Skinfaxi - 01.10.1934, Qupperneq 60

140
SKINFAXI
uni borið liöfuð hátt og erum frjáls þjóð í frjálsu
larnli. Oss ber þvi að réttu að tigna það sem helgi-
dóm og liegna fyrir hverja lítilsvirðingu, sem þvi er
sýnd, eins og helgibrot væri.
Þjóðtungu vorri binni dýrlegu er jafnan hætta hú-
in, og livað helzt á breytingatímum og byltinga, eins
og nú eru i þjóðlífi voru. Á liana vill sicttasl aur og
eðja undan lijólum erlendrar menningar og tízku,
sem bruna er látin nokkuð ógætilega inn á land vort.
Skortir þó mál vort sízt l'rjósemi og mýkt lil að
mæta og veita viðtöku hverjum góðum blut og vera
jafnbreint, en ríkara, eftir.
Enginn gctur unnið starf U. M. F. vegna móður-
málsins, nema bann þekki það og skilji „lifandi sál“
þess. Verða félögin því að bvetja fólk sitt og knýja
til íslenzkunáms. Gætu þau háft íslenzkukennslu í
námskeiðum eða ungmennaskólum, eða myndað
námsflokka til að leggja stund á móðurmálið.
Fánamálið var eitt sinn eitt Iieitasta viðfangsefni
U. M. F. Nú er því löngu lil lykta ráðið, að því leyti,
að vér höfum eignazt og fengið viðurkenndan þjóð-
fána. En mjög skortir enn á, að íslenzkur almenn-
ingur kunni að fara með fána sinn og sýna honum
þá virðingu, sem vera ber um tákn þjóðernis vors.
og frelsis. U. M. F. ciga þar verk að vinna.
Þjóð vorri ríður á því, engu síður en einstakling-
um, að vera sjálfbjarga og notast sem mcst við eigin
efni og orku. Eigi er þetta sízt lifsnauðsyn nú, á öld
kreppu og viðskiptahafta. Þetta er fjölda manna
eigi jafnljóst og skyldi, og liggur ])ar enn viðfangsefni
fyrir U. M. F. Mæfti svo lengi telja.
Skinfaxi minnir á þessi efni vegna þess, að úr
tveimur áttum steðja nú bættur á deyfingu að þjóð-
ernislegum áhuga ungmennafélaga. Annars vegar frá
mönnum, sem halda því fram, að ætljarðarást og
þjóðerniskennd séu úreltar „dyggðir“, sem hæfi ó-