Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 51

SKINFAXI
51
■i'innst. Hlauparinn beygir því vinstra lmé og lyftir þvi út á
við. Fer það mjög eftir liðleika mjaðmarliðsins, hversu vel og
auðveldlega lionum tekst þessi lireyfing. Iíelzt þarf lærlegg-
urinn að nást sem næst láréttur, og fóturinn að vera í jafn-
hæð við hnéð, er farið er yfir grindina. Þegar hægri fótur-
mn cr kominn nokkra cm yfir grindina, byrjar hin snögga
fótaskipting, sem er svo nauðsynleg fyrir alla iðkendur þessar-
ar íþróttar að tileinka sér (2. md.D). Hlauparinn stígur hægra
fæti snöggt til jarðar samtímis því, sem liann reisir bolinn og
dregur vinstra fót boginn í hnélið fram yfir grindina. í beinu
framhaldi af þessari hreyfingu lyftist liné vinstra fótar hátt
fi'am og upp, svo að hlauparinn kemur niður i venjulega hlaupa-
stöðuoggeturþegar náð góðri skreflengd (3.md.EFG).Er liægri
fótur kemur í jörðina, verður hann að vera á jafn hraðri hreyf-
ingu aftur og líkaminn hreyfist áfram, ella mundi hann óhjá-
kvæmilega veita viðnám og draga úr ferðinni. Þetta er regla,
sem gildir um hlaup almennt. Litlum mönnum er ráðlegt að
draga nokkuð að stíga niður fremra fæti, verður þá skrefið
yfir grindina lengra, en aftur á móti auðveldara að iilaupa í
])rem skrefum að næstu grind. Þungamiðja líkamans skal vera
örlítið framan við hægra fót, er hann nemur við jörðu. Eins
og áður er sagt, skal hlaupið, en ekki stokkið yfir grindina.
Hlauparinn tyllir fyrst ni’ður táberginu, bæði, er hann spyrnir
frá með vinstra fæti og einnig, er hann kemur niður á hægra
fót. Fæstir munu þó vera svo sterkir og fjaðurmagnaðir í rist-
inni, að hællinn sígi ekki til jarðar, er þungamiðjan er beint
yfir fætinum rétt áður, en þeir spyrna frá. Varast skal að
4*