Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 34

34
SKINFAXI
vonina um það, að geta skilað mér og þér þessu landi
til eignar og frjálsra afnota. Er það ekki minningin
um þessa baráttu, sem hrópar til mín og þín, kallar
á liðsinni þjóðarinnar sér til verndar? Og liver er sá
Islendingur, sem ekki er fús og albúinn til j)ess að
varðveita j)essa minningu og viðurkenna, að hún er
í órjúfandi tengslum við j)að mál, sem nú skal vik-
ið að.
Er nokkur vissa 'fyrir liendi um það, að oss íslend-
ingum verði hoðin þátttaka í handalagi j)ví, seni
Beneluxlöndin, England ásamt Iíanada og Banda-
ríkin eru að undirhúa? Kunnum vér nokkur deili á
j)ví, með livaða hætti oss yrði boðin hlutdeild í jiessu
bandalagi, og vitum vér nokkuð um, hvert vera ætti
hlutverk vort í þeim samtökum? Enn sem komið er
er allt á huldu í þessum efnum. Hvaðanæva erlendis
frá berast oss fregnir um, að vér séum ein af þeim
þjóðum, sem gefinn verði kostur á þátttölcu í hinu
fyrirliugaða Norður-Atlantsliafsbandalagi. En hins
vegar er oss sagt af þeim innlendum mönnum, er
gerzt ættu um jætta að vita, að enn hafi ekki verið
rætt um j)etta mál við íslendinga.
Úr ])ví málinu er háttað á jiessa lund, er })á ekki
of sncmmt að hefja um j)að opinberar umræður, er
þá ekki hyggilegast að láta j)að liggja í láginni um
sinn, unz vitað er, hvað ofan á kann að verða?
Nei, sjálfstæðismál vort íslendinga er ekki og verð-
ur aldrei ótímabært umræðuefni. Veður er tvíátta í
stórveldapólitík heimsins. Himinn er óvenju korgað-
ur í austri og vestri og meðan önnur áttin étur ekki
svo úr hinni, að vænta megi blíðviðris, sem á enga
rót í svikahler, j)á má lítil ])jóð ekki dotta andar-
tak á verðinum um þjóðerni sitt, tungu og menningiu
um lif sitt.
En með hvaða Iiætti getum vér sinnt svo varð-
bergsstöðu vorri, að í engu verði skert sjálfsforræði