Eiðar – jörðin hans var hon-
um dýrmæt. Hann var „Óðalsbónd-
inn“ með stórum staf og höfðingi af
hjarta sem hafði gaman af því að
gefa. Eyjan hans, Grímsey, stóð
hjarta hans svo nærri að stundum
sagði hann, og meinti það sannar-
lega, að lítið hefði hann að gera í land
– hér hefði hann allt sem gæfi lífinu
gildi. En kærust voru honum einka-
sonurinn Einar Helgi og konan hans
hún Bogga. Fyrir fjölskylduna var
ekkert nógu gott. Yfirmenn hans í
Sigurbirninum voru jafnframt hans
bestu vinir og margar voru ferðirnar
sem hann fór til „grönnu“ í Sól-
brekku, Sigrúnar hjartans vinkonu.
Gunnar Stefán var einlægur Kiwan-
ismaður og sótti fundi Gríms í nærri
30 ár. Svo öflugur var hann í fjáröfl-
unarnefnd eitt árið að hann fékk við-
urnefnið „Bingó Bjössi“ fyrir alla
glæsilegu vinningana sem hann safn-
aði félaginu kæra til góða. Gunna
Stebba verður sárt saknað í mannlíf-
inu í Grímsey – því hann var svo stór
hluti þess. Kiwanismannsins Gunn-
ars Stefáns verður saknað á 30 ára
afmæli Gríms nú í maí. En sárastur
er söknuðurinn hjá fjölskyldunni
hans sem hann unni heitt. Við Dó-
nald kveðjum Gunnar Stefán með
hjartans þökk fyrir allar góðu sam-
verustundirnar og alla gamansemina
sem hann var svo örlátur á að strá í
kringum sig.
Guð geymi Gunnar Stefán Ás-
grímsson – Grímseyjarsoninn kæra –
á nýjum leiðum. Guð geymi og haldi
vel utan um ástvini hans.
Helga Mattína Björnsdóttir og
Dónald Jóhannesson – Grímsey.
Okkur langar að minnast Gunna
Stebba (eins og hann var alltaf kall-
aður) með örfáum orðum. Gunni
Stebbi var orginal Grímseyingur,
fæddur í eyjunni og bjó hér þau 53 ár
sem hann fékk. Hann var lítið fyrir
ferðalög, eða „að fara í land“, sagðist
ekkert hafa þangað að sækja eins og
hinar ferðafuðurnar sem aldrei tolla
heima. Gunni Stebbi var ungur þegar
hann fór að snúast í kringum okkur,
fór að vinna í saltfiskverkun kaup-
félagsins hér. Þá var Garðar þar
verkstjóri.
Seinna fórum við hjónin í útgerð
ásamt öðrum. Kom Gunni Stebbi þá
til vinnu í Sigurbirni ehf. og var þar
verkstjóri þar til yfir lauk. Stundum
fannst honum ég vera með of mikla
stjórnsemi í Sigurbirninum og sagði
hann þá að ég væri alveg eins og
Soffía frænka í Kardimommubæn-
um. Kallaði hann mig því oftast bara
Soffu. Gunni Stebbi var mjög orð-
heppinn og góður að svara fyrir sig.
Því veltumst við oft um af hlátri þeg-
ar sá gállinn var á honum.
Við munum minnast Gunna
Stebba af hlýhug og þakklæti. Mikið
mun vanta hér í hið daglega líf, t.d. að
heyra og sjá ekki Eiðatraktorinn
fara alla virka daga framhjá húsinu
klukkan tíu mínútur fyrir átta með
þá feðga á leið til vinnu.
Við sendum Boggu og Einari
Helga innilegar samúðarkveðjur.
Áslaug og Garðar.
Kær vinur og góður granni hefur
kvatt, langt fyrir aldur fram, aðeins
53 ára að aldri. Barátta hans við
krabbameinið varð stutt og snörp,
u.þ.b. fimm vikur.
Gunni Stebbi var einn af þessum
karakterum sem engum gleymast er
kynnast. Skemmtileg tilsvör hans og
athugasemdir lifa áfram í manna
minnum, t.d. þegar vinur hans bauð
honum að syngja fyrir hann og hann
svaraði að bragði: „Hafðu það stutt.“
Tryggur var Gunni vinum sínum
og bóngóður ef til hans var leitað.
Hann var mikill Grímseyingur og
fór kannski í land á þriggja ára fresti,
hafði ekkert þangað að sækja.
Gunni var bóndinn, alltaf með
kindur og er hangikjötið hans löngu
orðið landsþekkt meðal vina og
kunningja.
