Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 52

52
SKIXFAXI
3. mynd
setja liœlinn í jörðina fyrst eða stappa með flötum fæti á
jörðu, sem í langstökki, því þá verður svifið alltof hátt. Góð-
ur grindahlaupari lileypur svo, að höfuðið sé í sömu hæð frá
jörðu allt hlaupið.
Með þvi að færa hnéð vel lit og beygja sig áfram, kemst
hann lijá því að hækka um of, er liann skrefar yfir grindina.
Samtímis þvi, sem hlauparinn réttir upp bolinn, færir hann
vinstri arm aftur, en hægri armur sveiflast fram samtímis
vinstra fæti. Armhreyfingarnar verða nú aftur hinar sömu og
í spretthlaupi (3. md.FG).
4. Skrefin milli grindanna.
Þrjú skref cru tekin milli grindanna og farið yfir i því fjórða.
Hlauparinn vcrður að koma niður svo langt frá grindinni, að
liann geti auðveldlega lilaupið að þcirri næstu í þrcm skref-
um. Einmitt hér njóta leggjalangir menn sin betur, en liinir,
þar sem þeir geta tekið skrefið yfir grindina styttra og þó
lialdið réttu ldaupalagi á milli grindanna. Vegna þess að
skrefið yfir grindina tekur lengri tima, en venjulegt hlaup-
skref, tapar hlauparinn óhjákvæmilega liraða á meðan, en
eykur síðan ferðina með skrefunum á milli grindanna. Fyrsta
skrefið verður því stytzt, en hið siðasta lengst, likt og þeg-
ar spretthlaupari er að ná upp ferðinni. Munurinn á fyrsta
og síðasta skrefi skal þó ekki vera meiri en 30—35 cm. Sé
fyrsta skrefið mjög stutt, verða hin tvö óeðlilega löng, en