Skinfaxi - 01.10.1934, Qupperneq 75

SKINFAXI
155
Vestur-lslendinga: Ari Eyjólfsson framkvstj., frú ASalbjörg
Johnson fréttaritari og Hálfdán Eiríksson kaupmaður.
Mun nefndin ieitaát fyrir um fjársöfnun í þessu skyni, nú
fljótlega, þvi að ætlazt er til, að heimsóknin verði á komandi
sumri.
Félögunum verða bráðlega sendir söfnunarlistar og áskor-
anir að gera eilthvað fyrir heimboðssjóð, er myndaður verð-
ur í þessu skyni, og mundi nægja frá hverju félagi í sjóðinn
ein króna á hvern félaga.
Nýlega hefir Valdimar Björnsson, ritstjóri frá Vesturheimi,
flutt erindi i útvarpið, — eins og margir munu heyrt hafa —
og rætt þar um aukin menningaráhrif, er meiri kynning Vest-
ur- og Austur-íslendinga myndi hafa í för með sér. Taldi
hann þau menningaráhrif mundu oss Islendingum hollust
og sjálfsögðust. Þessu munu allir vera sammála. En hvað er
svo gert til að efla þau?
Heimboð og kynning er að sjálfsögðu fyrsta framkvæmd
þessa máls. Heimboð frú Jakobínu er til þess, að íslending-
ar verði fyrir þeim hollustu og sjálfsögðustu menningar-
áhrifum, er til þeirra geta náð.
Stefna og starf ungmennafélaganna hefir beinzt og á að
beinast að því, að hefjast handa um framkvæmdir — vera
fyrsti orkugjafi að þeim hreyfingum, sem þjóðin síðar held-
ur áfram með þeirri fullvissu reynslunnar, að'þær séu svo
sjálfsagðar og mikils verðar, að hún megi ekki án þeirra
vera. Minnist eg þess í þessu sambandi, að gáfuð kona liafði
orð á því, að hún gæti ekki ímyndað sér sjálfsagðara ætl-
unarverk Menningarsjóðs, en að styrkja aukin menningar-
áhrif milli Vestur- og Austur-lslendinga — og munu eflaust
margir taka undir það.
Þetta lieimboðsmál er að mörgu prófsteinn á mátt ung-
mennafélaganna. Það er hreint stefnu- og hugsjónamál fé-
laganna að fornu og nýju, og það er ekki þyngra til fram-
kvæmda en svo, að nægilegt er, ef þau aðeins sameinast öll
um það og hvert félag leggur fram sinn lágmarksskerf, eina
krónu á félaga.
Þórh. Bjarnarson.