Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 22

22
SKINFAXI
æfinga eða dansskemmtana. Um stærð pallsins og
hæð Iiefur látizt ráðast sem vildi, aðalsjónarmiðið
virðist oftast ha'fa verið, að leiksviðið tæki sem allra
minnst húsrúm. Venjulegast er ekki aðgangur að lcik-
pallinum með leilctjöld, húsgögn og annað, sem með
þarf til leiksýninga, nema í gegnum salinn sálfan og
víðast livar eru vistarverur leikenda þröngar og illar,
með ógreiðum aðgangi að leiksviðinu. Þar sem á hinn
bóginn ekki virðist sparað húsrúm við lciksviðið, rek-
ur maður sig á röng hlutföll á milli leikflatarins og
atliafnasvæðis utan hans, en þó er einkum l)agalegt,
að loftliæðin er ófullnægjandi jafnvcl í sumum hinna
nýjustu samkomuhúsa með leiksviði. Allt þetta stend-
ur til bóta, e'f vel tekst með hin nýju félagsheimili, en
rétt er að vekja atliygli á því, að það yrði til mikils
hagræðis fyrir alla leikstarfsemi í samkomuhúsunum,
ef leiksvið þeirra væru byggð eftir föstum reglum, en
stærð og hlutföll samræmd innan t. d. þriggja eða
fjögurra stærðarflokka. Þeir, sem þá vildu taka á sig
þann k'ostnað að hafa leiksvið í 'félagshúsinu, yrðu
að sætta sig við útlits- og stærðarbreytingar, sem sér-
fróður eftirlitsmaður eða húsameistari teldi nauðsyn-
legar, en treystist menn ekki til að liafa fast leiksvið
mcð fullum myndarbrag, er betra að hafa tilfæringar
til að slá upp leikpalli og taka ofan a'ftur að Ioknum
leiksýningum, heldur en einhverja afþiljaða ómynd i
öðrum endanum í salnum.
Ávinningur er það af samræmdum leiksviðum, að
allar leikfarir yrðu stórum auðveldari. Þegar Þjóðleik-
húsið hefur tekið til starfa er þetta þýðingarmikið
atriði, en Ieikflokkar í bæ og byggð ættu líka hægara
með að heimsækja hvorn annan, ef leiktjöld þeirra
hentuðu fleiru en einu Ieiksviði. Og þó er á það að
hta cinnig, að leiktjöldin gætu gengið á milli allra leik-
sviða sömu stærðar kaupum eða að láni. Komið gæti
til greina, að leikflokkar, sem eiga við svipaðar að-