Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 69

SKTNFAXI
69
[)ví að þeir ver'ða kúlclaðir lil að vera og hugsa sem
þrælar ríkisins, í stað þess að lyfta sér á væng vax-
andi framfara og þroskast í baráttu óþvingaðs starfs.
Það virðist ekki lcið til að skapa hugsandi kynslóð
nieðal þjóðanna — en ef lil vill hamingjusania í
heimsku sinni, af því að henni hefir verið kennt að
Irúa þvi, að sönnust gæfa finnist i járnklóm ríkis-
„kapitalisma“!
Róttækir byltingasinnar tala um utanríkismálin og
öngþveiti þeirra, eins og þar væri um auðvelda smá-
muni að ræða. Þeir ætla að stofna alheimssamband,
þar sem allar þjóðir jarðar ganga í eina sæng, hafa
einn sið og tala sömu tungu. Misklíðir eiga að liverfa,
þjóðarmetnaður og drottnunargirni. En varla má það
samband lengi lifa, ef innan vébanda landanna gætu
saml)ýlismenn ekki talast við og nágrannar færu i
handalögmál, ef girðingar, sem skiplu lóðablettunum,
væru ekki gripheldar. Það yrði að öðrum kosti að vera
varið fallbyssukjöftum eða þá að mennirnir eru í raun
og veru betri og óeigingjarnari en almennir kommún-
istar eru nú.
En það virðist liggja næst að halda, að þrátt fyrir
digurmæli þeirra muni sannast á þeim hið fornkveðna:
„Belra cr að kenna heilræði en halda þau“. — Það er
ljóst, að í baráttu fyrir málstað sínum gefá stjórnmála-
flokkar óspart fögur loforð —• gefa loforð, sem þeim
er alls ekki kleift að efna. Byltingastefnurnar eru þar
sízt eftirbátar.
Eitt af því, sem hættulegast er núverandi skipulagi,
eru skuldir. Og andstæðingar ])ess nota sér það. Þeir
tala um að strika út skuldasúj)ima. Og þeir reyna að
innræta þjóðinni það, að hún sé ekki s k y 1 d u g til
að borga opinber gjöld, gamlar skuldir og vexti. Iiins-
vegar eigi hún að sæta liverju tækifæri að taka lán,
skulda í verzlunum og borga ekki. Það er girni-
legl lyrir leðurblökur, sem vilja sjúga aðra og lalca