Skinfaxi - 01.04.1949, Blaðsíða 12

12
SKINFAXI
Þrátt fyi'ir alla þá viðleitni sem talað er um hér
að framan, verður þó að játa að bæði í bæjum og
sveitum er stór liópur unglinga sem ekki hefur tekizt
að fá mcð í neins konar þroskavænlega mcnningar-
starfsemi. Einu áhugamál þeirra virðast vera dans
og aðrar gildislitlar skemmtanir. Og í mörg hús er
að venda til þess að fá sliknm löngunum fullnægt.
Ríkisvaldið liefur reynt að lakmarka slíkt skemmt-
analíf með þvi m. a. að skattleggja talsvert hátt
skemmtanir, þar sem dansað er lengur en klukku-
stund.
Sennilega er við að slríða sama vandann annars
staðar og þann sem barizt er við í Finnlandi.
Þess vegna ætti það að vera gott að athuga þessi
vandamál á móti sem þcssa æskulýðs frá ýmsum
löndum. Sameiginlegt átak þarf við til þess að létta
sameiginlegri byrði. Væri þetta hægt livað einhvern
liluta vandans snertir, væri æskulýðnum unnið mik-
ið gagn.
Skilyrði þess að bjartara verði framundan en nú
Unngmennafélagskór.