Klukkur tímans tifa,
telja ævistundir,
ætíð lengi lifa,
ljúfir vinafundir.
Drottinn veg þér vísi,
vel þig ætíð geymi,
ljósið bjart þér lýsi,
leið í nýjum heimi.
(Hákon Aðalsteinsson)
Með söknuði kveðjum við þennan
góða vin, en minnumst með gleði
margra góðra stunda. Eyjan okkar
góða, fjölskylda og vinir hafa misst
góðan dreng, lífið verður tómlegra án
hans.
Blessuð sé minning hans.
Guðrún Ásgrímsdóttir og fjöl-
skylda, Hellu, Grímsey.
Sannur eyjabúi er farinn frá eyj-
unni sinni yfir móðuna miklu. Gríms-
eyingar drúpa höfði og spyrja hvað í
ósköpunum eiginlega gangi á. Hvað
er hann að hugsa þessi uppi sem öllu
ræður, að vera að kalla á Gunna
Stebba svona fljótt? Þennan dugnað-
arfork sem aldrei féll verk úr hendi.
Kannski batt hann ekki baggana sína
nákvæmlega sömu hnútum og geng-
ur og gerist en ég vil meina að hnút-
arnir hans Gunna Stebba hafi verið
mun skemmtilegri en aðrir hnútar.
Hann var maður trúr og tryggur sem
stundaði vinnuna sína af mikilli sam-
viskusemi, mjög handlaginn og ham-
hleypa til allra verka. Einhverjum
datt í hug, að það væri góð tilbreyt-
ing á sjávarútvegssýningu að útgerð-
in Sigurbjörn í Grímsey sendi lifandi
sýnikennslu í að fletja fisk og þá átti
Gunni Stebbi að vera þar í aðalhlut-
verki. Því miður fórst það nú fyrir en
þetta segir kannski hvað drengurinn
kunni fyrir sér. Hann var ekki lang-
skólagenginn en hann fékk í vöggu-
gjöf þennan mikla dugnað og hand-
lagni. Fjárhúsin hans Gunna bera því
glöggt vitni. Þau smíðaði hann sjálf-
ur og ég efast um að mörg fjárhús á
Íslandi geti skartað eins flottum
svölum og fjárhúsin á Eiðum og þá
voru ekki amalegar jólaskreyting-
arnar þar. Þegar ég hófst handa við
að endurbyggja æskuheimili mitt á
Sveinsstöðum í Grímsey var Gunni
Stebbi feikilega glaður og áhugasam-
ur. Mörg sporin átti hann þangað til
að „taka út verkið“ eins og hann orð-
aði það sjálfur. Gunni Stebbi var
ótrúlega orðheppinn og skemmtileg-
ur. Einhverju sinni datt mér í hug að
setja niður á Sveinsstöðum nokkrar
kartöflur sem höfðu spírað. En þá
vantaði allt sem til þurfti, gaffal,
áburð og plast til að breiða yfir.
Gunni Stebbi reddaði þessu og
nefndi svo garðholuna mína Betle-
hem! Bogga mín og Einar Helgi, við
vottum ykkur samúð okkar. Sama
segi ég við eigendur útgerðarinnar í
Sigurbirni. Ég held að skarðið sem
Gunni Stebbi skilur eftir sig verði
vandfyllt. Kæri vinur, farðu í friði á
Guðsfund.
Birna og Dagbjartur.
Hann granni minn hefur kvatt
þennan heim. Frá því ég man eftir
mér hefur Gunni Stebbi verið tíður
gestur á heimili foreldra minna. Mín-
ar fyrstu minningar um hann eru frá
gamlárskvöldi þegar ég og bræður
mínir vorum smákrakkar. Þá brá
Gunni sér í líki Þórðar húsvarðar úr
Stundinni okkar og lék fyrir okkur
krakkana. Það er skrítið til þess að
hugsa að eiga ekki eftir að hitta hann
aftur þegar ég kem heim í eyju. Eiga
aldrei eftir að sjá hann við grillið sitt,
á leið yfir til pabba og mömmu, útbúa
grannakaffi eða fylgjast með góðlát-
legum flugeldametingi milli fjöl-
skyldnanna á gamlárskvöld. Skarð
hefur verið höggvið í hóp Grímsey-
inga og lífið í eyjunni verður vissu-
lega grárra án hans sterka persónu-
leika.
Elsku Bogga og Einar Helgi. Megi
góður Guð halda utan um ykkur og
hugga.
Hulda Signý.
Lífið er ekki alltaf eins og við vilj-
um og stundum verða dagarnir sem
ættu að vera bjartir mjög svartir.
Þegar vorið var á næsta leiti og allt
að lifna við þá kvaddir þú elsku
Gunni granni okkar. Það er sárt að
horfa á eftir góðum vini kveðja lífið
allt of snemma. Mikið er ég, Granna
þín, þakklát fyrir að hafa farið til þín
og verið hjá þér síðustu vikuna sem
þú áttir, þá vissum við að hverju dró.
Þú kvartaðir aldrei og allt var bjart
framundan hjá þér. Þú varst ná-
granni minn og leikfélagi frá því ég
man eftir mér, unnum saman sem
unglingar og þegar við hjónin keypt-
um húsið okkar, Sólbrekku, varst þú
þar í einu herbergjanna. Þú varst
alla tíð sem einn af fjölskyldunni og
sá eini sem nokkurn tíma hefur átt
fast sæti við eldhúsborðið á heimili
okkar. Marga bolla drakkstu þar af
kúmenkaffi og rökræddir við okkur
um mat og búskap. Ósjaldan var
hlegið að orðheppni þinni og tilsvör-
um.
Grilldaga þinna verður sárt sakn-
að, bæði jólagrillsins og fyrsta grilli
sumarsins á afmælisdegi Grönnu
þinnar þann 1. maí. Lengi verður
fimmtugsafmæli hennar minnst þeg-
ar þú fórst á kostum sem yfirgrill-
meistari. Margar góðar stundir átt-
um við á haustin við kjötfrágang og
urðu lömb Grönnu og Granna ótrú-
lega mörg þegar búið var að útbýta
kjötinu.
Elsku Granni, oft eigum við eftir
að líta út um gluggann og athuga
hvort þú sért ekki á leiðinni í kaffi.
Vertu sæll kæri vinur. Við kveðjum
þig með sorg í hjarta og tár á kinn.
Þótt fenni í sporin þín gleymum við
þér aldrei.
Við biðjum góðan Guð að halda ut-
an um Boggu og Einar Helga, hugga
þau og styrkja.
Þínir vinir,
Sigrún og Gylfi
(Granna og Granni.)
Okkur langar að minnast góðs vin-
ar okkar, Gunna Stebba, sem lést
þann 7. apríl síðastliðinn, langt fyrir
aldur fram. Gunni Stebbi var alveg
sérstakur í okkar augum. Það voru
ófáar heimsóknirnar í Borgir sem
hann kom færandi hendi handa vesa-
lingunum sínum, eins og hann orðaði
það. Mikið var búið að ræða um
fjárbúskap og sauðburð þegar við
hittumst yfir kúmenkaffinu, sem
hann fúlsaði ekki við. Hann hafði
mjög ákveðnar skoðanir sem hann lá
ekkert á og hann hafði þann
skemmtilega hæfileika að vera ein-
staklega orðheppinn.
Voru það ófá skiptin sem skelli-
hlegið var að frábærum tilsvörum
hans. Hann grínaðist oft með það að
hann gæti haft það svo kósý með
Rannveigu þegar þau losnuðu við
Bjarna út á sjó. Gunni Stebbi var
grillsnillingur og fengum við oft að
njóta hæfileika hans á því sviði. Vor-
um við afskaplega glöð og þakklát
þegar hann samþykkti að vera yfir-
grillari í þrítugsafmæli Svafars og
Bjarna í október síðastliðinn. Ekki
grunaði okkur að fljótlega upp frá því
færi meinið að hrjá hann Gunna vin
okkar og hrifsaði hann burt svo fljótt.
Minningarnar sem koma svo
sterkt upp í hugann þegar við setj-
umst niður og minnumst hans eru
svo ótalmargar og munum við geyma
þær áfram í hjörtum okkar. Við
Stella eigum eftir að hugsa mikið til
þín í sauðburðinum í vor og sakna þín
í fjárhúsunum. Kæri vinur, við kveðj-
um þig með þakklæti og söknuð í
hjarta. Stórt skarð hefur verið
höggvið í okkar litla samfélag og lífið
í Grímsey verður tómlegra án þín.
Við biðjum Guð að styrkja fjöl-
skyldu Gunna Stebba og vini á þess-
um erfiðu tímum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði, kæri vinur,
Bjarni, Rannveig og dætur.
Kæri vinur, það er skrýtið að setj-
ast niður til að skrifa minningarorð
um þig – þú, þessi hrausti og lífsglaði
maður. En skjótt skipast veður í lofti
og á örfáum vikum ert þú allur eftir
harða viðureign við þann erfiða sjúk-
dóm sem krabbamein er.
