Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 36

36
SKLNFAXI
Leiki einhverjum forvitni á að vita, hver afstaða
mín er til þessa máls, þá er ekki nema eðlilegt, að
ég skýri frá lienni, og ég mun gera það hreinskiln-
ingslega, án allra diplomatiskra umbúða.
Eins og ég gat um í upphafi, er enn ekki vitað,
hvort oss vcrður boðin þátttaka í margnefndu N.-At-
lantshafsbandalagi og því síður með livaða liætti það
kynni að verða né hvaða skyldur kynnu að verða á
okkur lagðar í því sambandi. Þetta bið ég menn að
hafa í liuga, þá er ég geri grein fyrir mínu svari.
Vér erum minnt á það, að þjóð vor sé ein í hópi
Sameinuðu þjóðanna og vér höfum tekið á oss skyldur
með þvi að gerast þar aðili, skyldur, sem miða að
því að skapa frið, öryggi og réttlæti í heiminum. En
lög Sameinuðu þjóðanna kveða ekkert á um það, að
ég ætla, að vér séum skuldbundnir til að taka þátt
í hernaðarbandalagi við eina eða aðra þjóð. En þótt
sú stoð sé undan því fallin, renna þá ekki aðrar und-
ir þá skoðun, að oss beri að gera það? — Oss er
sagt, að höfuðátökin í togstreitu stórveldanna sé fólg-
in í því, hvort lýðræðis- og siðgæðishugsjónir vest-
rænna þjóða eigi að ráða í heiminum eða rússneskur
kommúnismi. Ég þykist þess vís, að allir lýðræðis-
sinnar telji, að Islendingum henti bezt að tileinka
sér siðgæðishugsjónir þeirra þjóða, sem vér erum
skyldastir og sem vér höfum haft mest mök við. Úr
því svo er, og úr því baráttan stendur um lífsskoð-
un, sem er oss næst skapi, getum vér þá setið lijá,
ber oss ekki af þeirri ástæðu einni að gerast aðilar að
hernaðarbandalagi N.-Atlantshafsríkjanna?
Vér erum fámenn, svo fámenn, að ekki getur miklu
máli skipt, livorum megin hryggjar við liggjum í þeirri
stórveldastyrjöld, sem ýmsir ætla að kunni að geta
brotizt út 'fyrr en síðar. En eftir hverju er þá að
slægjast? Urn það þarf ekki að fjölyrða. Lega lands-
ins er orsök þess, ef leitað verður eftir aðild vorri í