Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 28

SIUNFAXI
28
Myndin stcndur í stórum sal, innst i langri röð liögg-
líkana, en þó lítið eitt afsiðis, eða því sem næst á mót-
um Ijóss og skugga. Ber þannig rökkrið yfir Iiana enn
fyllri blæ draumlyndis og m júkleika.
A fótstallinum er heiti hennar í einu orði.
Myndin lieitir: *— D a g d r a u m a r.
En nú munu ýmsir lesendur mínir spyrja: Hvað
varðar okkur um dagdrauma? Framundan okkur liggja
ógrynni torveldra mála. Ömurlegur og illskiptinn virki-
leikinn um brýnustu nauðþurftir og aflcomu hlasir
hvarvetna við augum. Ilvað koma okkur svo dagdraum-
ar við?
Og vitanlega er þetta allgreinileg andstæða við alll
krepputalið, það fyrsta og síðasta, sem um er rætt, þeg-
ar tveir menn hitlast, auk Jæss að vera megin-efni i
blaðafréttum og útvarpi.
Dagdraumar eru sérstaklega cinkenni æsku á þroska-
skeiði, og þroskavænleg æska er framsóknarlið lifsins
á öllum tímum.
Flest mikilvæg vei’k birtast fyrst í liug höfundar, í
Iiverri mynd sem þan síðan mótast.
Þau risa í sínu frumformi í dagdraumum lians, löngu
fyrr en höndin býr þau i orð eða efni.
Dagdraumar eru sú starfsemi vakandi mannshuga,.
sem á hugrænan hátt fæst við framkvæmd þeirra óska
og eftirlangana, sem í sál okkar vakna. Hið nálæga
og hversdagslega hverfur, en liugsjónin ris (jg skýrisl
og færist í gervi veruleikans. Augu dreymandans verða
skyggn og sjá gegnum holt og hæðir og skynja raðir
atburða, sem enn hafa ekki náð raunhæfu formi.
Umhverfið máist og hverfur. Og öll getum við set-
ið langtimum saman og dreymt drauma, vakandi og
vitandi það, að margir þeirra verða ekki annað en
skýjaborgir. En þeir eru eigi að síður votlur hins vak-
andi máttar, sem bíður eftir tækifærum, lil að leiða
sterk hugðarefni í gagnhæft gerfi.