Kæri Gunni, það verður undarlegt
að koma til Grímseyjar og hitta þig
ekki þar. Alla þína ævi bjóst þú í
Grímsey, lékst þar í æsku og starf-
aðir þar allt þitt líf. Mörg ár hjá Sig-
urbirninum og ég ásamt fleirum
vann þar með þér. Veit ég, að þar er
þín sárt saknað.
Ég vil að leiðarlokum þakka þér
fyrir ómetanlega aðstoð sem þú í
gegnum árin réttir foreldrum mínum
og síðan móður minni eftir að faðir
minn lést. Sama hvað bilaði á Mið-
görðum eða hvað var að hjá Jórunni,
þá varst þú kominn til að laga það.
Kæru Grímseyingar, Birna,
Bogga og Einar Helgi, söknuður
ykkar er mikill og vandfyllt svo stórt
skarð, sem komið er í fallegu eyjuna
okkar. Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra frá Huldu Einarsdóttur
og fjölskyldu hennar á Þórshöfn.
Hulda Einarsdóttir.
Gunnar Stefán
Ásgrímsson
Mig langar að minnast frænda
míns og vinar Jóns Benediktssonar,
eða Nonna eins og hann var kallaður
innan fjölskyldunnar. Jón bjó ásamt
systkinum sínum og foreldrum í
Sætúni hér á Höfn og má segja að
þar hafi verið okkar systkinanna
annað heimili. Þangað var alltaf gott
að koma, afi Benedikt tók á móti okk-
ur og fór með okkur í langa göngu-
túra, tefldi og spilaði við okkur eða
við hittum á Leif sem kenndi okkur
að smíða eða Nonna sem fór með
okkur út í fjörð að veiða og vitja um
æðavarpið og svo endaði þetta allt í
eldhúsinu hjá Björgu þar sem alltaf
var til heitt kakó og lummur. Það var
alveg sama hvenær komið var í gætt-
ina í Sætúni alltaf einkenndust mót-
tökurnar af hlýju og áhuga á því sem
maður var að gera.
Jón vann ýmiss störf, s.s. við beitn-
ingu, sem bílstjóri, í frystihúsinu og
Jón Unnar
Benediktsson
✝ Jón UnnarBenediktsson
fæddist í Við-
borðseli á Mýrum í
Austur-Skaftafells-
sýslu 19. september
1919. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðausturlands á
Hornafirði 12. apríl
sl.
Foreldrar hans
voru Benedikt Þór-
arinsson, f. 1889, d.
1986, og Ljótunn
Jónsdóttir, f. 1884,
d. 1986. Systkini Jóns eru Björg,
f. 1918, Þorleifur, f. 1921, og
Ragna Guðrún, f. 1924.
Útför Jóns fer fram frá Hafn-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
við sjómennsku. Hann
hafði afar gaman af
allskyns veiðiskap,
skotveiði, stangveiði
en mest hafði hann
gaman af því að fara í
fjörðinn með netin sín
og vitja um æðavarpið
í Garðey og þess fengu
ég og bræður mínir að
njóta. Þetta sport
stundaði Nonni langt
fram á gamals aldur
og eftir að heilsan
leyfði ekki fleiri ferðir
þá fór hugurinn samt á
fullt þegar voraði og var hann dug-
legur að ýta á um að nú yrði báturinn
gerður klár og farið út í eyju.
Nonni var tíður gestur á okkar
heimili, hann fylgdist með börnunum
okkar vaxa úr grasi, gætti þeirra
stundum og tók að sér hlutverk bíl-
stjóra fyrir þau. Hann hafði það lengi
til siðs meðan börnin voru lítil að
fylgjast með að allt væri í lagi þegar
ég var á sjó, athugaði hvort nokkur
væri veikur og hvort Halldóra þyrfti
að komast í búð eða til annarra er-
inda.
Nonni hafði mikinn áhuga á starfi
mínu á sjónum, hann fylgdist alla tíð
grannt með hvernig aflabrögðin
væru og hvernig veðrið væri en það
var ekki laust við að frændi væri veð-
urhræddur. Ekki minnkaði áhuginn
þegar við hófum trilluútgerð, hann
vissi alltaf upp á hár hvað farið var
með margar línur, hvað veiddist á
þær og hvernig gengi að stokka upp
og á meðan heilsan leyfði þá beið
hann á bryggjunni til að keyra sjóar-
ann heim.
Við fjölskyldan minnumst Nonna
með hlýju og væntumþykju.
Benedikt og Halldóra.