Skinfaxi - 01.12.1944, Blaðsíða 23

SKINFAXI
95
Ég þori ekki annað en að svara þessum ásökunum
undir eins, ef þær kynnu að koma fram,.
I fyrsta lagi veit ég ])að, að áhugamenn um íþróttir
vilja vinna að bættu siðferði og göfgun hugsunarinnar,
engu síður en t. d. við iprestarnir i okkar .verkahriug.
í ötSru lagi er ég sannfærður um, að það gagn, sem
þjóðin hefir haft af þessari starfsemi úl af fyrir sig,
verður aldrei metið sem vert cr. I þriðja lagi eru ótal
öfl að verki í þessu þjóðfélagi, sem draga úr krislilegu
menningarlífi, og eiga ekkert skylt við iþrótlir, útilíf
eða heilhrigðar skemmtanir.
En þrátt fyrir þaö, sem liér hefir verið sagt, gæti svo
farið sökum skipulagsleysis, að hin ágæluslu mert’v
ingartæki yrðu til þess að lama andlegt menningarlíf
þjóðarinnar, af því að, þess væri ekki gætt, að sam-
ræma þau þeim tækjum, sem fyr?r eru. Öllum cr þetla
ljóst, að því er skólana snertir. Engum dettur í hug, að
iþróttir, ferðir eða útilíf eigi nokkurnlíma að koma i
])ága við skólastarf neinsstaðar á landinu og þó væru
slíkir árekslrar vel mögidegir. Mér er sem ég líli
inn í sumar kennslustofurnar, ef haldin væru íþrótta-
mót i nágrenninu, og nemendur væru ekki skyldaðir
til að sitja í sætum sínum. Sem betur fer, gera for-
ystumenn skóla og skemmtanafrömuðir sér far um að
livað styðji annað, iþróttir og úlilíf kryddi skólastarfið
og skólinn hvetji til iþrótta og kynnisferða. Ég lít sömu
augum á kirkjustarf og skólastarf, hvorttveggja nauð-
svnlegt til sannrar menningar. Og mér er annt um,
að Idrkjan, engu síður en skólarnir, njóti fullkominn-
ar samvinnu viö þann aðilann, sem starfar að líkams-
rækt og íþróttum. Ungmennafélög og önnur svipuð fér
lög ættu að hafa þar ákveðna forgöngu. Hér þarf að
sameina sem mest menningarstarfsemi hverrar byggð-
ar. I stað þess að ein liöndin sé upp á móti annarri, þarf
nú að sameina altar hendur að einu marki, ef andlegt
lif, menning og þjóðcrni á ekki aö verða í alvarlegri