Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 23

SKINFAXI
23
að finna lausn á vandamálum samííðar sinnar, gera
landið byggilegra og elskulegra og þjóðlífið fegurra.
Aðra menn metur hann eftir því liver uppbygging er i
störfum þeirra, liver tilgangur og einlægni í viðleitni
þeirra.
Þetta fólk, livort sem það hefir mótazt i U. M. F.,
alþýðuskólum cða annarstaðar, mætist í félagsbundnu
samstarfi i fylgi við liugsjónir og trúnni á land sitt.
Það vakir yfir fegurstu vonum þjóðlífsins, lifir og starf-
ar til að láta þær rætast i gróandi veruleika.
II.
Þétta fólk, sem nú var lýst, fellir sig ekki við ræðu-
kafla Skúla Guðjónssonar í 7.—8. liefti Skinfaxa f. á.
Það er ekki fyrsta og stærsta álnigamál æskunnar, sem
mótazt hefir í ungmennafélögum og alþýðuskólum,
„að hremma sem allra, allra mest af gæðum þessa
heims, með sém allra minnstri fyrirhöfn." Hún liorfir
Iieldur ekki sólgnum öfundaraugum á óliófsiburð
eyðslustéttanna. Það er hún, sem syngur:
„Þá er þaS bóndabærinn,
sem ber af öllu þó.“
„Þar sem var min vagga,
vil ég hljóta gröf.“
Og „inn milli fjallanna hér á eg heima“, og margt
fleira svipað þessu. Þetta fólk e 1 s k a r a 1 þ ý ð u 1 í f-
i ð. Það finnur engan æðri tilgang í svalli og drabbi,
ekkert rneira né æðra takmark í því, að moka kolum
eða skrifa reikninga, heldur en „að hokra yfir rollum“.
Þetta fólk á sér vfirleitt hátt takmark. Það er takmark
þess og tilgangur að skila landinu betra og byggilegra
en ])að tók við þvi, svo að þar geti þrifizt meiri menn-
íng og fleira fólk lifað góðu og glaðværu lifi. Þctta
fólk veit livað það vill og ætlar sér, að: